Południowe stany Indii w XVIII wieku

Władcy stanów południowych Indii ustanowili prawo i porządek oraz żywotne państwa gospodarcze i administracyjne. Ograniczali się z różnym skutkiem.
Polityka stanów południowych Indii była niezmiennie niekompletna lub świecka. Motywacje ich władców były podobne pod względem ekonomicznym i politycznym.
Władcy stanów południowych Indii nie dyskryminowali ze względów religijnych podczas publicznych nominacji; cywilne lub wojskowe; ani buntownicy przeciwko ich władzy nie zwracali większej uwagi na religię władców.

Żadnemu z południowych stanów Indii nie udało się jednak powstrzymać kryzysu gospodarczego. W zamindars i jagirdars , których miał liczba stale wzrasta, nadal walczyć o malejącej dochody z rolnictwa, natomiast stan chłopstwa nadal się pogarsza.
Podczas gdy stany południowych Indii zapobiegały załamaniu handlu wewnętrznego, a nawet próbowały promować handel zagraniczny, nie zrobiły nic, aby zmodernizować podstawową strukturę przemysłową i handlową swoich stanów.
Poniżej przedstawiono ważne stany południowych Indii w ^XVIII wieku -

Hyderabad i Carnatic

Stan Hyderabad został założony przez Nizam-ul-Mulk Asaf Jah w 1724 roku. Był jednym z czołowych szlachciców epoki po Aurangzeb.

Asaf Jah nigdy otwarcie nie ogłosił swojej niezależności przed rządem centralnym, ale w praktyce działał jak niezależny władca. Prowadził wojny, zawierał pokój, nadawał tytuły i dawał szczęki i urzędy bez odniesienia do Delhi.
Asaf Jah prowadził politykę tolerancji wobec Hindusów. Na przykład Hindus Purim Chand był jego Dewanem. Umocnił swoją władzę, ustanawiając uporządkowaną administrację w Dekanie.
Po śmierci Asaf Jah (w 1748 r.) Hyderabad padł ofiarą tych samych destrukcyjnych sił, które działały w Delhi.
Carnatic był jednym z subahów Dekanu Mogołów i jako taki przeszedł pod władzę Nizama z Hyderabadu. Ale tak jak w praktyce Nizam uniezależnił się od Delhi, tak samo zastępca gubernatora Carnatic, znany jako Nawab z Carnatic, uwolnił się spod kontroli wicekróla Dekanu i uczynił swój urząd dziedziczny.

Mysore

Obok Hyderabadu najważniejszą potęgą, która wyłoniła się w południowych Indiach, był Mysore Haidar Ali. Królestwo Mysuru narzucało swoją niepewną niepodległość od końca imperium Widźajanagar.
Haidar Ali urodzony w 1721 roku w mało znanej rodzinie rozpoczął karierę jako podoficer w armii Majsuru. Choć niewykształcony, posiadał bystry intelekt i był człowiekiem o wielkiej energii, odwadze i determinacji. Był też genialnym dowódcą i sprytnym dyplomatą.

Sprytnie wykorzystując pojawiające się możliwości, Haidar Ali stopniowo wzrastał w armii Majsuru. Wkrótce dostrzegł zalety zachodniego szkolenia wojskowego i zastosował go do żołnierzy pod własnym dowództwem.
W 1761 r. Haidar Ali obalił Nanjaraj i ustanowił władzę nad stanem Mysore. Przejął Mysore, gdy był słaby i podzielony, i wkrótce uczynił go jedną z wiodących potęg indyjskich
Haidar Ali rozszerzył pełną kontrolę nad zbuntowanymi poligarami ( zamindarami ) i podbił terytoria Bidnur, Sunda, Sera, Canara i Malabar .
Haidar Ali praktykował tolerancję religijną, a jego pierwszy Dewan i wielu innych urzędników było Hindusami.
Niemal od początku ustanowienia swojej władzy, Haidar Ali został zaangażowany w wojnach z Marathów Sardars The Nizam , a siły brytyjskie.
W 1769 roku Haidar Ali wielokrotnie pokonał siły brytyjskie i dotarł do murów Madrasu. Zmarł w 1782 r. W trakcie drugiegoAnglo-Mysore War a jego następcą został jego syn Tipu.
Sultan Tipu, który rządził Mysuru aż do śmierci z rąk Brytyjczyków w 1799 roku, był człowiekiem o złożonym charakterze. Był, na przykład, innowatorem.

