มวยทำงานอย่างไร

สาธารณสมบัติ
Ricardo Dominguez (ซ้าย) ชุมนุมสายเพื่อเอาชนะ Rafael Ortiz ของ Oregon

มวยเป็นหนึ่งในกีฬาที่ง่ายและเก่าแก่ที่สุด คนสองคน (มักจะเป็นผู้ชาย) ต่อยกันด้วยหมัดจนหมดสติไปหนึ่งคน เพิ่มประวัติศาสตร์ที่ยาวนานหลายศตวรรษ โฮสต์ของตัวละครที่ชั่วร้าย การโต้เถียงและการทุจริตที่ทรงพลัง และความเป็นไปได้ที่จะมีรัศมีภาพหรือโศกนาฏกรรม คุณจะพบกับสิ่งที่น่าสนใจยิ่งกว่าการทดสอบความแข็งแกร่งและเจตจำนงพื้นฐาน

ในบทความนี้ เราจะมาดูพื้นฐานของการชกมวย วิธีที่คุณชนะหรือแพ้ อันดับ ดิวิชั่นและตำแหน่ง วิทยาศาสตร์เบื้องหลัง ประวัติการชกมวย และอันตรายของกีฬา

พื้นฐาน
การชกมวย การแข่งขันชกมวยไม่ใช่การทะเลาะวิวาทหรือการต่อสู้ตามท้องถนน มีกฎเกณฑ์ในการกำหนดผู้ชนะ รักษาการแข่งขันให้น่าสนใจสำหรับแฟน ๆ และลดโอกาสบาดเจ็บสาหัสของนักมวย กฎกติกาแตกต่างกันไปในบางวิธีระหว่างการชกมวยสมัครเล่น (โอลิมปิก) และการชกมวยอาชีพ และแม้กระทั่งระหว่างองค์กรมวยอาชีพ ก่อนการแข่งขันรายการใหญ่ การประชุมกฎจะจัดขึ้นโดยจะมีการอธิบายกฎทั้งหมดโดยเฉพาะสำหรับการแข่งขันที่จะเกิดขึ้น

เวทีมวยนั้นเป็นแท่นยกทรงสี่เหลี่ยมที่มีพื้นผิวผ้าใบเหนือช่องว่างภายในประมาณหนึ่งนิ้ว เชือกที่ยืดหยุ่นได้ล้อมรอบวงแหวน ยึดกับเสาเหล็กทั้งสี่มุม ขนาดที่แน่นอนของแหวนขึ้นอยู่กับองค์กรที่ลงโทษการต่อสู้ วงแหวนในสถานที่ขนาดเล็กอาจอยู่ห่างจากด้านข้างเพียง 16 ฟุต ในขณะที่การชกมวยโอลิมปิกช่วยให้วงแหวนมีเส้นผ่านศูนย์กลางสูงสุด 20 ฟุต องค์กรวิชาชีพบางแห่งอนุญาตให้มีวงแหวนได้สูงถึง 25 ฟุต

มีหลายสิ่งที่นักมวยไม่ได้รับอนุญาตให้ทำในสังเวียน ซึ่งช่วยป้องกันการบาดเจ็บและป้องกันไม่ให้ไม้ขีดไฟกลายเป็นการทะเลาะวิวาทที่ไม่สามารถควบคุมได้ นักมวยต้องไม่ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งต่อไปนี้:

• ตีใต้เข็มขัด
• โจมตีเมื่อคู่ต่อสู้ล้มลงบนผืนผ้าใบ
• เตะ
• ตีด้วยศอก ปลายแขน หรือด้านในของมือ (ตบ)
• หัวโขน
• กัดหู (คุณคงไม่คิดว่ากฎนี้จำเป็นต้องสะกดออก แต่ Mike Tyson พิสูจน์แล้วว่าผิด)
• คว้าเชือก
• แหย่ตาด้วยนิ้วโป้ง (ในการสัมภาษณ์หลังการชกหลังจากเอาชนะจอร์จ โฟร์แมนใน "Rumble in the Jungle" ในปี 1974 ตาขวาของมูฮัมหมัด อาลี กลายเป็นสีแดงและบวมจากการสะกิดตาโฟร์แมน)
• ต่อสู้ แย่งชิง หรือจับตัวเขามากเกินไป

