5-latek jest całkowicie obojętny

Z mojego doświadczenia wynika, że ​​dzieci są ciekawe, kiedy coś ich interesuje. Może po prostu jeszcze nie znalazła niczego, co ją szczególnie interesuje. Często będziesz zaskoczony tym, czym w końcu się zainteresują; moje młodsze dziecko nagle wykazało ogromne zainteresowanie nauką gry na skrzypcach, na przykład na początku tego roku.

Daj jej wiele doświadczeń i nie zakładaj, że będzie zainteresowana tym, co Cię interesuje. Jestem wielkim fanem podejścia Montessori, a filozofia jazdy polega na tym, że jest ona „prowadzona przez dziecko” - zobacz, dokąd dziecko chce iść i pomóż jej podążać tą ścieżką. Jeśli nie wykazuje zainteresowania książkami, które przeczytałeś, może potrzebuje innej książki, a może nie obchodzi jej czytanie historii stworzonych przez innych, ale zamiast tego chce stworzyć własną.

Udawaj, że zabawa jest świetna i nie martw się, że dialog jest pusty; to jej sposób na odkrywanie. Jeśli to ją interesuje, pomóż jej w tym kierunku! Ubierz ją w ubrania, żeby stworzyć ciekawszą scenę. Być może rozważ czytanie książek, które wymagają udawania, że ​​się bawią! Nawet Calvin i Hobbes mogą być w jej zaułku.

Chciałbym również zauważyć, że nie jest to zbyt zaskakujące, że nie śledzi dobrze fabuły; pięciolatki zwykle tego nie robią. Dostosuj swoje sesje czytania do jej uwagi, starając się ją powoli zwiększać. Upewnij się, że czytasz książki, które ją interesują. Skoncentruj się bardziej na książkach „bohaterów” niż na „fabułach” w tym wieku - to jest głównie tym, czym ona się prawdopodobnie interesuje. Później fabuła staje się ważniejsza (przynajmniej dla niektórych).

Oprócz książek i materiałów akademickich zaangażuj swoje dziecko w eksplorację przyrody . Zabierz ją na spacery po lesie, pływanie łódką lub kajakiem po jeziorach, biwakowanie itp. Świat przyrody ma o wiele więcej cech niż stworzone przez człowieka otoczenie w domach mieszkalnych lub szkołach. Dzieci, które mogą poznawać naturę, chętniej angażują się w świat zewnętrzny i w naturalny sposób stają się bardziej zaciekawione.

Narażenie na przyrodę ma wiele innych pozytywnych skutków ubocznych, patrz na przykład Louv (2008) i zawarte w nim odniesienia, a także nowsze badania, takie jak Stevenson (2019) i Chawla (2015).

BIBLIOGRAFIA:

Richard Louv. Ostatnie dziecko w lesie. Chapel Hill, Karolina Północna: Algonquin Books; 2008.https://www.amazon.com/Last-Child-Woods-Children-Nature-Deficit/dp/156512605X

Witryna internetowa Richarda Louv: http://richardlouv.com/

Richard Louv: Zajęcia przyrodnicze dla dzieci i rodzin: http://richardlouv.com/books/last-child/resource-guide/

Stevenson MP, Dewhurst R, Schilhab T i Bentsen P (2019) Cognitive Restoration in Children Following Exposure to Nature: Evidence From the Attention Network Task and Mobile Eye Tracking. Z przodu. Psychol. 10:42. doi: 10,3389 / fpsyg.2019.00042:https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fpsyg.2019.00042/full

Chawla, L. (2015). Korzyści z natury Kontakt dla dzieci. Journal of Planning Literature, 30 (4), 433–452.https://doi.org/10.1177/0885412215595441 : https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0885412215595441

Udzielono już świetnych odpowiedzi. Należy również wziąć pod uwagę to, że nie wszystkie dzieci uczą się w ten sam sposób, więc ciekawość nie przejawia się w ten sam sposób u wszystkich dzieci. Wygląda na to, że spodziewasz się, że Twoja córka będzie uczyła się czytania / pisania. Ale są cztery ogólne typy - wizualny, słuchowy, czytanie / pisanie i kinestetyczny.

