มนุษย์หมาป่าทำงานอย่างไร

แม้ว่าคุณจะไม่เคยดูหนังเรื่อง "The Wolf Man" ในปี 1941 มาก่อน แต่คุณก็อาจจะรู้ว่าต้องฆ่ามนุษย์หมาป่าอย่างไร นั่นคือกระสุนเงิน นั่นเป็นเพราะว่า "The Wolf Man" ทำเพื่อมนุษย์หมาป่า ซึ่งนวนิยายเรื่อง "Dracula" ของBram Stoker ในปี 1897 ทำเพื่อแวมไพร์ มันกำหนดกฎเกณฑ์สำหรับพฤติกรรมของหมาป่า

ตาม "มนุษย์หมาป่า" หากมนุษย์หมาป่ากัดคุณ คุณไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกลายเป็นมนุษย์หมาป่าด้วยตัวของคุณเอง ในเวลากลางคืน คุณจะแปลงร่างเป็นมนุษย์กึ่งหมาป่า และเป็นเหยื่อของมนุษย์ ในภาพยนตร์ต้นฉบับ การเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้นในฤดูใบไม้ร่วง เมื่อAconitum บางสายพันธุ์ หรือที่รู้จักในชื่อ พระสงฆ์ หรือwolfsbaneเบ่งบาน ภาคต่อของ "มนุษย์หมาป่า" เชื่อมโยงการเปลี่ยนแปลงกับพระจันทร์เต็มดวง ซึ่งเป็นลักษณะที่หลายคนเชื่อมโยงกับมนุษย์หมาป่าในทุกวันนี้ "มนุษย์หมาป่า" ยังบอกด้วยว่าเมื่อคุณกลายเป็นมนุษย์หมาป่า ทางเดียวที่รักษาได้คือความตาย ความพยายามที่จะอธิษฐานหรืออธิษฐานให้พ้นจากสิ่งนี้จะไม่เกิดผลดีแก่คุณ และโซ่ตรวนทั้งหมดในโลกนี้ก็ไม่สามารถป้องกันไม่ให้คุณโจมตีผู้อื่นได้

เช่นเดียวกับ "แดร็กคิวล่า" "มนุษย์หมาป่า" สร้างขึ้นจากตำนานและเรื่องราวที่มีมานานนับพันปี แต่กระสุนเงิน พระจันทร์เต็มดวง วูฟส์เบน และคำสาปที่รักษาไม่หายของไล แคนโทรปี เกี่ยวข้องกับฮอลลีวูดมากกว่าเรื่องประวัติศาสตร์ ในเรื่องเล่าและนิทานพื้นบ้าน มีหลายวิธีในการเป็นมนุษย์หมาป่า และกระบวนการนี้ไม่ได้เกิดขึ้นโดยสมัครใจหรือถาวรเสมอไป แม้จะมีความแตกต่างเหล่านี้ มนุษย์หมาป่าส่วนใหญ่ในภาพยนตร์และเรื่องเก่าก็มีบางอย่างที่เหมือนกัน พวกมันอันตราย มีเล่ห์เหลี่ยม และแม้กระทั่งความชั่วร้าย และพวกมันสร้างแรงบันดาลใจให้เกิดความกลัวและความหวาดกลัว

แล้วความคิดที่จะเปลี่ยนเป็นสัตว์ป่าที่น่าสนใจและน่าตกใจล่ะ? เหตุใดเรื่องราวเหล่านี้จึงมีอยู่ในหลายวัฒนธรรมทั่วโลก เรื่องราวของมนุษย์หมาป่ามีพื้นฐานมาจากข้อเท็จจริงทางการแพทย์หรือทางวิทยาศาสตร์ หรือเป็นเพียงผลจากจินตนาการเท่านั้น?

ในบทความนี้ เราจะสำรวจว่าผู้คนกลายเป็นมนุษย์หมาป่าได้อย่างไร และเกิดอะไรขึ้นระหว่างการเปลี่ยนแปลง เราจะพิจารณาด้วยว่ามนุษย์หมาป่าเป็นตัวแทนของอะไรในวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน และเราจะตรวจสอบสภาพทางการแพทย์และเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่ทำให้บางชุมชนเชื่อว่ามนุษย์หมาป่ามีอยู่จริง

ความหายนะของหมาป่า

ตัวละครใน "The Wolf Man" แยกก้าน wolfsbane และติดดอกไม้กับเสื้อผ้าของพวกเขา นี่ไม่ใช่ความคิดที่ดีนัก Wolfsbane มีพิษร้ายแรง คำว่า "wolfsbane" อาจมาจากคนที่ใช้มันวางยาพิษหมาป่า นักจัดสวนแนะนำให้สวมถุงมือขณะทำงานกับพืชและล้างมือให้สะอาดหลังจากนั้น