การกระทำใด ๆ เหล่านี้อาจส่งผลให้เกิดการฟาล์ว ซึ่งอาจทำให้กรรมการหักคะแนนได้ การทำฟาล์วซ้ำๆ หรืออย่างโจ่งแจ้งมากจะส่งผลให้ผู้ตัดสินถูกตัดสิทธิ์

การแข่งขันชกมวยแบ่งออกเป็นรอบสองหรือสามนาที โดยมีช่วงเวลาพักหนึ่งนาทีระหว่างนั้น การแข่งขันระดับมืออาชีพคือ 12 รอบในระดับแชมป์ (พวกเขาเคยไป 15 รอบ) อาจมีกำหนดการสิบรอบหรือน้อยกว่าในอันดับที่ต่ำกว่า การแข่งขันแบบสมัครเล่นมีเพียงสาม สี่ หรือห้ารอบ โดยรอบที่กินเวลาสองนาที ดิวิชั่นจูเนียร์สามารถมีรอบที่สั้นกว่าได้

นวมชกมวยทำจากหนังบุนวม ออกแบบมาเพื่อปกป้องมือและลดความเสียหายที่เกิดกับคู่ต่อสู้ ภายใต้ถุงมือ มือจะถูกพันด้วยผ้าพันแผลสำหรับนักกีฬาอย่างระมัดระวัง - การพันนี้ได้รับการควบคุมอย่างใกล้ชิด นักมวยสมัครเล่นยังสวมหมวกที่ป้องกันบาดแผลและรอยถลอกเป็นหลัก

1. เป้าหมายของการชกมวย
2. คะแนนมวย
3. อันดับ ดิวิชั่น และตำแหน่ง
4. รับการถ่ายไตเติ้ล
5. ชกมวย
6. รูปแบบการชกมวย
7. ประวัติมวย
8. การบาดเจ็บและเสียชีวิตจากการชกมวย

Photo Courtesy of the U.S. Marines
If there isn't a knock out, judges will award points based on scoring punches. The boxer with the most points at the end, wins.

A boxer's goal is to knock his opponent down, stunning him so severely that he can not regain his feet before the referee counts to ten. This is called a knockout (KO), and results in a victory for the boxer still standing. When a boxer knocks his opponent down, he must retreat to a neutral corner, i.e., not one of the corners where the boxers' trainers wait to assist them between rounds.

If the knocked-down boxer can stand quickly enough, the referee (the only person allowed in the ring other than the boxers) makes sure he's OK and able to defend himself, and the fight goes on. Sometimes the rules call for a mandatory eight count. That is, even if the boxer jumps to his feet immediately, the referee makes him wait until he's counted to eight to rejoin the fight. In some rules systems, if a boxer is knocked down three times in one fight, the result is a technical knockout (TKO). This is usually recorded as a KO on the winning boxer's record. A TKO may also occur when the referee, a ringside doctor, a boxer's trainer or the boxer himself decides that he is too injured to carry on with the fight.

Some rules allow a knocked-down boxer to be "saved by the bell." If the round ends while he is down, but before the referee finished his ten count, the boxer can return to his corner and get the one-minute rest period. Other rules systems do not allow this -- the ten count continues even after the round ends.

Often, a match will end without either fighter being KOed. In this case, the winner of the match will be determined by judges, and the result is known as a decision. Professional matches use three judges (or sometimes two judges plus the referee). Olympic boxing uses five judges. There are variations in scoring systems, as well, but they all boil down to this: the judges watch each round and determine which boxer won that round. They assign points to each boxer for winning a round. The points for all the judges are tallied at the end of the match, and the boxer with the most points (or rounds) is declared the winner.

