18 yaşındaki kızınız insanlardan korktuğu için önünüzde ağlasa ne tepki verirsiniz?

İlk yapacağım şeylerden biri çok dramatik tepki vermemek olurdu, 18 yaşındaki bir kızın bunu yaşaması normaldir. Ama sonra onun sağlıklı bir sosyal hayatı olduğundan emin olmaya çalışırdım. Ben gençken, ailem dış dünyadan o kadar korkardı ki (aşırı helikopter ebeveynlerim vardı), çoğu zaman bana dışarı çıkıp diğer çocuklarla sosyalleşemeyeceğimi söylerlerdi. Bu yüzden 18 yaşıma gelene kadar korkunç sosyal becerilerim vardı çünkü normalde ailemin ve kız kardeşimin etrafındaydım. 18 yaşıma geldiğimde o kadar mutsuzdum ki sonsuza dek taşındım (şu an 36 yaşındayım ve onlarla geri dönmeyi asla düşünmedim ve düşünmem de). Uzun zaman aldı ama bu becerileri kendi başıma geliştirmem gerekiyordu ve sosyal becerilerimle ortalama insanların çok gerisindeydim. Bu, iş, arkadaş, eş vb. bulmayı zorlaştırdı. Çocuklarınızı istismar etmenin daha da kötü yolları var, örneğin şiddet, ama bu kesinlikle bir yetişkin olarak üstesinden gelmek için çok uğraşmam gereken insanlara ve durumlara karşı korkuma katkıda bulundu. Aynı zamanda, diğer insanların hayatlarını vekaleten yaşamaktan başka, kendilerini meşgul edecek bir şey bulamadıkları için taciz etmeye ve rahatsız etmeye devam etseler de, havada asılı duran ebeveynlerden biraz uzaklaşmayı gerektiriyordu. Bu aslında boomer ebeveynlere sahip olmanın büyük bir sorunudur.

İlk önce, 18 yaşında, insanlardan neden bu kadar korktuğunu ve ağlamaya başladığını öğrenecektim. Ondan çıkarmanız gereken bazı önemli temel sorunlar var.

Bunun için onu koşulsuz sevdiğinizi bilmesi gerekiyor.

Ayrıca, başına her ne geldiyse, onu yüreğine inandırmalısın:

1. Onu hala seveceksiniz ve birlikte bu konuda birbirinize yardım edeceksiniz.
2. Ona kendini suçlamamasını söyle (suçlu olsa bile). Çocuklar hayatta hatalar yaparlar ve ebeveynler, bunların öğrenme dersleri olduğunu anlamalarına yardımcı olmak için buradalar. Suçu ömür boyu taşımak zorunda değil, ondan bir şeyler öğren.
3. Sonuçları bir gecede beklemeyin, onu gözlemlemeye ve HEMEN onunla konuşmaya başlayın. Bir arkadaş gibi konuş, bir anne gibi tepki ver.
4. Umarım sorunu anlarsın yoksa sorunlu bir yetişkine dönüşebilir.
5. Hiçbir şey işe yaramazsa, profesyonel yardım alın.

Toplum içinde vereceğiniz ani tepkiye gelince, elini tutun ve yanınızda olmasına izin verin. Sorunlarının ötesine geçtiğinde, otomatik olarak sizden uzaklaşacak ve bağımsız olarak sosyalleşecektir.

Onu bağımsız olmaya ya da normal bir genç gibi davranmaya zorlamayın, aksi takdirde sizin de onu reddettiğinizi hissedecektir.