คุณจะทำอย่างไรถ้าคุณตื่นขึ้นมาในห้องที่ปิดสนิท?
คำตอบ
ผ่อนคลายให้มากที่สุด หากคุณไม่สามารถทำลายมันได้ อย่าแม้แต่จะคิด เว้นแต่ - โดยการคิด - คุณอาจจะหาทางออกได้
หากคุณต้องรอและหวังว่าจะรอดได้ (เนื่องจากชายคนนี้ซึ่งถูกขังอยู่ในห้องน้ำเล็กๆ ของเรือที่จมและไม่สามารถออกไปได้เป็นเวลาสาม (?) วัน) ให้ประหยัดพลังงาน ยิ่งคุณใช้พลังงานน้อยลงเท่าใด คุณก็ยิ่งผลิตก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ (กรดคาร์บอนิกในร่างกาย) น้อยลง คุณหมดสติและตายเนื่องจากการเป็นกรด ก่อนที่คุณจะหมดออกซิเจน
สิ่งเดียวที่ต้องทำ เมื่อคุณเวียนหัวและหมดแรง ให้หายใจ! หายใจเป็นพลังชีวิตของคุณ! เพื่อเอาคาร์บอนไดออกไซด์ออกจากร่างกายและสมอง!
แค่หายใจ. อยู่ในความสงบ. หายใจเข้า อยู่ต่อ. ขอให้มีคนพบคุณ
หากคุณต้องตาย: ไม่ต้องกังวล ทุกคน - หากไม่สมควรได้รับ - ยังคงได้รับโอกาสครั้งที่สอง คุณก็เช่นกัน ภายใต้สภาวะที่ดีขึ้น ในรูปร่างที่ดีขึ้น
ลา.
แล้วพบกันใหม่.
โพสต์สคริปต์: ตั้งหน้าตั้งตารอ ความเข้มข้นของ CO2 อาจลดลงเล็กน้อยที่นั่น (CO2 โดยปริมาณที่หนักกว่า O2, N2, H2O)
ฉันคงไม่ทำเหมือนว่าฉันเป็นคนจับเธอ โดยมีมือปืนอยู่นอกห้อง เว้นแต่คุณจะเริ่มร้องเพลงจากละครเพลง
ฉันน่าจะพูดว่า “Que onda, vato?” หรือบางที “ว่าไงครับพี่น้อง”
แล้วถ้าคุณเป็นผู้หญิง ฉันก็คงจะถามว่า “คุณมาที่นี่บ่อยไหม? ราศีของคุณเป็นราศีอะไร? ตกจากสวรรค์เจ็บไหม?”
ซึ่งได้ผลเสมอรู้ไหม!
ถ้าคุณเป็นผู้ชาย ฉันถามว่าคุณมีกุญแจประตูไหม?
เนื่องจากฉันพกปืนพกขนาด 2.45 cal และแม็กเสริม ฉันจะขอให้คุณใส่นิ้วชี้ที่อ้วน (ผู้ชาย) หรือนิ้วชี้ที่โอชะและน่ารัก (ผู้หญิง) เข้าไปในหูของคุณ และฉันจะทำให้เกิดความเสียหายอย่างมากบริเวณลูกบิดประตูและรวมถึง ส่วนที่เหลือของประตูเพื่อดูแลผู้จับกุมของเราที่รออยู่ข้างนอก
ถ้าอย่างนั้น ฉันถึงแม้จะชอบเปิดประตูสำหรับผู้หญิงและผู้ชายที่อายุมากกว่าฉัน หรือคนง่อยมาก แต่ฉันก็ยังยืนกรานที่จะเปิดประตูเข้าไปก่อน
เพราะรู้ไหม ฉันมีมารยาท การส่งคุณผ่านเข้าไปก่อนอาจเป็นขั้นตอนสุดท้ายที่คุณเคยทำ
หลังจากนั้น ฉันจะพูดว่า “เดี๋ยวก่อน คนของฉัน!” หรือถ้าคุณเป็นผู้หญิง “คุณอยากจะออกไปทานอาหารเย็นกับฉันไหม”
แม้ว่าคุณจะอายุหนึ่งร้อยปีก็ตาม เพราะหลังจากผ่านเรื่องนั้นมา เพราะมารยาทของผม เราทั้งคู่ก็ต้องใจเย็นๆ กัน และผมอยากแน่ใจว่าคุณจะไม่เรียกตำรวจมาจับผม เพียงเพราะว่าเราถูกยัดเข้าไปในห้องนั้นเพื่อเล่นไปรษณีย์ หรือสิ่งที่พวกเขาทำในงานปาร์ตี้ของเด็กชาย/เด็กหญิง เมื่อพวกเขาผลักเราเข้าไปในตู้เสื้อผ้าและปล่อยให้เราทำเรื่องของเรา อะไรก็ได้
บางครั้งฉันก็ตื่นเต้นเกินไป และฉันอาจจะคิดผิดเกี่ยวกับความตั้งใจของนักปาร์ตี้ที่จะพาเราไปที่ห้องนั้น
ถ้าทุกอย่างไม่ได้จบลงด้วยดีแต่เรายังคุยกันได้ ฉันขอตัวก่อนที่เราจะแยกย้ายกันไป