In the next section, we'll take a look at the boxing scoring system.

ภาพโดยได้รับความอนุเคราะห์จากนาวิกโยธินสหรัฐฯ นาวิกโยธิน
ที่ 1 Alan Singleton นอนอยู่บนเชือกขณะที่เจ้าหน้าที่ของทีมรีบไปช่วยเขาหลังจากที่ Lance Cpl ล้มลง ชาร์ลส์ เดวิส.

ผู้ที่ชนะในรอบนั้นส่วนใหญ่จะคิดจากการนับ "หมัดให้คะแนน" - ชกด้วยหมัดที่ตีด้านหน้าหรือด้านข้างลำตัวของคู่ต่อสู้ (เหนือเข็มขัด) หรือศีรษะ ผู้ตัดสินโอลิมปิกใช้อุปกรณ์เพื่อติดตามว่าใครทำคะแนนได้มากกว่าในรอบ ฟาล์วยังติดตามและส่งผลต่อการให้คะแนน (เมื่อนักมวยกระทำฟาล์วคู่ต่อสู้ของเขาได้รับการชกเพิ่มสองครั้งในรอบนี้) การตัดสินแมตช์ชกมวยมืออาชีพอาจเป็นเรื่องส่วนตัวมากกว่า กรรมการอาจนับการชก แต่พวกเขายังพิจารณาถึงความก้าวร้าว การควบคุมเวที การควบคุมจังหวะของการต่อสู้ และความเสียหายที่เกิดขึ้น ตัวอย่างเช่น หากนักมวยสีแดงจับหมัดได้ดีมากในรอบหนึ่ง แต่คู่ต่อสู้ของเขาซึ่งเป็นนักมวยสีน้ำเงิน ตอกตะปูเขาด้วยตะขอสองอันในช่วงท้ายของยก ซึ่งทำให้นักมวยสีแดงมึนงงและเซ ผู้ตัดสินสามารถให้รางวัลได้เป็นอย่างดี ปัดไปทางนักมวยสีน้ำเงิน อันที่จริง ในกรณีนี้ ผู้ตัดสินต่างกันอาจให้คะแนนในรอบต่างกัน

คะแนนนั้นขึ้นอยู่กับระบบห้า, 10 หรือ 20 จุด แต่ทั้งหมดทำงานเหมือนกัน ในระบบ 10 คะแนน นักมวยที่ชนะรอบจะได้รับ 10 คะแนน และนักมวยอีกคนหนึ่งได้เก้าคะแนน หากมีการน็อคดาวน์ หรือมีนักมวยคนใดคนหนึ่งเข้ารอบ สกอร์อาจจะอยู่ที่ 10-8 ถ้ากรรมการตัดสินไม่ได้ว่าใครชนะในรอบนี้ ให้ให้คะแนน 10-10

มีสี่การตัดสินใจที่เป็นไปได้:

• มติเอกฉันท์ -- ผู้ตัดสินทั้งสามให้คะแนนนักมวยคนเดียวกันกับผู้ชนะ
• การตัดสินแบบแยกส่วน - ผู้ตัดสินสองคนให้คะแนนนักมวยคนหนึ่ง (ผู้ชนะ) และผู้ตัดสินคนหนึ่งให้คะแนนอีกคนหนึ่ง
• การตัดสินเสียงข้างมาก - ผู้ตัดสินสองคนให้คะแนนสำหรับนักมวยหนึ่งคน (ผู้ชนะ) และผู้ตัดสินคนหนึ่งให้คะแนนการแข่งขันเสมอ
• เสมอ -- ผู้ตัดสินคนหนึ่งให้คะแนนนักมวยคนหนึ่ง ผู้ตัดสินคนหนึ่งให้คะแนนอีกฝ่าย และผู้ตัดสินคนหนึ่งให้คะแนนการแข่งขันว่าเสมอกัน นักมวยทั้งคู่ไม่ชนะการแข่งขัน