สารบัญ

1. ต้นกำเนิดมนุษย์หมาป่า
2. กลายเป็นมนุษย์หมาป่า
3. การแปลงร่างมนุษย์หมาป่า
4. คำอุปมามนุษย์หมาป่า
5. มนุษย์หมาป่าตัวจริง

เป็นการยากที่จะระบุการอ้างอิงถึงมนุษย์หมาป่าเป็นครั้งแรกของโลก งานเขียนที่เก่าแก่ที่สุดชิ้นหนึ่งที่รู้จักกันในโลกคือ "The Epic of Gilgamesh" ที่น่าจะเป็นงานเขียน ในนั้น Gilgamesh ปฏิเสธที่จะเป็นคนรักของเทพธิดา Ishtar เพราะการปฏิบัติที่โหดร้ายของเธอกับคู่ครองคนก่อนของเธอ อิชตาร์เปลี่ยนชายคนหนึ่งที่เป็นคนเลี้ยงแกะให้กลายเป็นหมาป่า ทำให้เขากลายเป็นศัตรูของเพื่อนฝูง แกะของเขา และแม้แต่สุนัขของเขาเอง

อิชตาร์ไม่ใช่เทพเจ้าโบราณเพียงองค์เดียวที่เปลี่ยนมนุษย์ให้กลายเป็นหมาป่า ใน "The Metamorphoses" ของ Ovid นักเดินทางมาเยี่ยมบ้านของ King Lycaon of Acadia ไลคาออนสงสัยว่าแขกผู้มาเยือนนั้นเป็นอมตะ เขาจึงคิดค้นการทดสอบ เขาเสิร์ฟเนื้อมนุษย์ให้แขกของเขา ซึ่งโชคไม่ดีที่กลายเป็นเทพจูปิเตอร์ ดาวพฤหัสบดีรู้ที่มาของเนื้อในทันที และเขาก็เปลี่ยน Lycaon ให้กลายเป็นหมาป่า ชื่อของ Lycaon และคำว่า lycanthropy มาจากรากเดียวกัน นั่นคือคำภาษากรีกlykos ซึ่งหมายถึงหมาป่า

งานทั้งสองนี้เป็นงานโบราณ และพวกเขาแนะนำว่าความคิดที่ว่าผู้ชายที่กลายเป็นหมาป่ามีมานานแล้วตราบเท่าที่อารยธรรมมนุษย์มี นอกจากความเก่าแล้ว ความคิดยังแพร่หลาย โดยส่วนใหญ่แล้ว หากหมาป่ามีชีวิตอยู่หรือเคยอาศัยอยู่ในภูมิภาคใดภูมิภาคหนึ่ง นิทานพื้นบ้านของภูมิภาคนั้นก็รวมถึงมนุษย์หมาป่าด้วย ในภูมิภาคที่ไม่มีหมาป่า เรื่องราวจะบรรยายผู้คนที่กลายเป็นสัตว์กินเนื้อชนิดอื่นๆ เรื่องราวจากบางส่วนของแอฟริกาบรรยายผู้คนที่กลายเป็นไฮยีน่าหรือจระเข้ ในนิทานพื้นบ้านจีน คนกลายเป็นเสือ และในนิทานญี่ปุ่น พวกเขากลายเป็นจิ้งจอก นิทานรัสเซียบางเรื่องพูดถึงคนที่กลายเป็นหมี

ในเรื่องราวทั้งหมดเหล่านี้ ผู้เปลี่ยนรูปร่างมักจะจุดประกายให้เกิดความกลัว ความกลัวนั้นมาจากแหล่งพื้นฐานสามประการ:

การถูกกัดไม่ใช่วิธีเดียวที่จะกลายเป็นมนุษย์หมาป่าได้ ต่อไป เราจะมาดูวิธีการอื่นๆ ที่ใช้ในการแปลงร่างจากมนุษย์เป็นหมาป่า

หมายเหตุ Lycanthropic

คำว่า "lycanthropy" แต่เดิมหมายถึงความเจ็บป่วยทางจิต - ความเข้าใจผิดว่าเป็นมนุษย์หมาป่า วันนี้หลายคนใช้ "lycanthropy" เพื่อหมายถึง "ความสามารถในการแปลงร่างเป็นหมาป่า" และ "lycanthrope" เพื่อหมายถึง "มนุษย์หมาป่า"

In the earliest literary mentions of werewolves, gods use lycanthropy as punishment. The idea of werewolves as punished men is also part of a number of folk tales, although gods aren't always part of the story. Sometimes, someone simply becomes a werewolf as a result of bad behavior -- or someone whose behavior is bad turns out to be a werewolf. The transgression often has something to do with sexual excess, and the culprit is usually male . In one tale, a woman suspects that her husband is a werewolf. One day, while he's at work in the fields, a wolf comes into her kitchen and attacks her. It bites her skirt or apron, which is usually red, and runs away. When the husband returns, his wife sees part of her skirt caught in his teeth. The double entendres abound.

