Oyuncu olmak istiyorum ama özgüvenim sıfır. Ben ne yaparım?
Yanıtlar
Düşük özgüveninizden kurtulma düşüncesi yolculuğunuzun başlangıcıdır. Doğru yolda olduğunu hissediyorum.
Bu dört şeyi her gün uygulayın ve bir gün oyuncu olabilirsiniz/olacaksınız.
- Yüz İfadeleri / Verilen duyguları ifade etme veya canlandırma
- Vücut dili
- Diyalog Yayını
- Zamanlama
Yüz İfadesi (Duyguları İfade Etme)
Aynanın karşısına geçin ve ifadeleri taklit etmeye çalışın. İfadeler farklı duyguları göstermekten başka bir şey değildir.
Duyguları daha iyi ifade etmeye çalışın; örneğin ağlamak en zor duygulardan biridir. Oyuncu olarak herhangi bir duyguyu canlandırmak ya da canlandırmak için o durumları/duyguları yaşamış olmanız ya da başkalarının yüzlerinde gözlemlenmiş olmanız gerekir.
İpucu: Bir aynanın karşısına geçin ve pratik yapın ve oyunculuğunuzun ilk izleyicisi siz olun.
Vücut dili :
Oyunculuk sadece yüz ifadeleri değil, vücut dilinin de kişinin yüz ifadelerine derinlik katması anlamına geliyor
işte birkaç örnek
Diyalog Sunumu
En sevdiğiniz karakter diyaloglarını tekrarlama alıştırması yapın,
İPUCU : Aynanın karşısına geçin ve kendinizi, en sevdiğiniz karakteri canlandırdığınızı ve diyalogları ilettiğinizi hayal edin.
Zamanlama.
Oyunculukta zamanlamaları anlayarak diyalog sunumunu uygulamak çok önemlidir.
Diyalog sunumunda zamanlamayı kastettiğimi bir örnekle anlayalım.
Ağlama durumunu ele alalım,
Ağlarken konuşmak lazım.
Videoyu tamamen izleyin ve ses modülasyonunun filmdeki her ses/diyalog arasındaki karakteri ve boşlukları iyileştirmeye nasıl yardımcı olduğunu anlayın.
İPUCU : Bir filmi veya bölümü izleyin, en sevdiğiniz karakterin ardından tekrarlayın ve aynısını ayna karşısında uygulayın.
Başarılı olana kadar işlemi tekrarlamaya devam edin.
İyi şanslar.
Hazırlık.
Repliklerinizi, engellemelerinizi, karakterinizin kim olduğunu, ne yaptıklarını, neden yaptıklarını, ne istediklerini ve bunu neden istediklerini ne kadar iyi bilirseniz, o kadar kendinize güvenirsiniz.
Bunun da ötesinde, karakterinize o kadar kapsamlı bir arka plan hikayesi verin ki, kendinizi tanıtın ve onlar gibi doğaçlama bir sohbet gerçekleştirin; hazır olduğunuzu bileceksiniz.
(Dürüst olmak gerekirse süpermarkette, sahne ışıkları altında olduğumdan daha gerginim. Sahnede kim olmam gerektiğini, ne söylemem gerektiğini ve nasıl davranmam gerektiğini biliyorum. Toplum önünde, ben' hiçbir fikrim yok.)
İlk açılış gecemde keşfettiğim şey, katılımlarımı beklerken çok gergin olduğumdu. Kapıyı açıp sahneye çıktığımda bu tamamen ortadan kayboldu. Neden?
Dediğim gibi, her şey titizlikle senaryolaştırıldı, engellendi, prova edildi, yeniden prova edildi ve ikinci doğa olana kadar yeniden prova edildi. Sahne korkusunun bir durumu gereğinden fazla düşünmenin bir yan ürünü olduğunu düşünüyorum.
Muhtemelen bir sabah rutininiz vardır. Ne yapmanız gerektiğini, hangi sırayla düşünmeniz gerekiyor? Muhtemelen çok az. Dişlerinizi fırçalarsınız, saçınızı tararsınız, yüzünüzü yıkarsınız, kahvenizi yaparsınız, gazetenizi okursunuz; bunların hepsi muhtemelen her gün hemen hemen aynı sırayla, aynı şekilde.
Ve bu süreçte oldukça sakin kaldığınızı hayal ediyorum.
Şimdi geceyi bir arkadaşının evinde geçir. Uyanırsınız ve şunu düşünmeniz gerekir: “Hangi banyoyu kullanıyorum? İçeride başka biri mi var? Diş fırçamı getirdim mi? Kahveyi başkası mı yaptı, yoksa ben mi yapmak zorunda kalacağım?” …ve benzeri. Hissettiğiniz herhangi bir endişe, tüm bu bilinmeyen değişkenlerin ve cevaplanmamış soruların sonucudur.
Sahnede böyle bir bilinmeyen yoktur. Her satır, her adım, neredeyse her şey ileri düzeyde düşünülmüş ve mide bulandırıcı bir şekilde prova edilmiştir. Aslında TERS probleminizin olduğunu fark edebilirsiniz: nasıl korkmuş, gergin, korkmuş gibi davranabilirsiniz.
Bunu düşün. Kötü adamın silahla kapıdan içeri girmek üzere olduğunu biliyorsunuz ama gerçekten korkmuş ve şaşırmış gibi davranmalısınız. Garip bir şekilde, bu muhtemelen kendi içsel sinirliliğinizin üstesinden gelmekten daha büyük bir sorun olacaktır.
Son olarak performansınızı karakteriniz olarak yaşayın. Bana göre olay şu: J. sahnede heyecanlanmıyor çünkü J. ilk etapta asla sahneye çıkmıyor. J.'nin karakteri öyle.
Sinirler mi? Bu benim karakterimin sorunu, benim değil…
= = = = = = = = =
