Pomóż określić znaki interpunkcyjne w zdaniu
Ale widzę tylko to, co moje oczy mogą dosięgnąć.
Odpowiedzi
Pytanie nie jest łatwe, szkoda, że pewnie będzie zamknięte.
(1) Standardowa konstrukcja z wieloma TO: Ale wszystko widzę to, co moje oczy mogą dotrzeć.
Ale nie jest to zbyt dobre zarówno graficznie, jak i fonetycznie, chociaż w zasadzie jest to również możliwe, jeśli trzeba podkreślić pauzę. Ostatecznie wiele zależy od kontekstu.
(2) Ale wszystko, co widzę, to to, co moje oczy mogą dosięgnąć.
Wystawiłbym propozycję tej opcji. To jest związek zaimkowy w zdaniu złożonym, para zaimkowa jest wszystkim . W tym przypadku IT ma znaczenie zaimka wskazującego, a nie więzadła. Nie ma też dłuższej przerwy.
Projekt jest dość częsty, a podobna propozycja bez myślnika była dyskutowana na forum . Na przykład: Pierwszą rzeczą, która mnie uderzyła, byli pasażerowie (B. Akunin).https://rus.stackexchange.com/questions/461083/Почему-не-ставится-тире-перед-это
ADDITION (około przecinka po „wszystkich”)
Będziesz musiał wstawić przecinek, ponieważ kombinacji nie można utożsamiać ze stabilnym obrotem. Rosenthal ma przykład: weź to, czego potrzebujesz (ale: weź wszystko, czego potrzebujesz )http://old-rozental.ru/punctuatio.php?sid=146#pp146
Uwaga. Rozumiem, że chciałbym czytać kombinację „wszystko co widzę” bez pauzy, ale o relacji między częściami zdania decydują nie tylko pauzy, ale także stres. Brzmi mniej więcej tak (staramy się podkreślić te części zdania, które porównuje się z logicznym naciskiem):
Ale wszystko, co mnie widzi , to coś , jak może dotrzeć do moich oczu .
Ale widzę tylko to, co moje oczy mogą dosięgnąć.
Samo wyrażenie jest niechlujne (dlaczego zamiast „widzę” jest inwersja „widzę”?), Ale jeśli mówimy o interpunkcji, to tylko tak. Wszystkie znaki są oczywiste i nie widać tutaj żadnych opcjonalnych cech. Zastrzegam, że jeśli fraza zostanie wyrwana z poetyckiego źródła, to jest to osobna rozmowa, tutaj nie rozważam tego przypadku.
Ponieważ w dyskusji pojawiły się opcje myślnika, wyjaśniam, dlaczego jest to w zasadzie niemożliwe.
Istnieją tylko dwa rzeczywiste przypadki, w których obecność „tego” determinuje obowiązkową obecność lub brak myślnika.
§ 166. Przed tym jest umieszczony myślnik , to znaczy teraz , jeśli orzeczenie wyrażone przez rzeczownik w mianowniku e lub w formie nieokreślonej jest dodawane przez te słowa do podmiotu, na przykład: Komunizm to władza radziecka plus elektryfikacja całego kraju.
Wymóg „predykat wyrażony przez rzeczownik w mianowniku” nie może być zastosowany do naszej frazy, mamy tylko zaimek, zresztą wcale nie jest oczywiste, że jest on sam w sobie predykatem (to osobna kwestia). Myślnik nie jest uważany za znak obowiązkowy.
Drugi przypadek dotyczy „tego” jako tematu, w tym przypadku myślnik zdecydowanie nie jest potrzebny, ale w ogóle nie chodzi o nas.
Cóż, nadal istnieje wiele przypadków, w których myślnik jest opcjonalny lub z góry określony przez zrozumienie autora. Ale takie opcje zwykle nie są wymieniane jako poprawne bez zastrzeżenia, że są opcjonalne. Takie intonacyjne myślniki można wstawić niemal wszędzie we frazie, w której autor sugeruje pauzę; nie ma sensu analizować każdego przypadku. Cokolwiek innego doprowadziłoby do sporego zamieszania, co najwyraźniej miało miejsce w przypadku Sharon.