มีผลการแข่งขันที่หายากมากที่เรียกว่าเสียงข้างมาก เมื่อผู้ตัดสินสองคนทำคะแนนเสมอกัน และกรรมการคนหนึ่งให้คะแนนนักมวยคนหนึ่ง

ในช่วง 100 ปีที่ผ่านมานักมวยถูกแบ่งออกเป็นแผนกน้ำหนัก สิ่งนี้ให้ความปลอดภัยและรับประกันแม้กระทั่งการต่อสู้ เนื่องจากพลังของหมัดนั้นมาจากน้ำหนักของนักมวยและมวลกล้ามเนื้อ การจับคู่ระหว่าง 200 ปอนด์ ผู้ชายและ 140 ปอนด์ ผู้ชายจะลำเอียงและอาจส่งผลให้ได้รับบาดเจ็บสาหัส การแบ่งส่วนน้ำหนักส่วนใหญ่จะเป็นแบบเดียวกันทั่วโลก แม้ว่าหน่วยงานที่ได้รับการลงโทษบางแห่งจะรู้จักหน่วยงานระดับกลาง (หน่วยงานที่อยู่ในระหว่างหน่วยงานอื่นๆ) ส่วนเหล่านี้คือส่วนน้ำหนักที่ปัจจุบันได้รับการยอมรับจากสมาคมมวยโลก (WBA) และสภามวยโลก (WBC) โปรดทราบว่าสหพันธ์มวยสากล (IBF) และองค์การมวยโลก (WBO) อ้างถึงดิวิชั่น "ซูเปอร์" เป็นดิวิชั่น "จูเนียร์" ของระดับน้ำหนักด้านล่าง ตัวอย่างเช่น ซูเปอร์แบนตัมเวต เรียกว่า Jr. Featherweight โดย IBF

Within each division, there is one World Champion crowned by a given sanctioning body. The championship is represented by a decorative belt. Different sanctioning bodies each have their own world titles in each division, so it is often quite confusing to determine who is truly the world champion. There may be a WBA Featherweight World Champion and a different IBF Featherweight World Champion. Whom you regard as the "true" champion depends on which organization you feel is more prestigious. When this occurs, promoters will often try to set up "unification matches." These are matches between fighters who hold championship belts in different organizations. The winner becomes champion of both organizations, "unifying" the championship in that weight division. The WBA, WBO, WBC and IBF, regarded by many to be the primary boxing organizations in the world, recognize each other's championships and confer titles on boxers who unite two or more belts. Someone who holds two belts within a division is a Unified Champion; three belts is a Super Champion; holding all four belts in a division grants the boxer the title Undisputed Champion.

In the next section, we'll find out what it takes to get a shot at a boxing title.

There is no single sanctioning or governing body recognized worldwide as the "primary" boxing association. The influence held by the WBA, WBO, WBC and IBF varies regionally and may be superseded by a local governing body, such as the British Boxing Board of Control (BBBC) or the Nevada State Athletic Commission (NSAC). However, these local groups and state regulatory boards usually have a set of regulations that the other governing bodies must follow while in their territory, but don't publish rankings of their own. There are also dozens of other, smaller boxing organizations worldwide.

So how does a boxer get a chance to fight for the title? He has to work his way up through the ranks. A boxing organization publishes monthly rankings of their top boxers. The current champion in the weight division is listed at the top, and then the contenders are listed. A boxer moves through the ranks by fighting progressively tougher opponents. The rankings are influenced by a boxer's win-loss record, the difficulty of the opponents he's beaten, and how convincing his victories were.

