Ruch nacjonalistyczny (1905-1918)

Wprowadzenie

  • Indyjski ruch narodowy we wczesnych latach coraz bardziej uświadamiał wielu ludziom zło obcej dominacji i potrzebę krzewienia patriotyzmu. Zapewnił wykształconym Indianom niezbędne szkolenie polityczne.

  • Istniało silne zapotrzebowanie na bardziej energiczne działania i metody polityczne niż spotkania, petycje, memoriały i przemówienia w radach ustawodawczych.

Uznanie prawdziwej natury rządów brytyjskich

  • Polityka umiarkowanych nacjonalistów opierała się na przekonaniu, że brytyjskie rządy można zreformować od wewnątrz. Jednak rozpowszechnianie się wiedzy dotyczącej kwestii politycznych i ekonomicznych stopniowo podważyło to przekonanie.

  • Nacjonalistyczni pisarze i agitatorzy obwiniali brytyjskie rządy za biedę ludzi. Świadomi politycznie Indianie byli przekonani, że celem rządów brytyjskich jest ekonomiczna eksploatacja Indii, to znaczy wzbogacenie Anglii kosztem Indii.

  • Nacjonaliści zdali sobie sprawę, że Indie nie mogą poczynić niewielkich postępów na polu gospodarczym, jeśli brytyjski imperializm nie zostanie zastąpiony przez rząd kontrolowany i kierowany przez lud indyjski.

  • W 1898 r. Uchwalono ustawę, zgodnie z którą wzbudzanie „uczucia niezadowolenia” wobec obcego rządu jest przestępstwem.

  • W 1899 roku liczba indyjskich członków Korporacji Kalkuty została zmniejszona.

  • W 1904 roku Indian Official Secrets Act została uchwalona ograniczająca wolność prasy.

  • Bracia Nathu zostali deportowani w 1897 roku bez procesu; nawet postawione im zarzuty nie zostały upublicznione.

  • W 1897 r. Lokamanya Tilak i inni redaktorzy gazet zostali skazani na wieloletnie więzienie za podburzanie ludzi do obcego rządu.

  • Umiarkowany przywódca Gokhale narzekał, że „biurokracja stawała się szczerze samolubna i otwarcie wroga wobec narodowych aspiracji”.

  • Plik Indian Universities Act of 1904 był postrzegany przez nacjonalistów jako próba objęcia indyjskich uniwersytetów ściślejszą oficjalną kontrolą i powstrzymania rozwoju szkolnictwa wyższego.

  • Stopniowo coraz większa liczba Hindusów była przekonana, że ​​samorządność jest niezbędna dla ekonomicznego, politycznego i kulturalnego postępu kraju i że polityczne zniewolenie oznacza zahamowanie wzrostu Indian.

Wzrost poczucia własnej wartości i pewności siebie

  • Pod koniec XIX wieku indyjscy nacjonaliści wyrosli w poczuciu własnej wartości i pewności siebie. Nabrały wiary w swoją zdolność do rządzenia sobą i przyszłego rozwoju swojego kraju.

  • Tilak i Bipin Chandra Pal głosili przesłanie o szacunku do samego siebie i prosili nacjonalistów, aby polegali na charakterze i zdolnościach Indian.

  • Nacjonaliści nauczyli ludzi, że lekarstwo na ich smutny stan leży w ich własnych rękach i dlatego powinni stać się nieustraszeni i silni.

  • Swami Vivekananda, choć nie był przywódcą politycznym, raz po raz głosił przesłanie: „Jeśli na świecie jest grzech, jest to słabość; unikaj wszelkich słabości, słabość jest grzechem, słabość jest śmiercią… a oto próba prawdy - wszystko, co osłabia cię fizycznie, intelektualnie i duchowo, odrzuca jak trucizna, nie ma w tym życia, nie może być prawdą ”.

  • Swami Vivekananda napisał, że „Jedyną nadzieją Indii są masy. Klasy wyższe są martwe fizycznie i moralnie ”.

  • Wykształceni Indianie stali się najlepszymi propagatorami i zwolennikami wojującego nacjonalizmu zarówno dlatego, że byli nisko opłacani lub bezrobotni, jak i dlatego, że byli wykształceni w zakresie współczesnej myśli i polityki oraz historii Europy i świata.

Istnienie Wojującej Nacjonalistycznej Szkoły Myśli

  • Niemal od początku ruchu narodowego w kraju istniała szkoła wojującego nacjonalizmu. Ta szkoła była reprezentowana przez liderów, takich jak Rajnarain Bose i Ashwini Kumar Dutt w Bengalu i Vishnu Shastri Chiplunkar w Maharashtra.

  • Najwybitniejszym przedstawicielem wojowniczej szkoły był Bal Gangadhar Tilak, znany później jako Lokamanya Tilak.

  • Tilak urodził się w 1856 roku. Od dnia ukończenia uniwersytetu w Bombaju całe życie poświęcił służbie kraju.

  • Od 1889 roku Tilak redagował Kesari i głosił w swoich kolumnach nacjonalizm i uczył ludzi, jak stać się odważnymi, samodzielnymi i bezinteresownymi bojownikami w sprawie niepodległości Indii.

  • W 1893 roku Tilak zaczął wykorzystywać tradycyjny religijny festiwal Ganpati do propagowania idei nacjonalistycznych poprzez pieśni i przemówienia, aw 1895 roku założył festiwal Shivaji, aby stymulować nacjonalizm wśród młodych Maharasztrian, podając przykład Shivaji do naśladowania.

  • W latach 1896-1897 Tilak zainicjował kampanię „bez podatku” w Maharasztrze. Poprosił dotkniętych głodem chłopów z Maharasztry, aby wstrzymali wypłatę dochodów z ziemi, jeśli ich plony zawiodły.

  • Tilak dał prawdziwy przykład odwagi i poświęcenia, kiedy władze aresztowały go w 1897 roku pod zarzutem szerzenia nienawiści i niezadowolenia wobec rządu. Odmówił przeproszenia rządu i został skazany na 18 miesięcy surowego więzienia.