ครั้งสุดท้ายที่คุณรู้สึกว่ามีชีวิตจริงๆ คือเมื่อไหร่ และทำไม?
คำตอบ
คืนนั้นฉันตัดสินใจจะแสดงสแตนด์อัพโชว์
ฉันเป็นเด็กใหม่โง่ๆ ที่กำลังเรียนอยู่ในสถาบันวิศวกรรมศาสตร์แห่งหนึ่งในอินเดีย (Manipal Institute of Technology) ฉันมักจะตั้งหน้าตั้งตารอที่จะได้เข้าร่วมการแสดงหรือการแข่งขันเสมอ เพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งให้ป้ายชื่อฉันว่า "คนขี้เหงา" ซึ่งทำให้ฉันรู้สึกโกรธมาก ฉันจึงตัดสินใจในวันนั้นว่าจะทำบางอย่างที่จะทำให้ฉันได้รับการยอมรับในกลุ่มของตัวเอง ฉันจึงลงทะเบียนเรียนสแตนด์อัพคอมเมดี้ นี่ไม่ใช่ส่วนที่แย่ที่สุดเลย ส่วนที่แย่ที่สุดคือฉันไม่ได้ฝึกซ้อมมาเลย และที่แย่กว่านั้นคือคนที่แอบชอบก็ตั้งตารอการแสดงของฉันเช่นกัน ฉันไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ขณะที่บอกชื่อตัวเองในสิ่งที่ฉันไม่เคยทำในชีวิต
และแล้วคืนแห่งความอับอายก็มาถึง
ชื่อของฉันถูกประกาศออกมาแล้ว ส่วนของฉันก็ได้มาถึงแล้ว และหนึ่งในผู้ชมที่อยู่ที่นั่นก็มีหัวหน้าชมรมวัฒนธรรมอยู่ด้วย ฉันแทบไม่เชื่อเลยว่าตัวเองจะคิดแบบนั้นได้ แต่ฉันก็ได้ไปที่เวทีและมองดูผู้คนที่สิ้นหวังซึ่งคาดหวังว่าจะมีคนเลวกว่าฉัน ฉันเริ่มต้นด้วยการเล่นคำแย่ๆ ซึ่งก็ยังพอรับได้ แต่สิ่งที่ทำให้ฉันมีชีวิตชีวาขึ้นก็คือสิ่งนี้…..
ตอนที่ฉันเริ่มเล่าประสบการณ์ของตัวเองให้ผู้ฟังฟัง ฉันยังคงรู้สึกขนลุกกับคำๆ นี้มาจนถึงทุกวันนี้ แต่ฉันจะพูดอยู่ดี นี่เป็นประสบการณ์ครั้งแรกของฉันในการสัมผัสตัวเองส่วนต่อไปนั้นแย่ยิ่งกว่าและฉันจะไม่บรรยายไว้ที่นี่ ฉันเห็นคนที่ฉันแอบชอบอยู่ตรงนั้น โอ้ เธอไม่ได้มองฉันอยู่เลย และฉันก็ตกตะลึงมากกับปฏิกิริยาที่เกิดขึ้น มันเป็นส่วนผสมของเสียงหัวเราะและความรังเกียจ ฉันหวังว่าจะมีปืนอยู่ในมือและยิงกระสุนนั้นไปที่หัวของฉันโดยตรง มันยากและน่าหดหู่มากที่รู้ว่าฉันไม่ควรทำเช่นนั้น
แต่ช่วงเวลาแห่งปฏิกิริยาหลังจาก ‘คำทองคำ’ สองคำนั้นกลับเป็นช่วงเวลาที่ฉันรู้สึกมีชีวิตชีวาที่สุด
ปล. ฉันไม่ได้เขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อหวังคะแนนโหวตราคาถูกๆ ฉันแค่อยากจะแชร์ประสบการณ์ของตัวเองเท่านั้น ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อสัปดาห์ที่แล้วตอนที่เขียนคำตอบนี้
ฉันรู้สึกมีชีวิตชีวาเมื่อฉันสงบและมุ่งมั่นกับการบรรลุสิ่งที่น่าทึ่งบางอย่าง
เหมือนฉันรู้สึกมีชีวิตชีวาตอนที่ฉันลดน้ำหนักได้ 10 กิโลกรัม และมีไขมันต่ำกว่า 14 เปอร์เซ็นต์เป็นครั้งแรกในชีวิต
ฉันหลงรักกระบวนการทั้งหมดและรู้สึกภูมิใจในแต่ละวัน
ฉันยังคงจำวันเวลาที่เหงื่อท่วมตัวได้ เมื่อฉันต้องต่อสู้กับตัวเองเพื่อที่จะได้รับชัยชนะ และฉันก็ได้รับชัยชนะ
ทุกคนต่างต้องการที่จะชนะและควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัว ซึ่งทำให้คุณลืมไปว่าชีวิตของคุณนั้นมหัศจรรย์เพียงใด เราทุกคนต่างก็ประสบกับความสำเร็จเล็กๆ น้อยๆ และความผิดหวังอันขมขื่นในแต่ละวัน แต่เมื่อเรามีความสุขและภาคภูมิใจ เราก็ไม่สนใจจริงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นหรือจะเกิดอะไรขึ้น เพราะสายลมแห่งความสุขและความสงบสุขในตัวเรานั้นทำให้เราเพลิดเพลินกับวันนี้ได้อย่างแท้จริง
ไม่ใช่วันนี้ ไม่ใช่พรุ่งนี้
ป.ล. : ยังคงค้นหาประสบการณ์แบบนี้อยู่นะ ตอนที่คุณมีความสุขมากจนน้ำตาไหลโดยที่คุณไม่ทันสังเกต!!