สงครามปี 1812: ทำเนียบขาวลุกไหม้และ 'แบนเนอร์สตาร์แพรวพราว' ได้ถือกำเนิดขึ้น

--Maybe a word missing re FSKey: "That victor that inspired FSK."

"I think that what most people know about it — if they know about it — they know just two or three things," explains Willard Sterne Randall, a Professor Emeritus and distinguished scholar of history at Champlain College in Vermont, in an email exchange. "They think of 'The Star-Spangled Banner,' Dolley Madison saving Washington's portrait from the British and Andrew Jackson winning the battle of New Orleans."

และที่น่าเสียดาย ดังที่แรนดอลให้รายละเอียดในหนังสือปี 2017 ของเขา " Unshackling America: How the War of 1812 ยุติการปฏิวัติอเมริกาอย่างแท้จริง " ความขัดแย้งที่ถูกลืมโดยส่วนใหญ่เป็นช่วงเวลาสำคัญช่วงหนึ่งในประวัติศาสตร์อเมริกา เป็นสงครามที่ชาวอเมริกันเข้ายึดครองจักรวรรดิอังกฤษอย่างดุเดือดในการแข่งขันส่วนหนึ่งเพื่อแก้ไขความคับข้องใจที่ยังคงอยู่ แต่ยังมีเป้าหมายที่ทะเยอทะยานในการยึดแคนาดาและแทนที่จะเข้าใกล้ความพ่ายแพ้อย่างร้ายแรงซึ่งอาจเป็นอันตรายต่ออนาคตของ สหรัฐ. โชคดีที่ชาวอเมริกัน - แม้จะต้องทนทุกข์กับความไม่พอใจที่มีผู้บุกรุกจุดไฟในเมืองหลวง แต่ก็สามารถต่อสู้กับอังกฤษจนถึงทางตันได้ ความขัดแย้งสิ้นสุดลงด้วยสนธิสัญญาสันติภาพซึ่งสหรัฐฯไม่จำเป็นต้องยอมทิ้งดินแดนใด ๆ และยังคงรักษาความสามารถไว้ได้expand westward , and the British had to accept the U.S. as a truly separate nation and trading power.

As Randall explains, the War of 1812 really was the culmination of one long conflict that had started with the Revolution. "They're connected, because the Revolution only assured political independence," he says. "It did not guarantee the economic survival of the United States." As a result, "there was a long period of confrontation, before it broke out into actual warfare again."

Even after the Treaty of Paris was signed in September 1783 to end the Revolutionary War, relations between the U.S. and Great Britain remained tense, with the British viewing the Americans as commercial rivals. In the early 1800s, Americans' grievances crystalized into several main points. First was freedom to trade. The U.S. became caught in the war between the British and Napoleon's French empire, with both powers trying to restrict the Americans from trading with the other. Eventually, the French relented, but the British wouldn't. "[The U.S.] wanted to stay a neutral country, so we could trade with anybody," Randall says. "But the British did not believe in neutrality."

Second, the Americans also were angered by the Royal Navy's practice of impressment — that is, boarding American merchant ships and seizing sailors who it claimed were British deserters. Americans saw impressment as a sign that the British didn't respect the U.S. as an equal among nations, but instead as a former colony that it could bully. To add to the insult, the British also didn't respect the right of sailors to give up being British subjects and choose U.S. citizenship. Finally, the British also supported the American Indians who were resisting U.S. expansion along the western frontier, in part to protect themselves against Americans gaining control of the fur trade.

But in addition to settling those differences with an armed conflict, Americans also saw an opportunity to seize Canada from the British and make it part of the U.S. It was an American aim that had first surfaced during the Revolutionary War, when Benedict Arnold helped to lead an unsuccessful 1775-76 invasion of Canada. Unfortunately, the lesson of that debacle hadn't sunk in. One vociferous advocate of a Canadian invasion was former President Thomas Jefferson , who proclaimed that taking the lightly-defended British colonial possession "will be a mere matter of marching."

