Który kraj jest odpowiedzialny za zadłużenie zagraniczne, jeśli połowa jego państw uzyska niepodległość? [duplikować]
Po procesie sądowym 18 stanów, które przystąpiły do Teksasu przeciwko niektórym stanom demokratycznym (plus 2 hrabstwa z Kalifornii / Nevady, które chcą zostać nowymi stanami), a potem widząc kilku republikanów z Teksasu wzywających Teksas do opuszczenia USA i utworzenia związku z innymi stanami, ja Zastanawiam się, co by się stało z zadłużeniem zagranicznym kraju, gdyby opuściła go prawie połowa państw tego kraju. Czy państwa opuszczające zachowują jakąś odpowiedzialność?
Muszą być na to historyczne dowody, ale nie mogłem ich znaleźć. Stwierdziłem, że ZSRR podzielił się prawie dokładnie na połowę (populacja ZSRR 262 miliony, populacja Rosji 137 milionów do 1979, wiem, że podzielili się w 1991, ale to dobry pomysł) i rzeczywiście mieli znaczący dług zewnętrzny w 1989 r. W wysokości 55 miliardów (11. na świecie)
Zatem który kraj jest odpowiedzialny za zadłużenie zewnętrzne, jeśli połowa jego państw uzyska niepodległość?
Odpowiedzi
W teorii dług powinien być rozdzielany „sprawiedliwie” (konwencja wiedeńska o sukcesji państw z 1983 r.). W praktyce podlega negocjacjom, a państwa-wierzyciele mają pewną władzę nad separatystami, starając się o uznanie i dostęp do instytucji międzynarodowych i rynków finansowych.
Co ciekawe, zadłużenie jest tylko jedną z omawianych kwestii i istnieją co najmniej dwa precedensy, w których państwa starają się przejąć całość długu wcześniejszego podmiotu, aby ustawić się jako jedyne państwo następcze i zachować wszystkie jego aktywa i międzynarodowe na stojąco. Tak stało się ze Związkiem Radzieckim / Federacją Rosyjską (po niepowodzeniu wcześniej wynegocjowanego podziału między część państw-następców i przy kolejnych drobnych nieporozumieniach, np. Z Ukrainą) oraz z Jugosławią / Serbią-Czarnogórą (w większości bezskutecznie).
Na przykład w przypadku Jugosławii Słowenia nadal obsługiwała (część) długu, ponieważ zaciekle kwestionowała roszczenia Federalnej Republiki Jugosławii (tj. Serbii i Czarnogóry), że jest jedynym prawowitym następcą Socjalistycznej Federalnej Republiki Jugosławii.
Cofając się nieco dalej w historii, do tego, co nadal jest uważane za istotny precedens ,
Pierwszego przykładu dostarcza traktat z St. Germaine-en-Laye, przewidujący między innymi podział długów między państwa-następcy Cesarstwa Austro-Węgierskiego po I wojnie światowej. Zgodnie z art. 203 każde z państw-następców miało przejąć część zabezpieczonego długu na nieruchomości podlegającej jego suwerenności; jeśli chodzi o dług niezabezpieczony, podział całkowitego zadłużenia istniejącego 28 lipca 1914 r. miał być dokonany na podstawie stosunku średniej z trzech lat finansowych 1911 do 1913 takich dochodów z rozproszonych terytoriów.
Tak więc dzielenie się odbywało się na podstawie zdolności do spłaty. Ale dojście do takiego porozumienia wymaga porozumienia stron. Nowsze przykłady, takie jak rozpad Jugosławii iw mniejszym stopniu ZSRR, były bardziej chaotyczne, gdy zepsuły się wspólne rozmowy. (Sprawa ZSRR została zasadniczo rozstrzygnięta przez wierzycieli, którzy zgodzili się ze stanowiskiem Rosji. Nie jestem pewien, czy sprawa Jugosławii została w pełni rozwiązana.)