ถนน

บทกวี

อะไรขวางจิตวิญญาณเมื่อสายตาจ้องมอง
เข้าไปในความว่างเปล่าไม่มีที่สิ้นสุดตลอดทาง?
ถนนที่มองแทบไม่เห็นเพราะหมอกควัน: ทำให้วัน
นี้มีสีสันที่มืดมน...

การรอคอยที่ยาวนานเพื่อเดินทางสู่เส้นทางที่ไม่มีที่สิ้นสุด
ความทุกข์ที่มาพร้อมกับความหวังเข้าครอบงำจิตใจ…
แม้ว่าอดีตจะหวาดกลัวด้วยความโกรธแค้น แต่ความ
หวังก็พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะค้นหา!

จุดเริ่มต้นสู่ออร่าแห่งความสงสัยที่พร่ามัว
ความลังเลและความกลัวท่วมท้น…
ความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ในจิตวิญญาณนั้นโดดเด่น
—หัวใจยังคงเต้นหลังจากเหน็ดเหนื่อยและเหนื่อยล้า!

ความคิดถึงจุดหมายสอดส่องจิตวิญญาณ
เงากระจายของแสงครอบคลุมท้องฟ้า
ด้วยใจที่ลังเล รับภาระหนัก
ทำลายความฝันก่อนหน้านี้ให้โบยบิน…

ถีบจักรยานฝ่าสายหมอก
ยังคงจ้องมองสีฟ้าที่ ผสมขึ้น
คาดการพลิกผันของชีวิต
แต่ยังไม่มีเงื่อนงำแม้แต่ข้อเดียว...

มีความฝันที่เปล่งประกายระยิบระยับ
รออยู่ที่ปลายทางของถนนสายนี้…
การกลับบ้านครั้งนี้อาจดูเหมือนยาก:
แต่วิธีที่ดวงดาวแสดงให้เห็นอย่างชัดเจน!

เอาชนะความมืดบนรถที่อับทึบนี้
การค้นหาที่คงอยู่ชั่วนิรันดร์!
มีสถานที่มากมายให้ซ่อน…
ชีวิตอยู่ที่นั่น ซ่อนอยู่ในรอยพับของมัน

บทกวีอันมืดมนนี้เป็นโครงร่างที่คลุมเครือเล็กน้อยเกี่ยวกับสถานการณ์ที่ต้องเผชิญในชีวิต มันเปรียบเทียบการดำรงอยู่ของเรากับถนนที่ปกคลุมด้วยหมอก และวิธีที่เราควรเก็บงำแง่ดีไว้บ้างเพื่อเดินทางในเส้นทางนี้