Tatlı su habitatları için en büyük tehdit nedir?

­

Tüm dünyada iki tür su vardır - tatlı su ve tuzlu su. Okyanuslar veya tuzlu su, Dünya yüzeyinin yaklaşık yüzde 70'ini kaplar ve suyumuzun yüzde 97'sini oluşturur. Bu, Dünya suyunun sadece yüzde 3'ünün tatlı su olduğu ve bu tatlı suyun yaklaşık dörtte üçünün buzullarda ve buzullarda kilitli olduğu anlamına gelir [kaynak: WWF ].

İnsanlar için tuzlu su içme suyu değildir - vücudumuz tuzlu suyu ve mineralleri metabolize edemez. Tuzlu suyu içmek için güvenli hale getirmek için tuzdan arındırmak mümkündür, ancak bu işlemdeki fiyat etiketi yüksektir - sıradan kaynaklardan gelen suyu işleme maliyetinin beş katı. Yani susuzluğumuzu gidermek için tatlı suya oldukça bağımlıyız. Ve tatlı suya ihtiyaç duymamızın tek nedeni bu değil -- ona yiyecek yetiştirmek için ihtiyacımız var ve hatta onu elektriği yakmak için kullanıyoruz.

Bütün bunlar tatlı su kaynaklarının hayati önem taşıdığını söylüyor. Ve tehdit altında olmaları kötü bir haber. İstatistikler endişe verici. 1970'den bu yana, tatlı su türleri yüzde 50'lik bir düşüş gördü. Bir milyardan fazla insanın temiz suya erişimi yok ve 2,6 milyar insanın temiz sanitasyona erişimi yok. Temiz sanitasyonun olmaması, kirli bir su kaynağı ve kirli tatlı su kaynakları anlamına gelir. Güvenli olmayan su ve yetersiz hijyen nedeniyle günde ortalama 4.500 çocuk ölüyor [kaynak: WWF ].

Tatlı su kaynakları akarsular, nehirler, göller ve göletlerden yeraltı suyuna, mağara suyuna, kaynaklara, taşkın yataklarına ve bataklıklar, bataklıklar ve bataklıklar gibi sulak alanlara kadar uzanır. Bu tatlı su cennetleri birçok bitki ve hayvan türüne ev sahipliği yapıyor - aslında bilim adamları 45.000'den fazla tatlı su türünü belgelediler. Tatlı suyun tehlikede olmasının onlarca nedeni var. Ama hayatta kalması için en büyük tehdit nedir?

­

­

Günümüzde tatlı su ekosistemleri için en büyük tehdit tarımdır . Tarım, gıda için mahsul ve hayvan yetiştirmektir. Açıkçası, çiftçiliği durduramayız - yemek için çiftçilik yapmalıyız ve hayatta kalmak için yemek zorundayız. Ama ne yazık ki bu hayati kurum tatlı su sistemlerimize zarar veriyor. Nasıl?

Tatlı su, yağış yoluyla yenilenebilir bir kaynaktır, ancak sınırsız değildir. İnsan tüketimi doğal restorasyonu aşarsa, kalan tatlı su kaynaklarının kalitesi ve miktarı zarar görür. Tarım, tatlı su kullanımımızın yüzde 70'ini oluşturuyor. Pirinç, pamuk ve şeker gibi ürünler özellikle susuzdur ve büyümek için çok suya ihtiyaç duyar. Örneğin, sadece 2,2 pound (1 kilo) pirinç yetiştirmek için 1.300 galon (5.000 litre) su gerekebilir. Size dünya çapında ne kadar su gerektirdiğine dair bir fikir vermek için, dünya pirinç üretimi için 2008 tahmini 434.3 milyon ton (394 milyon metrik ton) [kaynak: USDA ].