When lycanthropy is a punishment, the transformation is sometimes permanent. The offender remains a wolf or transforms into a wolf at various times throughout his life. In other stories, the man becomes a wolf for a number of years, usually seven or nine. Then, he gets better.

and legends

­

But in other folk tales, becoming a werewolf isn't a punishment -- it's a gift and a source of power. Stories describe articles of clothing like belts or straps that allow the wearer to become a wolf. This has a number of perks, including a pantry perpetually stocked with chickens and wild game. In several German versions of this story, the belt is made from the skin of a wolf. If the belt is destroyed, the ability to transform disappears, too. In depictions like these, the transformation from human to wolf is voluntary -- it doesn't depend on the phase of the moon. A man can change from human to wolf and back whenever he likes, as long as he has the right clothing.

Such stories are common in several northern European countries, including Germany, Belgium and the Netherlands. In a 13th-century Icelandic work, the "Völsunga Saga," men wear the skin of wolves to fight as wolves. This may also tie in to the Norse berserk warriors, who were named for the bear skin they wore in battle.

In some folk tales, becoming a werewolf requires removing clothes rather than putting them on. The werewolf can only regain his human form by getting back into his clothes, although the stories don't typically explain how he does this without human hands or thumbs. In one tale, a man and his companions travel into the woods. The man removes his clothes, urinates in a circle around them -- causing them to turn into stone -- and runs off into the forest. Since his clothes are stone, no one can move them. The wolf has guaranteed that he can return to the human world. Another fictional werewolf isn't so lucky. In a Breton lai called "Bisclavret," a werewolf's adulterous wife steals his clothes, keeping him from becoming human. The next time the werewolf sees her, he bites off her nose.

In modern depictions, lycanthropy is often transmitted by the bite of a werewolf, but there are exceptions. In Terry Pratchett's "Discworld" novels, for example, werewolves are a race, much like dwarves or trolls. Pratchett's werewolves can change from human to wolf at any time. Some choose to spend most of their time in wolf form, while others, like Angua, an officer in Ankh-Morpork's Watch, change form whenever it suits them.

The transformation itself is generally more important in film than in written works. Next, we'll look at how people physically change into werewolves.

Breton Lai

A Breton lai is a love story written in rhyming verse. Most Breton lais were composed during the Medieval period in Europe and include mythological or supernatural elements.

Many works of literature don't spend a lot of time describing what happens when a person becomes a wolf. One minute, a man is human. The next minute, he isn't. Even in movies like "The Wolf Man," the transformation process happens largely off-screen -- the man himself, rather than his process of transformation, is the primary focus of the film. At the same time, the werewolf transformation in "The Wolf Man" is convincing, particularly considering when it was made. First, hair begins to grow from Larry Talbot's skin, and eventually he becomes a creature that resembles a very hairy man with claws and fangs.

In more recent films, though, the process of becoming a wolf is often the highlight of the show. It appears in great detail, and it's often depicted as being painful. Bones forcibly elongate and change their shape, sometimes moving so drastically that they rupture a person's skin. From beginning to end, the transformation can take several minutes, and the end result is a creature who is part human and part wolf, in varying proportions. Depending on the special effects available at the time the film was made -- and the techniques used to create them -- these transformations can range from absurd to grotesque to truly convincing.

Whether a werewolf transforms when he dies varies from book to book and movie to movie. Sometimes, if a werewolf dies in wolf form, he remains a wolf forever. But in other depictions, he immediately reverts to his human form. In these films, if you cut off a werewolf's paw, it can become a human hand before your eyes . In general, injuries sustained in wolf form appear on the werewolf's human body, making it much easier to determine which friend or neighbor is a lycanthrope.

In most modern portrayals, the only cure for lycanthropy is a silver bullet. But sometimes, potions, medicines or rituals can stop the transformation, or at least keep it under control. In the "Harry Potter " books, Remus Lupin can sleep off his time as a werewolf if he drinks a wolfsbane potion. In the movie "Ginger Snaps," an injected infusion of monkshood can cure lycanthropy.

Today's fictional werewolves grow primarily from folk tales, and in these stories, lycanthropy is often a metaphor. Next, we'll explore what werewolves represent in both old stories and modern movies.

