Współczesna historia Indii - Jahandar Shah

Po śmierci Bahadura Szacha do polityki Mogołów wkroczył nowy element, tj. Kolejne wojny o sukcesję. Podczas gdy wcześniej rywalizacja o władzę toczyła się tylko między książętami królewskimi, a szlachta nie miała prawie żadnej ingerencji w tron; teraz ambitni szlachcice stali się bezpośrednimi pretendentami do władzy i używali książąt jako zwykłych pionków do zdobywania miejsc władzy.

Podczas wojny domowej jeden ze słabych synów Bahadura Shaha, Jahandar Shah, wygrał, ponieważ był wspierany przez Zulfiqar Khan, najpotężniejszy szlachcic tamtych czasów.

Jahandar Shah był słabym i zdegenerowanym księciem, całkowicie oddanym przyjemności. Brakowało mu dobrych manier, godności i przyzwoitości.

Za panowania Jahandara Shaha administracja była praktycznie w rękach niezwykle zdolnego i energicznego Zulfiqara Khana, który był jego wazirem .

Zulfiqar Khan uważał, że konieczne jest nawiązanie przyjaznych stosunków z radżpuckimi radżasami i maratha Sardarami oraz pojednanie hinduskich wodzów, niezbędne do wzmocnienia własnej pozycji na Dworze i ocalenia Cesarstwa. Dlatego szybko odwrócił politykę Aurangzeba i zniósł znienawidzony jzyah (podatek).

Jai Singh of Amber otrzymał tytuł Mira Raja Sainti mianowany gubernatorem Malwa; Ajit Singh z Marwar został nagrodzony falą Maharadży i mianowany gubernatorem Gujarat.

Zulfiqar Khan podjął próbę zabezpieczenia finansów Imperium, sprawdzając lekkomyślny wzrost jagirów i biur. Próbował także zmusić (szlachtę) do utrzymania oficjalnego przydziału wojska.

Zachęcał go do złej skłonności ‘ijara’lub rolnictwo dochodowe. Zamiast zbierać dochody z ziemi według stałej stawki, jak w ramach rozliczenia dochodów z ziemi Todar Mal, rząd zaczął zawierać umowy z rolnikami i pośrednikami, aby płacili rządowi ustaloną kwotę pieniędzy, podczas gdy mieli oni możliwość zbierania wszystkiego, co mogli od chłopa. To sprzyjało uciskowi chłopa.

Wielu zazdrosnych szlachciców potajemnie działało przeciwko Zulfiqarowi Khanowi. Co gorsza, cesarz nie okazał mu pełnego zaufania i współpracy. Uszy cesarza zostały zatrute przeciwko Zulfiqar Khanowi przez pozbawionych skrupułów faworytów. Powiedziano mu, że jego wazir stał się zbyt potężny i ambitny i może nawet obalić samego Imperatora.

Tchórzliwy cesarz nie mógł odprawić potężnego wajira (Zulfiqar Khan), ale zaczął potajemnie intrygować przeciwko niemu.