The top contenders have a chance to challenge for the championship. The current title holder is obligated by the organization to defend his belt on a regular basis. This can range from once every nine months to once every year. If one contender stands out above the rest, the current title holder (the defender) and the contender must negotiate the terms of the fight (actually, their managers and the fight promoter take care of this). If several contenders seem like they all have an equal shot at the title, they will fight each other in a series of elimination matches held over the course of several months to determine one true challenger for the title.

There's a lot more to boxing than just stepping into a ring and throwing some punches. There are boxers who fight that way, but their careers don't last long.

The two main elements of boxing are attack and defense. Defense begins with the stance: feet shoulder-width apart, right foot slightly behind the left foot (this discussion assumes a right-handed boxer; simply reverse left with right if the boxer is a "southpaw," or left-handed). The right hand is held beside the chin, elbow down along the body. The left hand is held out a few inches in front of the face, elbow bent. This gives the boxer an opportunity to block or dodge most punches thrown at him and good base to fire punches from. It is common to see fighters holding their gloves much lower than this traditional stance. This can be done for strategic reasons (to throw their opponent off or be able to make quick body punches) or because they are getting tired or lazy.

Most boxers "bob and weave," especially early in the match. They bounce slightly and move from side to side by pushing off slightly on one foot, then the other. This offers the opponent a moving target that is harder to focus on and hit. In virtually all matches that last more than six or seven rounds, bobbing and weaving decreases tremendously late in the match as the boxers tire.

While it seems like there is an infinite variety of ways to throw a punch, a modern boxer's arsenal generally consists of four main punches:

• Jab – A straight, low-power punch with the leading (left) hand. Often used to test an opponent or "find the range" of the opponent. Enough jabs can eventually wear an opponent down.
• Hook – A powerful punch in which the fist arcs out to the side before swinging back in and connecting with the side of the body or head. Can be thrown with either hand.
• Uppercut – Almost always thrown with the right hand. The arm drops with the elbow pulled back, and the fist is thrown out and up in an arc that connects with the opponent's face. Useful for getting under an opponent's defense or when the boxers are close together.
• Cross – The right fist is thrown from the standard stance (where it is held near the chin), crossing from right to left in a straight line toward the opponent's face. The boxer shifts his weight and right shoulder forward to add power to the punch.

Any of these punches can be devastating on their own, but they are most effective in combinations. A combination is any series of two or more punches in quick succession. For example, the jab-cross combo is very common.

In the next section, we'll look at some different fighting styles. 

While all boxers utilize different moves and punches to some extent, the specific way they fight is called their style. There are three main styles, though different people call them by different names, and most boxers can incorporate elements of more than one style into their fighting:

• The Boxer – A technical fighter who uses skill and strategy combined with agility and speed to win fights, often by decision. Also known as an outside fighter because he tends to move around the outside of the ring, beyond the reach of his opponent. He waits for an opening and jumps in quickly to fire off a few punches, and then moves back out of range. Sugar Ray Leonard was a boxer, as was the legendary Muhammad Ali.
• The Slugger – Relies almost entirely on the brutal, smashing power of his punches. He throws far fewer punches than most other boxers, but often only needs one punch to connect to end the match. Almost always wins by KO. George Foreman and Mike Tyson (particularly late in his career) were known as sluggers.
• Inside Fighter – Moves in quickly toward his opponent, probably taking a few shots on the way. Once inside, he unleashes a barrage of punches, many of them quite powerful. This style is very aggressive, and may also be referred to as swarming. In his prime, Mike Tyson was an exemplary inside fighter, as were Joe Frazier and Roberto Duran.

[Source: How-To-Box]

There are numerous montages in Hollywood films depicting a boxer training. A boxer needs tremendous physical endurance. Try throwing fast punches at the air for three minutes straight, then see how winded you are and how your arms feel. Then do it while jogging in place. That's why boxers start their training with lots and lots of running. Other traditional training exercises include skipping rope to improve agility, using a punching bag or pads on a trainer's hands to build punching strength, weight lifting for strength, mass and endurance, and sparring to gain ring experience. Today, many boxers work out in modern facilities with carefully designed diets and training regimes involving computers, expensive workout machines and even ballet classes.

