สัมภาระที่ฉันถือ

May 01 2023

กวีนิพนธ์

ฉันคิดเสมอว่าหัวใจของฉันใหญ่พอที่จะโอบอุ้มดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดวงดาว แต่นั่นเป็นเพียงจักรวาลเท่านั้นที่พูดได้ จิตใจของฉันเฉียบแหลมพอที่จะทะลุทะลวงแอนดรอเมดาและโอเมก้าได้ แต่นั่นเป็นเพียงภาพลวงตาที่แข็งแกร่งกว่าของฮูดินี่ ฉันคิดว่าอัตตาของฉัน ไม่อาจแตกเป็นเสี่ยง หั่นเป็นรู หรือเป็นรูโดยสัมภาระที่ฉันพกติดตัวจากการใช้ชีวิตและความรัก หรือจิตวิญญาณที่ฉีกขาดและถูกฉีกขาดอาจได้รับการซ่อมแซม ถ้อยคำของกวีนิพนธ์อาจเป็นเหมือนผ้าลินินลาเวนเดอร์ โรสแมรี่ และเซจ น้ำมันหอมระเหยที่จะนำแสงสว่างแห่งความจริงที่แผดเผามาให้ฉัน เหมือนไฟและประโลมใจเหมือนยาหม่อง ฉันไม่เคยคิดว่าฉันจะพลาดบางสิ่งที่น่ารักได้เท่ากับรุ่งสางหรือพระอาทิตย์ตกดิน

ภาพถ่ายโดย Joshua Rawson-Harris บน Unsplash

ฉันคิดเสมอว่าหัวใจของฉันใหญ่พอ
ที่จะเก็บดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดวงดาวได้
แต่นั่นเป็นเพียงจักรวาลที่พูด
จิตใจของฉันเฉียบแหลมพอ
ที่จะทะลวง
แอนโดรเมดาและโอเมก้า
แต่นั่นเป็นเพียงภาพลวงตา
ที่แข็งแกร่งกว่าของฮูดินี่

ฉันคิดว่าอัตตาของฉัน
จะไม่มีวันแตกเป็นชิ้น
เล็กชิ้นน้อยหรือเป็นรูพรุน
ได้ด้วยสัมภาระที่ฉันแบกมา
ทั้งชีวิตและความรัก
หรือวิญญาณที่ฉีกขาดและขาดวิ่นก็
ไม่อาจซ่อมแซมได้
ถ้อยคำในบทกวี
อาจเปรียบได้กับลาเวนเดอร์ลินิน
โรสแมรี่และเสจ
น้ำมันหอมระเหย
เพื่อนำแสงสว่าง
แห่งความจริง
ที่แผดเผาเหมือนไฟมาให้ฉัน
และปลอบประโลมเหมือนยาหม่อง

ฉันไม่เคยคิดว่าฉันจะพลาด
บางสิ่งที่น่ารักได้เท่ากับรุ่งสาง
หรือพระอาทิตย์ตกดิน
แต่ฉันอยู่ที่นี่
ที่ไหนสักแห่งระหว่าง
แอนโดรเมดา
โอเมก้า
และการไม่มีคุณ