ช่วงเวลาไหนคือช่วงเวลาที่น่าประหลาดใจที่สุดและทำให้คุณมีความสุข?
คำตอบ
เมื่อวานนี้เป็นช่วงเวลาที่น่าแปลกใจเมื่อพี่สาวของฉันแสดงบัตรเครดิตสำหรับโทรศัพท์มือถือของฉันที่แบตหมดไปเมื่อวันก่อนให้ฉันดู……
ขณะที่ฉันดูการ์ด ฉันก็ถาม
ทำไมคุณถึงได้บัตรเครดิตมาในขณะที่โทรศัพท์มือถือของฉันพังไปแล้ว?
เธอเป็นเหมือน
ฉันรู้สึกว่าคุณเศร้าเพราะไม่มีเครดิตในโทรศัพท์มือถือของคุณ ฉันเลยคิดจะนำสิ่งนั้นมาให้คุณ โหลดเลยและสนุกไปกับมันได้เลย…
ฉันบอกเธอ
พี่สาวอย่าลืมว่ามือถือฉันพังแล้ว ฉันจะใช้ได้ยังไง เธอคงไม่ได้ซื้ออันนี้หรอก!!!
(จริงๆ แล้วฉันอารมณ์เสียเพราะการสอบและปัญหาอื่นๆ ที่ไม่ได้เล่าให้ฟัง..ซึ่งทำให้เธอคิดว่าถ้าฉันอารมณ์เสียเพราะโทรศัพท์มือถือ :P)
ขณะที่ฉันตกใจอยู่
เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วพูดว่า
ดูสิว่าฉันมีอะไรให้คุณ!!
อะไร!!!!!!
และฉันก็ยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก….
เพราะฉันไม่เคยคิดว่าเธอจะมาพร้อมโทรศัพท์มือถือและบัตรเครดิต….และอะไรพวกนั้น…
ฉันพึมพำ
ทำไมคุณถึงทำแบบนั้น? คุณคงไม่รู้สึก…………….,(รู้สึกเขินอายเหมือนเคย :P แต่เชื่อฉันเถอะว่าทุกครั้งที่ฉันรู้สึกแบบนั้น มันเป็นความลังเลตั้งแต่กำเนิดจริงๆ ฉันไม่รู้ว่าทำไม)
และเธอก็เป็นเหมือน
“เอาล่ะ! ไม่ต้องบอกหรอกว่าทำไม แต่ขอบคุณนะ…!”
และอีกความประหลาดใจเล็กๆ น้อยๆ ก็คือเธอยังได้ไก่ย่างมาด้วย…
แม้ว่าฉันจะเศร้าเมื่อวานและก่อนหน้านั้นไม่กี่นาที แต่ความเบื่อหน่ายก็เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง….
เป็นเรื่องน่ายินดีทั้งหมด นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันลองใช้โทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่
สิ่งที่ทำให้ฉันตกใจยิ่งกว่านั้นก็คือเธอออกไปแค่เพื่อหาสิ่งอื่น และเมื่อกลับมาเธอก็มีรอยยิ้มอ่อนโยนบนใบหน้าซึ่งฉันไม่สามารถเข้าใจได้…แต่ฉันก็เพิ่งมาเข้าใจในภายหลัง
ฉันคิดว่านี่เป็นข้อดีอีกประการหนึ่งของการเป็นเด็กที่อายุน้อยกว่าในครอบครัว พี่ ๆ ที่โตกว่าจะเอาใจใส่เรามากขึ้นเมื่อเราต้องการความช่วยเหลือและการดูแล...
ขอบคุณพี่สาว (บาโจ) ที่ดูแลฉัน ฉันหวังว่าเธอจะทำวิทยานิพนธ์เสร็จเร็วๆ นี้ ฮ่าๆ
ในเมืองที่พลุกพล่าน ฉันเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่ง เขามีกราม คาง และโหนกแก้มที่แหลมคม แต่ฉันยังมองเห็นด้านที่น่ารักของเขาที่สะท้อนออกมาในดวงตาของฉันได้อย่างสมบูรณ์แบบ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าฉันสังเกตเห็นเขาซึ่งใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาที
เขาแค่ดูเหมือน
อืม.
บางทีการตกหลุมรักเขาคงไม่ใช่เรื่องดีแน่(ความรักมักมีเรื่องไร้สาระมากมายซึ่งแน่นอนว่ามันเกินความสามารถของฉัน)
แล้วฉันจะทำอะไรได้ล่ะ?
