เป็นเรื่องปกติหรือไม่ที่จะไม่รู้สึกกลัวในสิ่งที่กลัวอีกต่อไป? ฉันเคยกลัวพ่อแม่ของฉัน แต่ฉันก็ไม่กลัวอีกต่อไปแล้วที่พวกเขาตวาดหรือข่มขู่ฉัน ไม่ได้บ่น แค่อยากรู้
คำตอบ
ขึ้นอยู่กับว่าทำไมคุณถึงไม่กลัวอีกต่อไปและอะไร การปิดปฏิกิริยาทางอารมณ์อาจเป็นกลไกในการป้องกันและยังเป็นสัญญาณของภาวะซึมเศร้าอีกด้วย
ไม่สามารถแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับผู้ปกครองที่ตะโกนโดยไม่มีข้อมูลเพิ่มเติม แต่ถ้าคุณสังเกตเห็นว่าคุณกำลังปิดตัวลงเพื่อตอบสนองต่อสถานการณ์ที่มีอารมณ์รุนแรง คุณอาจต้องการพูดคุยกับคนที่มีคุณสมบัติ (นักบำบัดโรค ที่ปรึกษาโรงเรียน ฯลฯ...)
อีกด้านหนึ่งคือเมื่อคุณโตขึ้น การตอบสนองทางอารมณ์ของคุณ (หวังว่า) มีเหตุผลมากขึ้นและสุดขั้วน้อยลง หากเป็นเรื่องของคุณ ให้ปรึกษาแพทย์ ที่ปรึกษา ฯลฯ...
ขอให้โชคดี!
ตกลงดังนั้นฉันจึงโพสต์คำถามนี้ ฉันอายุ 23 ปีและเพิ่งสังเกตว่านี่เป็นปัญหา ฉันถูกเลี้ยงดูมาในครอบครัวที่มีผู้หญิงครอบงำ ฉันไม่มีพ่ออยู่ข้างๆ มีแต่แม่ ยาย และพี่น้องของพวกเขา ดังนั้นฉันจึงมีชีวิตที่ค่อนข้างแปลกและสับสน นอกจากเรื่องสะอื้นแล้ว…..(ซึ่งฉันไม่ขอสงสาร มีแต่ช่วย) ฉันหลีกเลี่ยงผู้หญิงทั้งหมดในทุกกรณี เช่นเดียวกับที่ร้านขายของชำ ฉันเลือกเกาะผู้ชายมากกว่าเกาะผู้หญิง และในที่ทำงานฉันหลีกเลี่ยงทุกวิถีทาง เมื่อสาวๆ พยายามจะจีบฉัน ฉันแกล้งทำเป็นไม่รู้ แล้วพวกเธอก็ถอยหนี สิ่งนี้ทำให้ฉันโล่งใจอย่างมาก
ดังนั้น เมื่อฉันรู้ว่าฉันแปลกหรือแตกต่าง ฉันจึงสงสัยว่าฉันจะทำอะไรได้บ้างเพื่อขอความช่วยเหลือในเรื่องนี้ ฉันสนใจผู้หญิงซึ่งเป็นส่วนที่แปลกเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดนี้ มีเหตุผลบางอย่างที่ฉันเกลียดพวกเขา (อาจเป็น mysoginist) แม่ของฉันเป็นพ่อแม่คนเดียวของฉันและเธอเกลียดฉันโดยไม่มีเหตุผล ฉันรู้ว่าฉันเป็นเด็กดี เลยไม่มีปัญหากับฉันในช่วงวัยเด็ก ฉันฉลาดและมีเพื่อนมากมาย เพื่อนที่ทำงานถามว่าทำไมฉันไม่มีแฟนและฉันก็ให้คำตอบไม่ได้ (เพราะกลัวจะเขินอาย) พวกเขารู้ว่าฉันต้องการฉัน ฉันบอกได้เลยว่าพวกเขารู้….. และมันน่าหงุดหงิดจริงๆ เมื่อพวกเขาพยายาม เพื่อให้ฉันอยู่กับใครโดยไม่ถามฉัน
ฉันไม่ใช่เกย์เหมือนกัน เวลาดูหนังโป๊มักจะเป็นหนังโป๊ตรงๆ….แต่ยิ่งไปกว่านั้น ฉันยังเข้ากับผู้ชายได้ดีอีกด้วย ฉันชอบที่จะมีเพื่อน แต่เมื่อพูดถึงการสื่อสารกับผู้หญิง ฉันล้มเหลวโดยสิ้นเชิง อาจเป็นเพราะแม่ไม่เคยสื่อสารกับฉันหรือไม่เคยต้องการเลย เธอรู้สึกขุ่นเคืองใจพ่อของฉันที่ไปเข้าคุกหลังจากที่ฉันเกิด และฉันคิดว่านั่นเป็นสาเหตุที่เธอเกลียดฉันด้วย เธอยังเกลียดชังพ่อของเธอ (และผู้ชายทุกคน) อย่างสุดหัวใจ ทั้งหมดนี้ไม่ใช่ความผิดของฉัน…
ฉันแค่สงสัยว่ามีวิธีใดบ้างที่ฉันจะได้รับความช่วยเหลือสำหรับสิ่งนี้? ฉันรู้ว่ามันแปลกและมันทำร้ายจิตใจฉันจริงๆ แต่ฉันเริ่มหมดหวัง… ฉันหมายความว่า ฉันไม่ต้องการที่จะแก่เฒ่าและไม่เคยมีครอบครัวของตัวเองในขณะที่เพื่อนของฉันทำ….ฉันไม่อยากเป็น “สิ่งนั้น” ผู้ชาย” เมื่อฉันแก่ตัวลง