Czy możesz rozwiązać te wymyślone zapytania basowe?
Cześć, postaram się mówić krótko. Przeglądając podręcznik ćwiczeń basowych i natrafiłem na kilka nieporozumień.
W t. 5 wydaje się, że właśnie zmodulowaliśmy do g-moll, jak pokazuje naturalne A w górnej części. Utwór był pierwotnie w c-moll, z trzema bemolami. Czy cyfra 5/4 pod naturą A (i D w basie) nie powinna mieć znaku naturalnego obok 5, aby zlikwidować A flat w sygnaturze klawiszowej?
Na początku t. 8 mamy na rysunku akord durowy 5, co pokazuje krzyżyk poniżej obu Ds. Początkowo uznałam to za akord molowy 5, który później przekształcił się w akord durowy V w takcie (przy pierwszym akordzie inwersji z Fis w basie). Według podręcznika (na obrazku znajduje się arkusz odpowiedzi), jest to błędne. Czy ktoś może mi powiedzieć, dlaczego? A może obie odpowiedzi są uzasadnione?
W t. 9 mamy znak naturalny poniżej G na basie, który powinien naturalizować B powyżej. Jednak B bezpośrednio nad G jest NADAL płaski i tylko B na NASTĘPUJĄCYM rytmie jest naturalizowany. Czy zatem naturalny znak nie powinien pojawiać się poniżej „7” pod B naturalną na następnym uderzeniu?
DODATKOWE PYTANIE: Dobra robota, że dotarłeś tak daleko! Mam jeszcze jedno pytanie - na wypadek, gdybyś nie miał dość wybuchu!
W t. 10 harmonia przechodzi od F7 do g-moll. F7 to akord VII w G NATURAL-moll, ale (poza tym przykładem) nie spotkałem jeszcze naturalnej skali molowej używanej w basie cyfrowym. Do tej pory widziałem tylko akord 7 w harmonicznej moll lub V7 używany jako dominanta. Czy więc V7 może być używane w ten sposób również w basie liczbowym? Czy jest jakieś alternatywne wyjaśnienie?
Bardzo dziękuję za poświęcony na to czas,
Ed
Odpowiedzi
Tylko kilka szybkich wyjaśnień dotyczących odpowiedzi Aarona.
BAR 5
W wielu historycznych ćwiczeniach na basie cyfrowym, znaki przypadkowe były rzadko używane z figurami i tylko wtedy, gdy było to absolutnie konieczne. W rzeczywistości, w źródłach historycznych naturalne były prawie wyłącznie zarezerwowane dla trzeciego powyżej basu. Inne cyfry były generalnie modyfikowane przez ukośnik (co zwykle oznaczało podniesienie o pół tonu, ale w niektórych praktykach i na niektórych liczbach czasami obniżenie o pół tonu) i sporadycznie płaskie.
Ogólnie przyjmuje się, że „5” w tych ćwiczeniach to idealna piąta powyżej nuty basowej, niezależnie od tonacji. Przecięta „5” może oznaczać zwiększoną piątą, ale w niektórych miejscach i czasach (zwłaszcza we Francji z początku XVIII wieku, jeśli dobrze pamiętam, ale minęło trochę czasu), przecięta „5” może również oznaczać zmniejszoną piątą.
Współczesne wydania często regulują i standaryzują konturowany bas znacznie bardziej niż warianty spotykane w oryginalnych źródłach. (Nie oznacza to, że jest to koniecznie notacja historyczna, po prostu historycznie powszechne było używanie zwykłej „5” jako „doskonałej piątej”, nawet jeśli przypadkowość nie była jasna z sygnatury klucza. Myślę, że może to być zgodne z tą konwencją .)
BAR 8
Właściwie jest to standardowa frygijska pół kadencja w g-moll (tj. Iv 6 -V, tutaj z zawieszeniem 7-6). Nie jestem pewien, gdzie jest odpowiedź „neapolitańczyka” Aarona. Chodzi jednak o to, że standardowa pół kadencja frygijska zawsze kończy się na akordzie V-dur, tutaj D-dur, na co wskazuje krzyżyk. Cała fraza jest w g-moll, a domyślnym dominującym akordem powinien być D-dur w większości kontekstów.
BAR 9
Zgadzam się, że jest to prawdopodobnie błąd, chociaż znowu źródła historyczne są często raczej niedokładne na temat umieszczania. Domyślam się, że naturalność ma być pod uderzeniem 2, z 7 na niecodziennym rytmie (do dodania jako siódmy), a zecer po prostu zawalił (jak wielu zecerów robi z basem zliczanym). Ale może to być również liczba złożona 7 / ♮.
BAR 10
To jest sekwencja harmoniczna: Fm-F7-Gm-G7, wszystko w pierwszej inwersji. Równoległe akordy pierwszej inwersji to typowa sekwencja barokowa, tutaj ozdobiona wznoszącą się chromatyczną linią basu. Nie zgadzam się z interpretacją B ♭ jako „chromatycznego tonu przechodzącego”, ponieważ oznacza to, że jest on niezgodny z harmonią nad nim (której nie jest). Jest to dźwięk akordowy i występuje w rytmie.
Ruch akordowy jest tutaj podporządkowany powszechnej równoległej sekwencji akordów 6/3, ale można również postrzegać progresję F7-Gm jako rodzaj ruchu „zwodniczego”, jak zwodnicza kadencja. (Oznacza to, że F7 normalnie rozwiązywałoby się do B-flat, ale może również przejść do V 7 -vi, w ten sposób rozwiązując F7-Gm.) Właśnie dlatego sekwencja chromatyczna działa dobrze harmonicznie, ponieważ jest to znajomy ruch harmoniczny, mimo że melodyjny skok (w górnym głosie) w zwodniczej sekwencji byłby mniej powszechny. Znowu jednak jest napędzany sekwencyjnym ruchem.