ตัดสินใจที่จะสร้างความสัมพันธ์ที่จริงใจอย่างที่บอก เขาเป็นคนน่ารัก แต่สิ่งที่คุณเห็นอาจเป็นตรงกันข้ามก็ได้ กลายมาเป็นเพื่อนที่ดีที่อยู่ข้างฉัน และเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดจากข้างเขา เป็นคนร่าเริงที่ตั้งใจจะรักษาสัญญาที่จะคงอยู่ตลอดไป
โชคดีที่เราได้พบกัน พูดคุยกันดี และหัวเราะคิกคัก
เขา: ฉัน ไม่เคยพบเพื่อนที่ชอบคุณคนเดียวเลย
ฉัน: ฉันเสริมเสียงวู้ฮู้เล็กๆ ลงท้ายคำพูดของเขา
ฉันพบว่าหัวใจของฉันกำลังร้องเพลงประสานเสียงในขณะนี้
ฉันพูดในใจแบบนี้ทุกอย่างกำลังดำเนินไปแตกต่างออกไป และฉันก็สูญเสียแนวคิดเรื่องเวลาไป ตอนนั้นฉันจริงจังกับมิตรภาพของเรามาก
ฉันคิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างอาจกลายเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุด แต่มิตรภาพที่แท้จริงนั้นหายากที่สุด
ฉันเริ่มแบ่งปันสิ่งของของฉันอย่างไม่เร่งรีบ ไม่ใช่แบบไม่มีกำหนด แต่แบบชัดเจน
ตอนนั้นความแตกต่างที่น่าสนใจระหว่างเราคือเขาเป็นคนตลกมาก ส่วนฉันก็เป็นคนเอาใจใส่การผสมผสานนี้เชื่อมโยงโดยตรงกับใจฉันแต่ไม่ได้คาดหวังอะไร
ทุกสิ่งทุกอย่างก็ไหลไปอย่างดี
มันทำให้ฉันเปลี่ยนแปลงจริงๆ เราคุยกันน้อยลงและได้เจอกันมากขึ้น
ทุกครั้งที่เราเจอกัน เขาจะกอดเราแน่นมาก วันหนึ่งเราคุยกันเรื่องการเรียน
เขา: ฉันจะย้ายออกไปอยู่เมืองอื่น
ฉัน: เดี๋ยวก่อน ทำไมเหรอ? จู่ๆ เหรอ?
เขา: ใช่ครับ.
ฉัน: คุณมีปัญหาอะไรตรงนี้มั้ย?
เขา: ไม่.
ฉัน: ฉันได้ทำอะไรไหม?
เขา: ไม่ ฉันเพิ่งจะตัดสินใจเรื่องนี้เพื่อการเรียนที่ดีขึ้นของฉันเอง และ ฉันก็ไม่มีทางเลือกอื่น
ฉัน: ใช่.
เขา: ฉันไม่สามารถใช้ชีวิตที่น่าเบื่อนี้ในที่เดียวได้ ฉันต้องการบรรลุเป้าหมายในทุกๆ ด้าน
ฉัน: ดูเหมือนจะมุ่งสูงไป
เขา: มันเหรอ?
ฉัน:
แล้วฉันก็ออกไปอย่างรวดเร็ว
เย็นวันนั้น
ฉันตอบตกลงอย่างไม่เต็มใจ ต่อหน้าเขา ฉันพูดอะไรกับเขาไม่ได้เลย ฉันโทรหาเขาโดยไม่ลังเล และเขาก็รับสายหนึ่งหรือสองครั้ง
ฉัน: ฉันดีใจแทนคุณจริงๆ ( ฉันไม่อยากเห็นว่าถ้าไม่มีเขา มันอาจจะดูไร้ค่าไปหน่อย)
ฉันยังคงดำเนินต่อไปโดยแทบจะไม่สามารถเก็บอารมณ์ของฉันไว้ได้
ขอให้โชคดีกับบทต่อไปในชีวิต เพราะชีวิตจะนำพาคุณมาให้
เขา: ขอบคุณ ฉันรู้ว่าคุณเข้าใจดี เจอกันใหม่นะ
ฉัน: ลาก่อน.
7 เดือนต่อมา
วันหนึ่ง เด็กชายคนเดิมก็ปรากฏตัวต่อหน้าฉัน ตอนแรกฉันคงมองผิดไป แต่ไม่ใช่เลย
คราวนี้ทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มคลี่คลายลง
ความไว้วางใจ ความผูกพัน ความภักดี และความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อเขาที่ค่อยๆ เติบโตขึ้น ถูกทำลายจนหมดสิ้น
ฉันไม่ชอบตอนจบของชีวิตฉันเลยที่ต้องมีอะไรกับใครหรืออะไรก็ตาม ฉันเดินไปตรงหน้าเขาทันที ท่าทาง XYZ ของเขาไม่ได้ส่งผลต่อฉันเลย
ฉันยิ้ม
ฉัน: ขอบคุณมากสำหรับช่วงเวลาแห่งความเป็นเพื่อนของเรา
เขา: ย…คุณนะ
ฉันไม่แม้แต่จะให้โอกาสเขาอธิบาย เพราะก่อนวันหนึ่งฉันรู้ความจริงแล้ว แต่ฉันไม่สามารถเชื่อมันได้
แค่รู้สึกวิตกกังวล ฉันรู้สึกแย่กว่าเดิมอีก
ไม่มีดราม่า, ไม่มีพวกนินทา
ต้องการความสงบสุขไปตลอดชีวิต มันกระทบฉัน
ความผูกพันชั่วคราวที่ไร้ความหมายอาจสร้างความเจ็บปวดได้ แต่การทิ้งบทใหญ่ไว้ให้กับคุณ
การได้เป็นของใครสักคนอาจฟังดูไม่แย่นักหากคนๆ นั้นเป็นของคุณเช่นกัน ง่ายๆ เลย
ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านครับ :-)