There are historical records of boxing matches going back to the Hellenic Era (323-146 B.C.). These bare fisted matches were included in the earliest Olympic Games. Fist-fighting later evolved into a brutal gladiatorial blood sport for the Romans, including hand wraps studded with metal spikes. Fights usually went to the death.

Organized fisticuffs virtually disappeared until a revival in England in the 18th century. For several decades, there were few rules and fights more closely resembled the ultimate fighting competitions that modern fight fans may be familiar with. James Figg was the first legend of the ring (which was initially a bare wood platform surrounded by a wood fence), followed by Jack Broughton, considered the father of boxing rules. Broughton invented gloves to be used in training and established some other rudimentary rules, as well as introducing an element of technique to the fights. However, it was not until 1866 that a British boxing fan called the Marquis of Queensberry sponsored a fight under a set of rules that included a ten-second count for knockdowns, three-minute rounds, the use of padded gloves and the banning of wrestling-style moves. The rules were gradually adopted worldwide.

The popularity of boxing has waxed and waned throughout its long history. It has always been strong in England, where the modern sport was founded, and in the United States, where its popularity peaked in the 1930s. The latter half of the 20th century saw the attempted formation of a worldwide boxing organization. However, so many competing groups sprang up that no single one ever took primacy. Even as of 2007 there is still a confusing patchwork of competing boxing organizations. Also in the 20th century, the center of boxing in the United States shifted from its traditional home in New York City, where multiple fights were once held each week at Madison Square Garden, to Las Vegas, where legal sports betting added a lucrative side business. That infusion of money lead to the era of multi-million dollar fight purses and pay-per-view TV.

Public Domain
Bare knuckle boxer John Lawrence Sullivan

Boxing is one of the few sports in which a competitor's success is determined largely by the amount of harm he inflicts on his opponent. When a boxer is knocked down, quite often he hasn't been merely knocked off balance. Chances are he has been struck in the head so hard and so many times in the match that he is dazed and disoriented at the least, and possibly knocked completely unconscious. Even one such incident can cause permanent damage, but professional boxers may fight dozens of times in their career. In fact, boxing is considered by some to be so dangerous that numerous medical organizations around the world have called for it to be banned. The British Medical Association, American Medical Association and Australian Medical Association all have standing policies that call for the complete banning of the sport.

There are two primary concerns with boxing injuries – acute injury, which can lead to death, and long-term cumulative brain damage. There are numerous cases in which a boxer has died in the ring or shortly after a fight as a result of injuries sustained in the ring. They include Gerald Mclellan, Leavander Johnson, Jimmy Doyle, Duk-Koo Kim (both the referee who officiated the match and Kim's mother committed suicide in the aftermath), Benny Paret, Randie Carver and female boxer Becky Zerlentes [sources: BBC News, MAX Boxing]. As of December, 2006, more than 1,300 boxers have died as a result of fighting injuries [source: Journal of Combative Sport].

Harder to quantify are the fighters whose lives have been altered when their brains deteriorate after they retire. There is enough medical evidence to support the claim that boxing leads to long-term brain damage [source: Science Daily].

Boxing is also dogged by corruption. Ever since the first bare-fisted fights in England, there have been charges that one fighter "threw," or intentionally lost a fight, usually to satisfy someone who had placed a large bet on the other fighter. Corruption in boxing seems to go hand in hand with gambling, and the legal gambling that surrounds the high-profile fights in Vegas certainly does nothing to limit the perception (if not the actual presence) of corruption in the sport. Add to that the perception that managers and promoters make huge sums while putting poor, urban kids through a grueling, brutal career and the complex web of bribes and payoffs to promoters and gaming officials in many areas, and it's no wonder there are many vocal critics of the entire sport.

สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการชกมวยและหัวข้อที่เกี่ยวข้อง โปรดดูที่ลิงก์ในหน้าถัดไป

เผยแพร่ครั้งแรก: 23 มี.ค. 2550

การเคลื่อนไหวใดที่ผิดกฎหมายในการชกมวย?

รูปแบบหลักของมวยคืออะไร?

Mike Tyson ทำเงินได้เท่าไหร่ในอาชีพของเขา?

มวยสามารถฆ่าคุณ?

ทำไมมวยถึงได้รับความนิยม?

บทความที่เกี่ยวข้อง

• โปรโมเตอร์มวยทำอะไรกันแน่?
• วิธีออกกำลังกาย
• วิธีการทำงานของมวยปล้ำอาชีพ
• อเมริกันฟุตบอลทำงานอย่างไร
• เบสบอลทำงานอย่างไร
• บาสเกตบอลทำงานอย่างไร
• ฮอกกี้ทำงานอย่างไร

ลิงค์ที่ยอดเยี่ยมเพิ่มเติม

• สมาคมมวยโลก
• องค์การมวยโลก
• สภามวยโลก
• สหพันธ์มวยนานาชาติ
• The Boxing Times

แหล่งที่มา

• อันเดรีย, แซม และ เฟลชเชอร์, แนท ภาพประกอบประวัติศาสตร์มวย ป้อมปราการ (11 มกราคม 2545) 978-0806522012.
• สมาคมการแพทย์ออสเตรเลีย "เวทีมวยไม่มีที่สำหรับเด็ก – AMA"
  http://www.ama.com.au/web.nsf/doc/WEEN-5T336K
• บีบีซีสปอร์ต "ผู้หญิงสหรัฐเสียชีวิตหลังการแข่งขันชกมวย" 5 เมษายน 2548
  http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/boxing/4414235.stm
• สมาคมการแพทย์อังกฤษ "มวย-ตำแหน่ง กทม." บรรยายสรุปเดือนสิงหาคม 2549
  http://www.bma.org.uk/ap.nsf/Content/BoxingPU
• ดูแรนท์, จอห์น. แชมป์เฮฟวี่เวท. เฮสติ้งส์เฮาส์ 2519 978-803832037
• เอลเลียต, วิกตอเรีย สแต็ก. "AMA ไม่ชก ย้ำห้ามชกมวย" American Medical News, กรกฎาคม 2002
  http://www.ama-assn.org/amednews/2002/07/08/hlsb0708.htm
• เกอร์บาซี, โธมัส. "สำหรับผู้ที่เสียชีวิต" 10 ม.ค. 2546
  http://www.maxboxing.com/Gerbasi/gerbasi011003.asp
• ลู่หนิง, อารอน. "รูปแบบการชกมวย: Swarmer, Slugger, Boxer, Boxer-Puncher"
  http://www.how-to-box.com/boxing/boxing_styles
• มัลแลน, แฮร์รี่. มวย: คู่มือภาพประกอบฉบับสมบูรณ์ Carlton Publishing Group (1 สิงหาคม 2546) 978-1842228098.
• Svinth, Joseph R. "ความตายภายใต้สปอตไลท์: The Manuel Velazquez Boxing Fatality Collection" วารสารกีฬาการต่อสู้ ม.ค. 2550
  http://ejmas.com/jcs/jcsart_svinth_a_0700.htm
• มวยสหรัฐ. "กฎทางเทคนิค"
  http://www.usaboxing.org/TechnicalRules.pdf
• สมาคมมวยโลก. "การจัดอันดับอย่างเป็นทางการ ณ เดือนกุมภาพันธ์ 2550"
  http://www.wbaonline.com/ratings/rankings/2007/wba0207.pdf
• "มวยสมัครเล่นเชื่อมโยงกับการบาดเจ็บของเซลล์สมอง" วารสารสมาคมการแพทย์อเมริกัน 18 กันยายน 2549
  http://www.sciencedaily.com/releases/2006/09/060915204035.htm