Pragnienie Tipu Sultan, by zmieniać się wraz z upływem czasu, zostało wyrażone we wprowadzeniu nowego kalendarza, nowego systemu monet oraz nowych wag i miar.
Osobista biblioteka Tipu Sultan zawierała książki na tak różnorodne tematy, jak religia, historia, nauki wojskowe, medycyna i matematyka. Okazał żywe zainteresowanie rewolucją francuską.
Tipu Sultan zasadził „Drzewo Wolności” w Sringapatam i został członkiem jakobińskiego klubu.
Tipu Sultan próbował pozbyć się zwyczaju dawania jagirów , zwiększając w ten sposób dochód państwa. Podjął także próbę ograniczenia dziedzicznego dobytku poligarów.
Przychody ziemia Tipu Sultan był tak wysoki jak w innych współczesnych rulers- wahał się do 1/3 ^rd z produkcji brutto. Ale sprawdził zbieranie nielegalnych zaprzestań i był liberalny w przyznawaniu umorzenia.
Piechota Tipu Sultana była uzbrojona w modne muszkiety i bagnety, które jednak zostały wyprodukowane w Mysore.
Tipu Sultan podjął próbę zbudowania nowoczesnej marynarki wojennej po 1796 roku. W tym celu dwie stocznie, modele dostarczanych statków.
Tipu Sultan był lekkomyślnie odważny i jako dowódca był jednak pochopny w działaniu i niestabilny z natury.
Tipu Sultan stał się wrogiem rosnącej potęgi angielskiej. Z kolei Anglicy są jego najgroźniejszym wrogiem w Indiach.
Tipu Sultan przekazał pieniądze na budowę bogini Sardy w świątyni Shringeri w 1791 roku. Regularnie dawał również prezenty kilku innym świątyniach.
W 1799 roku, podczas czwartej wojny anglo-majsorskiej, zmarł Tipu Sultan.

Kerala

Na początku ^XVIII wieku Kerala została podzielona na wielu wodzów feudalnych i radżów.
Królestwo Travancore zyskało na znaczeniu po 1729 roku pod rządami króla Martanda Varma, jeden z czołowych mężów stanu ^XVIII wieku.

Martanda Varma zorganizowała silną armię na wzór zachodni z pomocą europejskich oficerów i uzbroiła ją w nowoczesną broń. Skonstruował też nowoczesny arsenał.
Martanda Varma wykorzystała swoją nową armię do ekspansji na północ, a granice Travancore wkrótce rozszerzyły się od Kanyakumari do Cochin.
Martanda Varma podjęła się wielu prac irygacyjnych, zbudowała drogi i kanały komunikacyjne oraz aktywnie wspierała handel zagraniczny.
Do 1763 roku wszystkie drobne księstwa Kerali zostały wchłonięte lub podporządkowane przez trzy duże stany Cochin, Travancore i Calicut.
Haidar Ali rozpoczął swoją inwazję na Kerala w 1766 roku i ostatecznie zaanektował północną Keralę aż do Cochin, w tym terytoria Zamorin w Kalifornii.
Stolica Travancore, Trivandrum, w drugiej połowie ^XVIII wieku stała się znanym ośrodkiem stypendialnym sanskrytu .
Rama Varma, następca Martandy Varmy, sam był poetą, uczonym, muzykiem, znanym aktorem i człowiekiem o wielkiej kulturze. Mówił biegle po angielsku, żywo interesował się sprawami europejskimi. Regularnie czytał gazety i czasopisma publikowane w Londynie, Kalkucie i Madrasie.