Kız kardeşim kendini öldürdü. Ona söylediğim son şey "Senden nefret ediyorum" oldu. Suçlu hissediyorum. Ne yapmalıyım?
Yanıtlar
Orantısız tek olayı mahvetme.
- Senin hatan değildi. İnsanlar yaptıklarını çoğumuzun anlamadığı nedenlerle yaparlar… özellikle intihar. Onun intiharına yol açan şeyin senin yorumun olması pek olası değil. İnsanı hayatın umutsuz olduğuna ve karanlığın asla bitmeyeceğine ikna eden bir dizi olayın sonucunda intiharın gerçekleştiğine inanıyorum. Olanlara yol açan ve onu çok umutsuz hissettiren birçok olay olduğundan şüpheleniyorum.
- Hafızanızı ve bu olayı olumlu bir şeye dönüştürün. Geçmişi değiştiremeyiz ve geleceği değiştiremeyiz, değiştirebileceklerimiz her an yaptığımız seçimlerdir. Dünyada hareket ederken ışık bırakmayı seçin. Olumlu ya da olumsuz olmayı, dünyada ilerlerken iyi hisler ya da kötü hisler bırakmayı seçebilirsiniz. Belki bunun hatırasını motivasyonunuz olarak kullanarak, düşündüğünüzden daha olumlu şeyler bırakmak için çok çalışabilirsiniz. Kontrol edebileceğin şey bu.
- İnsan olduğunuzu kabul edin . Biz insanlar mükemmel değiliz, hata yaparız. Gerçek iş, onları tanımaktan, onlardan öğrenmekten ve tekrar etmemeye çalışmaktan gelir. Hayat mükemmel olmakla ilgili değil, daha iyi (veya daha kötü) olmakla ilgilidir. Hangisini seçersin? Kendi insanlığınızı kabul edebilir ve bir hata yaptığınızı kabul edebilirseniz, kendinizi affedebilirsiniz. Kız kardeşinin kendini cezalandırmanı isteyeceğinden şüpheliyim.
Annem ölmeden önce ona nasıl davrandığımın bir sonucu olarak yıllarca suçluluk ve utançla yaşadım. Geriye dönüp baktığımda, aradaki mesafeyle, yaptığım şeyi neden yaptığımı anlıyorum, eylemlerimin çok insani olduğunu, çok açıklanabilir olduğunu ve duruma göre o kadar da şaşırtıcı olmadığını anlıyorum. Keşke onları tekrar yapabilseydim, keşke ondan beni bağışlamasını isteyebilseydim….ama yapamam. Ama daha iyi olabilirim. Kendime karşı nazik olabilirim. Ona sahip olabilirim, ondan öğrenebilirim ve onu asla tekrarlamamak için bir motivasyon olarak kullanabilirim.
Size selam ve kaybınız için üzgünüm.
Suçumu paylaşmama izin verin, umarım bu yardımcı olur,
Büyükannem vefat edeli yaklaşık bir yıl oldu. Ölümüne kadar aylarca yatalak kaldı. Sadece yemek yiyip uyuyordu ve sonunda zorlukla konuşabiliyordu. Vefatından bir gün önce, onu ziyaret eden birçok akrabası vardı. Onlara elinden geldiğince birkaç kelime söyledi. Ama ben, aynı evde kalıyorum, o gün tek kelime bile etmedim çünkü muhtemelen ya uyuyordu ya da derslerimle meşguldüm. Pişman oldum ve resmine her baktığımda bu canımı yakacak. Ama sonra onun vefatından bir ay önceki anı hatırlayarak suçluluğumu yumuşatmaya çalışıyorum. O akşam evde tek kişi bendim ve onu izliyordum. O akşam ona elimden geldiğince yemek servisi yaptım ve sonra güzel ve uzun bir sohbet ettik ve onunla her zaman güzel anılarımdan biri olacak.
Ölüleri onlarla olan güzel anılarınızla hatırlayın ve kötülerin yok olmasına izin verin. Söylemek istediğim başka bir şey de, bu bilgiyi başkalarıyla paylaşarak çok doğru bir şey yaptığınızı düşünüyorum.
Ölüm, dönüşü olmayan olaydır. Söyledikleriniz ve sonuçlarını değiştiremezsiniz. Yapabileceğiniz tek şey hatalarınızdan ders çıkarmaktır. En azından şimdi, söylediğin sözlerin ölümcül sonuçları olabileceğini biliyorsun ve bir dahaki sefere bu tür kelimeleri söylemeden önce birkaç kez düşüneceksin ya da en azından kontrolden çıkmaması için durumu kontrol etmeye çalışacaksın.
Doğru bir şey yaptığınızı söylememin nedeni, bunu burada paylaşarak, bu soruyu okuyan okuyucuların zihinlerine, insanlarla konuşurken kelimeleri sonuncu olabilecekleri gibi dikkatli seçmeleri için bu düşünceyi yerleştirmiş olmanızdır. Suçluluğunuzu gidermeyebilir ama en azından bunu paylaşmanın başka birinin hayatında bu tür olayların en azından birkaçını önleyeceğini düşünerek acınızı hafifletebilirsiniz.
Kaybın için üzgünüm.