The U.S. Declares War on Great Britain

เมื่อคำนึงถึงประเด็นเหล่านี้สภาคองเกรสจึงประกาศสงครามกับบริเตนใหญ่ในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2355 ซึ่งประธานาธิบดีเจมส์เมดิสันได้ลงนามในกฎหมายอย่างรวดเร็ว แต่ในขณะที่สหรัฐฯมีชัตซ์ปาห์มากมายที่จะเข้ายึดอังกฤษ แต่ก็ไม่ได้รับการเตรียมพร้อมอย่างมากจากจุดยืนทางทหาร "เรามีทหาร 3,000 นายและพวกเขามี 250,000 คนในยุโรปเพียงแห่งเดียว" แรนดอลอธิบาย "เรามีเรือ 20 ลำมี 900 ลำ"

นอกจากนี้ช่วงเวลาที่สหรัฐฯประกาศสงคราม - ประมาณหนึ่งสัปดาห์ก่อนที่นโปเลียนปฏิปักษ์ของอังกฤษจะเปิดฉากบุกรัสเซีย - ทำให้อังกฤษโกรธมากขึ้น “ ชาวอังกฤษรู้สึกว่าเราแทงข้างหลัง” แรนดอลล์กล่าว

On land, things went badly for the Americans pretty quickly, when Gen. William Hull's initial foray into Canada in June 1812 failed, and he withdrew to Detroit, where he soon found himself under siege by the British and Indian allies under the leadership of Tecumseh . The British and Indians fooled Hull into thinking that they had a much larger force, and in August 1812 he surrendered, giving the Americans a humiliating defeat, as the Detroit Historical Society details. A second U.S. attack on Canada in October 1812 led to another disastrous defeat in the Battle of Queenston Heights, in which 300 Americans were killed and almost 1,000 were taken prisoner.

The Americans did better on the water. The U.S.S. Constitution, a frigate, pursued and defeated the British HMS Guerriere off the coast of Nova Scotia in August 1812, damaging the British ship so badly that after its captain surrendered, it had to be sunk. The British, who had been confident of their naval superiority, were stunned. "Never before in the history of the world did an English frigate strike to an American," the London Times lamented.

But even more punishment was inflicted by the large U.S. force of privateers — ships owned by U.S. businessmen, to whom Congress gave the authority to wage a for-profit war on British ships. In the course of the war, the privateers captured 1,500 British ships. Blockade runners daringly did their best to keep the U.S. economy going, slipping through the British naval vessels in fog, storms and night darkness to transport flour, tobacco and cotton.

The British Set Fire to the White House

หลังจากนโปเลียนพ่ายแพ้และถูกบังคับให้ลี้ภัยในฤดูใบไม้ผลิปี 1814 อังกฤษสามารถส่งทหารข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกได้มากขึ้นและสถานการณ์ก็น่ากลัวสำหรับชาวอเมริกัน ในเดือนสิงหาคมกองกำลังอังกฤษบุกแมริแลนด์และเดินทัพไปที่วอชิงตันดีซีตามรายละเอียดในบทความนี้โดยปีเตอร์สโนว์นักข่าวและนักประวัติศาสตร์ชาวอังกฤษผู้รุกรานกินอาหารและดื่มไวน์จากโต๊ะของประธานาธิบดีเมดิสันก่อนจุดไฟเผาทำเนียบขาวและ อาคารสาธารณะอื่น ๆ อีกมากมาย การลอบวางเพลิงเป็นการตอบโต้สำหรับการไล่ชาวอเมริกันในนิวยอร์ก (ปัจจุบันคือโตรอนโต) ในรัฐออนแทรีโอ จอร์จค็อกเบิร์นผู้ควบคุมการลอบวางเพลิงชาวอังกฤษรู้สึกภาคภูมิใจในความป่าเถื่อนที่ภาพเหมือนอย่างเป็นทางการของเขา ต่อมาเขาแสดงให้เห็นว่าวอชิงตันถูกไฟไหม้เป็นฉากหลัง

"Nobody imagined the British would try to destroy our capital," Randall explains. "Most Americans didn't know what we had done in Canada. And Madison and his cabinet were clueless about war. They didn't even try to defend Washington." Fortunately, the president's wife, Dolley Madison, had a bit more on the ball. As she prepared to flee the White House just before the British arrival, she had an enslaved teenager, Paul Jennings, break the frame of Gilbert Stuart's full-length portrait of Washington, so the painting could be removed and carried away to safety.