Tarımın olmazsa olmazı sudur. Ancak çoğu ülke, yerel iklim ve toprak için uygun olmayan mahsuller yetiştiriyor, çünkü genellikle hükümet sübvansiyonları bu mahsulleri yetiştirmeyi karlı hale getiriyor. Aşırı üretim meydana geldiğinde, toprak tuzluluğu (tuzluluk) artar ve dayanıklı ürünler yetiştirmek ve sığır yetiştirmek daha zor hale gelir. Buna karşılık, çiftçiler ekinlerinin büyümesine yardımcı olmak için böcek ilacı ve kimyasallar kullanmaya başlar. Pestisit kimyasalları daha sonra kalan su kaynaklarına girerek tatlı su habitatlarını ve orada yaşayan türleri yok eder. Aslında, kirli su akışı kıyıya kadar gidebilir ve hatta deniz ekosistemini etkilemeye başlayabilir.

Tatlı su ekosistemlerine yönelik bir diğer büyük tehdit, kısmen mahsulleri sulamak için kullanılan barajların inşasıdır. Barajlar, yağışlı bir mevsimde suyu bir rezervuarda depolamamıza ve daha sonra kuru bir mevsimde gerektiği gibi serbest bırakmamıza izin verir. Bununla birlikte, barajlar ayrıca yerel kuşların ve balıkların yaşam alanlarını etkileyen ve balık göçünü engelleyerek yumurtlamayı azaltan su akış modellerini de yönlendirir. Barajlar ve akış yönlendirmesi, doğal taşkın döngülerini bozar, su akışını azaltır, sulak alanları boşaltır, taşkın riskini artırır ve türleri tehdit eder.

Tarım endüstrisinin zayıf drenaj ve sulama sistemleri de değerli suyu israf ediyor. Dünya Yaban Hayatı Fonu, tarım için çıkarılan suyun sadece yüzde 20 ila 50'sinin aslında mahsullere [kaynak: WWF ] ulaştığını tahmin ediyor. Geleneksel sel sulama sistemleri ile çiftçiler, suyu ekin alanından aktığı alanlara pompalar veya manuel olarak getirir. Tarlalar düz değilse, su alt alanlarda birikir ve yüksek alanları tamamen kaçırır. Daha verimli bir sulama yöntemine geçmek su tasarrufu sağlayabilir - emilerek kuruyan tatlı su habitatları için iyi bir şey. Örneğin, damla sulama, suyun besleme hortumlarından çok özel alanlara yavaşça damladığı çok daha kontrollü bir sulama yöntemidir.

Etkiyi en aza indirmenin başka yolları da var. Gölge ve rüzgar siperi için ağaç dikmek, toprakta su tutulmasını artırmaya yardımcı olabilir. Ayrıca toprağa bitki atıkları eklemek organik içeriğini arttırır ve suyu daha verimli kullanmasına yardımcı olur. Belirli bir yerin toprağına ve iklimine daha uygun mahsul yetiştirmek de kritik öneme sahiptir. Örneğin, Afrika'daki Nijer Nehri havzasında kurak mevsimde pirinç yetiştirilir. Bu da su ihtiyacının artmasına neden olur. Aynı bölgede buğday yetiştirmek yüzde 20 ila 40 daha az su gerektirir.

Doğru stratejilerle belki tatlı su habitatları ve türleri korunabilir. Yeşil konular hakkında daha fazla bilgi için sonraki sayfadaki bağlantıları ziyaret edin.

­

O Pamuklu Tişörtü Alırken İki Kez Düşünün

Dünya topraklarının sadece yüzde 2,4'ü pamukla ekilse de, pamuk dünyadaki toplam böcek ilacı satışlarının yüzde 24'ünü ve böcek ilacı satışlarının yüzde 11'ini oluşturuyor. Ve tek bir tişört ve bir kot pantolon [kaynak: WWF ] üretmek için yaklaşık 5.300 galon (20.000 litre) su gerekiyor.

İlgili Makaleler

Daha Fazla Harika Bağlantı

­