Mój syn jest uczniem kinestetycznym, więc doświadczenia fizyczne i interakcje były ważniejsze niż ćwiczenia czysto intelektualne. Z biegiem czasu nauka książek stała się dla niego bardziej naturalna. W wieku 10 lat był liderem w swojej klasie z matematyki, a kilka lat później wyjątkowo dobrze radził sobie z zaawansowanym rachunkiem różniczkowym i fizyką. Jako nastolatek jego umiejętności czytania i języka zaczęły dorównywać jego sprawnościom matematycznym i fizycznym i radził sobie dobrze na wszystkich swoich zajęciach. Ale jako małe dziecko czytanie z nim całej książki było nudne.

Zamiast czytać historie, mielibyśmy „przygody”, które umożliwiałyby ruch i interakcję z przedmiotami fizycznymi. Na przykład zrobiliśmy kapelusze z papieru, udawaliśmy, że nasza kanapa jest statkiem i przepłynęliśmy przez ocean. Dałem mu wieko do wiadra, którym sterował naszym statkiem, i powiedziałem, że jest kapitanem. Potrzebował mnie, abym do pewnego stopnia wyreżyserował tę historię, wypatrując potwory morskie lub zbliżającą się burzę, a potem pytałem go, co powinniśmy zrobić. W końcu uratowaliśmy kilku pielgrzymów, którzy utknęli na wyspie, a on był bohaterem. Zamiast tracić zainteresowanie jak czytając książki, pozostał zaangażowany i skupiony na dotarciu do celu, pokonywaniu przeszkód i rozwiązywaniu problemów.

Z drugiej strony moja córka zawsze była słuchaczką. Uwielbia muzykę, jako maluch potrafiła słuchać i powtarzać „dorosłe” zdania. Potrafiła powtarzać frazy z wymową „dorosłą” i intonacją w oparciu o kontekst, jeszcze zanim w pełni zrozumiała znaczenie tych zwrotów. Uwielbiała słuchać historii. Potrafiła też docenić przygody, ale tylko wtedy, gdy towarzyszyła im rozwlekła narracja - jej własna - „Nie tato, opowiem historię”. Jej styl uczenia się doprowadził do zainteresowania językiem i muzyką. Lubiła chodzić do chórów i uczyć się francuskiego, ASL i szkockiego (dla zabawy).

Twoja córka odnajdzie własne zainteresowania i chociaż mogą się zmieniać wraz z wiekiem, pomoc jej w nauce może być podstawą sukcesu we wszystkim, co zdecyduje się podążać. Zrozumienie jej stylu uczenia się może pomóc w zapewnieniu odpowiednich narzędzi i możliwości, które pobudzą jej ciekawość. Dla moich dzieci odkrywanie, w jaki sposób się uczą, było kluczem do rozwijania ich chęci uczenia się. Myślę, że to również sprawiło, że poczuli się zrozumiani, więc czuli się bardziej komfortowo wyrażając siebie i nie bali się być sobą.

Może pomyśl, że jej umysł może być dostosowany do określonego typu myśli: słuchowe / dźwiękowe / słowa LUB wizualne / kolory / kształt LUB społeczne / twarze / emocje LUB dotykowe / rzemieślnicze ... sprawdź, na co odpowiada jej mapa mentalna.

W wieku 5 lat to zupełnie normalne, że nie jest intelektualistą i nie okazujesz zainteresowania nadmierną uwagą i zachęcaniem do ciekawości, może po prostu później znaleźć ścieżkę w ogrodnictwie, sztuce lub innej inspiracji, co byłoby całkowicie w porządku. Moi rodzice są oboje intelektualistami, a moje siostry są znacznie gorsze od nich i były bardzo powolne w wieku 5 lat.