'The Star-Spangled Banner'

แต่เป้าหมายของอังกฤษอีกแห่งหนึ่งคือบัลติมอร์ซึ่งเป็นท่าเรือที่เป็นที่ตั้งของเรือเอกชนจำนวนมากได้รับการเตรียมการที่ดีกว่าFort McHenryซึ่งปกป้องท่าเรือได้ทนต่อการโจมตีที่รุนแรงเป็นเวลานาน 25 ชั่วโมงในช่วงกลางเดือนกันยายนโดยเรือรบของอังกฤษซึ่งในที่สุดก็ต้องถอนตัวออกไป ชัยชนะครั้งนั้นเป็นแรงบันดาลใจให้ฟรานซิสสก็อตต์คีย์ซึ่งอยู่บนเรือห่างออกไปหลายไมล์แต่งเพลง " The Star-Spangled Banner"เพื่อเฉลิมฉลองการต่อต้านของชาวอเมริกัน

Meanwhile, a British attempt to invade New York that September was thwarted in the battle of Lake Champlain, where U.S. naval forces defeated British ships. That put an end to a British strategy of driving a wedge into middle of the U.S. and possibly taking back northern New England as a British possession. Randall calls it "the most decisive battle of the war."

That led Arthur Wellesley, the Duke of Wellington and the British commander who had defeated Napoleon, to conclude that the war was unwinnable, and decline to take over command of British forces in the U.S. "It was Wellington who said, get out of there, you can't win it unless you control the lakes, and they couldn't," Randall says.

And by that point, "the bottom line was that England was broke," Randall says. "The ministry didn't want to go to Parliament against and say we need more money to continue fighting in America. The taxpayers wouldn't go for it."

The Treaty of Ghent Ends the War

In the peace talks that already were underway, British negotiators abandoned their hardball territorial demands and started looking for a quick way out. They even abandoned a key British demand for creation of a sanctuary for their Indian allies in the U.S. Midwest, which would have made it difficult for the U.S. to expand westward. (If the U.S. had been forced to grant that concession, "we would have been a small country," Randall says.

In December, the signing of the Treaty of Ghent ended the war. But because instantaneous electronic communication didn't exist in those days, word didn't get back to America soon enough to prevent British troops from attacking New Orleans in January 2015. They were repulsed by Gen. Andrew Jackson's forces in a short but brutal battle that saw 2,000 British soldiers become casualties in less than 30 minutes. Jackson "had hundreds of trained frontier marksmen," Randall explains. "They killed off the British officers, from the commanding general all the way down. The British soldiers who weren't killed were trying to hide under the bodies." The bloody victory had no effect on the war's outcome, but it made Jackson into a legend, and eventually helped elect him president.

สงครามซึ่งสมาชิกบริการชาวอเมริกัน 2,260 คนเสียชีวิตจบลงด้วยทางตัน แต่การรอดชีวิตมาได้ถือเป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่กว่าสำหรับสหรัฐฯและสามารถเติบโตเป็นมหาอำนาจของโลกได้ “ ฉันคิดว่าสิ่งที่เราได้รับคือตอนนี้เรารู้สึกอิสระที่จะไปหรือทำอะไรก็ได้โดยไม่ยอมรับการควบคุมของประเทศอื่น ๆ บนโลกนี้” แรนดอลล์กล่าว “ ... ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาจะไม่มีใครมารังแกเราได้”

ตอนนี้น่าสนใจ

Jackson's victory inspired a folk fiddle tune, "The Eighth of January." In 1955, an Arkansas schoolteacher named Jimmy Driftwood wrote lyrics to go with that melody and renamed it "The Battle of New Orleans." The song subsequently was recorded by country singer Johnny Horton and rose to No. 1 on the Billboard Hot 100 singles chart in the summer of 1959.