Brytyjski podbój Indii

Brytyjska okupacja Bengalu

Początek brytyjskiego wpływu politycznego na Indie można przypisać bitwie pod Plassey w 1757 r., Kiedy siły angielskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej pokonały Siraj-ud-Daulah, Nawab z Bengalu.
W wyniku bitwy pod Plassey, Anglicy ogłosili Mir Jafar Nawabem z Bengalu i postanowili odebrać nagrodę, tj. Firmie przyznano niekwestionowane prawo do wolnego handlu w Bengalu, Bihar i Orissie.

Kompania Wschodnia otrzymała zamindari z 24 Pargan w pobliżu Kalkuty. Mir Jafar zapłacił 17 700 000 rupii jako rekompensatę za atak na Kalkutę i kupców z miasta.
Bitwa pod Plassey miała ogromne znaczenie historyczne, ponieważ utorowała drogę brytyjskiemu panowaniu na Bengalu, a ostatecznie na całych Indiach.
Zwycięstwo Plassey pozwoliło Kompanii i jej sługom zgromadzić niezliczone bogactwa kosztem bezbronnych mieszkańców Bengalu.
Mir Qasim zdał sobie sprawę, że jeśli te nadużycia będą trwały, nigdy nie będzie miał nadziei na wzmocnienie Bengalu lub uwolnienie się spod kontroli Firmy. Dlatego podjął drastyczny krok i zniósł wszelkie cła w handlu wewnętrznym.
Mir Qasim został pokonany w serii bitew w 1763 roku i zbiegł do Avadh, gdzie zawarł sojusz z Shuja-ud-Daulah, Nawabem z Avadh i Shah Alam II, zbiegłym cesarzem Mogołów.
Trzej sprzymierzeńcy starli się z armią Kompanii pod Buxar 22 października 1764 roku i zostali całkowicie pokonani.
Wynik bitwy z Buxarem mocno ugruntował pozycję Brytyjczyków jako panów Bengalu, Bihar i Orissy, a Avadh zdał się na ich łaskę.

Kompania Wschodnioindyjska stała się prawdziwym panem Bengalu od 1765 roku. Jej armia sprawowała wyłączną kontrolę nad jego obroną, a najwyższa władza polityczna była w jej rękach.
Nawab Bengalu została uzależniona od jego bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego na Brytyjczyków.
O wirtualnej jedności dwóch oddziałów rządu pod brytyjską kontrolą świadczy fakt, że ta sama osoba działała w Bengalu jako zastępca Diwan w imieniu Spółki oraz zastępca Subedara w imieniu Nawab. Ten układ jest znany w historii jako podwójny lubDouble Government.
Podwójny system administracji Bengalu miał wielką przewagę dla Brytyjczyków: mieli władzę bez odpowiedzialności.
Brytyjczycy bezpośrednio kontrolowali finanse Bengalu i jego armii, a pośrednio administrację.
Nawab i jego urzędnicy mieli obowiązek podania, ale nie moc go rozładowania.
Konsekwencje podwójnego rządu dla mieszkańców Bengalu były katastrofalne: ani Firma, ani Nawab nie dbali o ich dobro.
W 1770 r. Bengal cierpiał z powodu głodu, którego skutki okazały się jedną z najstraszniejszych klęsk głodu znanych w historii ludzkości.

Głód w Bengalu zabił miliony ludzi, a prawie jedna trzecia populacji Bengalu padła ofiarą jego zniszczeń. Wprawdzie głód był spowodowany brakiem opadów, ale jego skutki zostały wzmocnione przez politykę Spółki.