Jakie są podstawowe nuty używane w różnych systemach strojenia?
Próbuję zrozumieć, w jaki sposób używane były różne systemy strojenia i temperamenty z przeszłości.
Czy ludzie stroiliby swoje instrumenty w oparciu o tonację utworu, który mieli zagrać? Czy istnieje bardziej powszechna / standardowa nuta podstawowa, której większość ludzi używa podczas strojenia?
Na przykład, jeśli używasz czystego temperamentu durowego, ten sam akord różnych tonacji może brzmieć bardzo różnie, w zależności od nuty bazowej, do której zostały dostrojone. Gdybym grał utwór D-dur, ale instrument jest nastrojony na tonie bazowym C, dominujący akord brzmiałby całkiem źle. Ale gdyby był nastrojony na nucie bazowej D, brzmiałby całkiem nieźle.
Zastanawiam się więc, jak można to zrobić w przeszłości. Strojenie między każdym utworem w innej tonacji nie brzmi zbyt praktycznie. A może zawsze grupują je na podstawie kluczy? Jeśli znajdę przypadkowy klawesyn z wczesnego baroku, jaka byłaby najbardziej prawdopodobna nuta bazowa, której użyli do strojenia?
Mam nadzieję, że wyjaśniłem pytanie. Wszelkie źródła, na które warto zwrócić uwagę, również będą mile widziane. Z góry dziękuję za odpowiedź.
Odpowiedzi
Częściowa odpowiedź.
Nie jestem pewien, czy wiemy, jak dokładnie to zostało zrobione w przeszłości. Stosowano różne systemy. Jedna z koncepcji jest taka, że w różnych temperamentach różne klawisze brzmiały inaczej, a czasami unikano niektórych klawiszy lub akordów z powodu gorszego dźwięku.
Z drugiej strony widziałem kiedyś klawesynistę ponownie nastrajającego instrument na scenie; Zaledwie kilka minut zajęło jej zmiana temperamentu w krótkiej przerwie w koncercie.
Jak sugeruje druga odpowiedź, jest to obszerny temat, na który nie można odpowiedzieć w kilku zdaniach. W Internecie jest mnóstwo informacji. Artykuł Wiki jest dobrym miejscem do rozpoczęcia:https://en.wikipedia.org/wiki/Musical_temperament
Podstawowa nuta temperamentu niekoniecznie jest ważna. Liczy się stopień, w jakim zahartowano daną piątą. Instrukcje dla temperamentu mogą wskazywać, że należy zacząć od A, następnie nastroić D do idealnej piątej poniżej A, a następnie podnieść ją o określoną wartość. Następnie przechodziłbyś do G i C, za każdym razem z konkretną instrukcją, o ile ostrzejszy każdy z tych dźwięków powinien być porównany z czystą piątą. Możesz oczywiście podać instrukcje, które prowadzą do równoważnego temperamentu zaczynając od C, podnosząc o piątą i za każdym razem obniżając górną nutę o ten sam współczynnik.
Jako przykład spójrz na Musicalische (sic) Temperatur Werckmeistera (opublikowaną w 1691 r.). Tabele, na przykład na stronie 78, nie mówią o odstępach między różnymi stopniami dowolnego klawisza, do którego akurat się stroisz, ale raczej o odstępach między określonymi tonami, takimi jak G i C.