The Good Werewolves

In many depictions, werewolves are evil -- they kill animals and innocent people, sometimes for fun. But in some books and films, werewolves are good, or at least sympathetic. They stir the audience's compassion, largely because of their struggles to accept or control their lycanthropy. This isn't entirely a recent invention. The story "Eena," by Manly Banister, was published in 1947. It broke with tradition by portraying a werewolf who is both sympathetic and female . Other characters, like J.K. Rowling's Remus Lupin, seem to be entirely benevolent. One werewolf, the impenetrable Oz from "Buffy the Vampire Slayer," learns to control his lycanthropic impulses so he can be a better person and win back the heart of his ex-girlfriend, Willow.

As with vampires , there's a sexual element to werewolves. While vampires tend to be smooth and sexually charged, the typical werewolf is hyper-masculine . He's exceptionally muscular, exceptionally hairy and exceptionally violent.

These traits come not just from a werewolf's appearance, but from the folkloric history behind werewolves. In many stories, a man becomes a werewolf because of some sort of excess. His behavior may be too rough, or he may, by the standards of the community, be sexually deviant, usually in terms of wanton relationships with women . These traits may have even caused the word "werewolf" to apply to human behavior. In the 16th century in Guernsey, one of the Channel Islands off the coast of France, teenagers who roamed around at night, broke curfews and socialized outside the bounds of polite society were known as werewolves. In some cases, young people disguised themselves as animals to travel from one community to another. A common belief at the time was that outlaws would eventually become werewolves.

The Channel Islands. In the 16th century,

criminals in this part of the world were

referred to as werewolves.

­

This connection to rough or coarse behavior also ties in to modern psychology. In psychological terms, you might think of a person's struggle with lycanthropy as a struggle to come to terms with -- or get rid of -- his more primitive nature. When a man becomes a werewolf, his primal instincts, which aren't necessarily considered to be appropriate, take over.

There are natural parallels between lycanthropy and puberty. During puberty, the human body changes dramatically. These changes can seem foreign, and they're definitely beyond a young person's control. Similarly, in some depictions, lycanthropy is a metaphor for menstruation. A woman's body changes according to a regular monthly cycle. In a lot of ways, these changes define who she is -- menstruation is a hallmark of being a woman, and physical transformation is the hallmark of being a werewolf. Because of its typical transmission through biting and frequently fatal outcome, lycanthropy can also be a metaphor for any contagious disease, particularly those that are transmitted sexually .

This is one of the reasons why people can identify with werewolves, in spite of their status as monsters. Teenagers and young adults can identify with the idea of sudden, seemingly inexplicable changes in their skin, hair and body. And just about everyone has experienced the struggle to keep control of emotions like anger and frustration.

At the same time, there are some medical conditions that can make lycanthropy seem very real. Read on to learn about some of these.

Most people have heard of the witch hunts of the 16th century. Less well known are the werewolf hunts that happened in the same time period. A common belief was that werewolves turned their skin inside out to return to human form, so one interrogation practice involved cutting and pulling back a person's skin to see if there was fur underneath.

There are several notable claims of lycanthropy that took place during these werewolf hunts. In 1573, an alleged werewolf, Gilles Garnier, was burned at the stake. In 1589, a man known as Stubbe Peter or Peter Stubbe, was executed near Cologne, Germany for cannibalism and multiple murders. He claimed he had a belt that allowed him to become a werewolf. In 1603, a young man named Jean Grenier­ claimed responsibility for a series of murders and disappearances, saying he had a skin that let him become a wolf. A court determined that Grenier was insane and confined him to a monastery.

In France, between 1520 and 1630, there were more than 30,000 recorded cases of people who claimed to be -- or appeared to be -- werewolves [source: Dunlop ]. As with the witch trials, there were probably several simultaneous causes for this, and for the werewolf hunts:

The belief that werewolves are real isn't confined to the distant past, though. In the 1930s, researchers working in the part of Africa now known as Ghana reported a widespread belief that people could turn into hyenas. These shape-shifters were typically witches living in the grasslands. As recently as the 1980s, an obscure practice in the Iberian Peninsula -- the part of Europe that includes Spain and Portugal -- was intended in part to prevent children from becoming werewolves. This practice involved older children acting as godparents for their younger siblings, beginning with the seventh or ninth child [source: da Silva ]. According to folk tales in this part of the world, werewolves recruit new members from excess children. Children who are born in the caul, or with part of their amniotic sac covering their face -- may be more susceptible to becoming werewolves, or, conversely, healers.

In industrialized parts of the world, the idea of werewolves, or of wolves in general, can seem distant and archaic. Perhaps that's why many more recent depictions present lycanthropy as a manageable condition. Werewolves are ordinary people with a keen sense of smell who happen to be unpleasant to be around for a few days each month.

You can learn more about werewolves and the supernatural by following the links on the next page.

Related Articles

More Great Links