"Bir kız çocuğuna tecavüz edildi" veya "küçük bir kız çocuğuna tecavüz edildi" ifadelerini duyduğunuzda ne hissediyorsunuz?
Yanıtlar
Üzgünüm, öfkeliyim ve aynı zamanda kendimi çaresiz hissediyorum.
Siyahların hayatı önemli, ünlülerin hayatı önemli ama kızların hayatı artık önemli değil. Her üç dört ayda bir Priyanka Reddy, Kathua Tecavüz davası ve şimdi de Manish gibi korkunç olaylar duyuyoruz. İsim değişikliği hikayesi aynı, suç değişikliği suçu aynı, kızların/kadınların acısı aynı.
Hindistan'da tecavüz kültürü normalleşiyor. Çok korkunç bir şey olmadığı sürece bu konuda konuşmuyoruz ve tecavüz hakkında konuşmak istemiyoruz. Bir noktada hepimiz bunu görmezden gelmek istiyoruz çünkü iğrenç, korkunç ve bana olmadı, kız kardeşime olmadı, ailem bu acıyı yaşamıyor, bu yüzden bunu görmezden gelmek daha iyi bir seçenek, değil mi?
Tecavüz, Hindistan'da kadınlara karşı işlenen dördüncü en yaygın suçtur. Ülke genelinde ortalama 91 vaka olmak üzere 33.356 vaka bildirildi, hala katı kurallar yok, biz kızlar olarak yapabileceğimiz şey bunun başımıza gelmemesini ummak, hepsi bu, biliyorum fiziksel olarak güçlü olacağımızı söyleyeceksiniz ama 3 yaşında, 8 yaşında, genç bir kız ve 26 yaşında bir kadın nasıl 3 veya 4 erkeğe karşı dövüşebilir, bu saçmalık, yapamayız, dövüşürüz, her dövüştüğümüzde ama her seferinde kaybederiz, her seferinde…
Eğer bize ölüm ve tecavüz arasında bir seçenek sunsaydınız hepimiz her zaman ölümü seçerdik. Ama siz bunu yapmazsınız, bedenlerimizle oynarsınız, saygımızla oynarsınız, ailemizin saygısıyla oynarsınız ve sonra bizi öldürürsünüz.
Sushant'ın davasını hepiniz çözdüğünüzde, lütfen kızlara daha fazla önem verin, eğer bizim için önemliyse, eğer önemli değilse bizi öldürmeye devam edin. Hepimiz bundan sorumluyuz, bunun hakkında konuşmadığımız, sesimizi yükseltmediğimiz ve hükümete baskı yapmadığımız için.
Kurbanın Dalit/Müslüman/Hindhu olması önemli değil ……
Önemli değil, suçlu Thakur /Hindu/Müslüman
O bir suçluydu ve o bir kurbandı
Bunu yapmayı seçecek HERHANGİ bir insana karşı duyduğum muazzam, hayati öfke ve nefret, o iğrenç, rahatsız edici deli kişiyi alıp, onu tahta parçalanmış bir masaya bağlayıp, tüm uzuvlarını derileri yavaşça ve kelimenin tam anlamıyla dikiş yerlerinden yırtılana kadar germek istememe neden oluyor... SONRA jilet kullanarak vücudunu yavaşça keseceğim, burada kıymıklar, orada kıymıklar... vücutlarına girip çıkarken her yöne büküp çevireceğim derin bıçak yaraları, bağırsaklarının vücut boşluğundan dışarı çıkmaya başladığını izleyeceğim... bilinçlerini kaybettiklerinde, yiyecek ve içecek düşünceleriyle onları uyandıracağım, böylece içimde biraz insanlık olduğunu umacaklar... elbette var!! Onlara biraz yiyecek vereceğim... ve su... yutarken, penis deliğinden başlayarak açık yaraların her birine ASİT damlatmaya başlayacağım... Damlama...damlama...damlama... yine bayıldılar, oops suyunu kaçırdı...benim hatam!! ...iç çekme...durun...uyandırın onları...damlama...damlama...karnına...yine baygın...uyandı...bir ceset torbasında, buzla dolu. ...donma acısını hissedebiliyor...harika...artık acı yok...damlama...damlama...damlama...damlama...kulak kanalına...damlama...damlama...damlama...göz çukurunun köşesine.... Yine baygın kalırken yüzümü unutmasını istemiyorum... ölmesine izin veremem, çünkü bu yapılacak en insani şey olur...
** Düzenleme 1: Hayatımda hiç bir insana karşı bu kadar yoğun bir nefret hissetmedim veya düşünmedim, ta ki BAŞKA BİR, evet, BAŞKA BİR bebeğin, yürümeye başlayan çocuğun, çocuğun, gencin veya yetişkinin, penislerini pantolonlarında tutamadıkları için tecavüze uğradığını, baygın bırakıldığını veya ölüme terk edildiğini duyana/okuyana kadar. **
** Düzenleme 2: Ben DEĞİLİM, tekrar ediyorum... Ben şiddet yanlısı bir insan DEĞİLİM, sadece bazı çok hasta, akıl hastası insanların başka bir insana böyle bir şey yaparak keyif alabilecekleri gerçeğini kafamda oturtamıyorum. **