Starsza powieść science-fiction o leśnej planecie, w której kosmici mogli przenosić swoje umysły po śmierci
Próbuję przypomnieć sobie tytuł i autora książki, którą czytałem, gdy byłem młodszy, w połowie lat 80-tych.
Z tego, co pamiętam, zdecydowana większość historii miała miejsce na obcej dżungli / leśnej planecie. Obcy byli samotnymi prymitywnymi humanoidami, a ich poziom technologii był podobny do prekolonialnych rdzennych Amerykanów. Po śmierci mogli przenieść swoje umysły do innego obcego, gdzie żyliby jako aspekt osobowości tego nowego gospodarza. Obcy-gospodarz może zawierać wiele innych aspektów osobowości i spełniał określone role dla gospodarza, takie jak wojownik / obrońca, szaman / uzdrowiciel, rodzic itp. ... iw efekcie zyskał pewien rodzaj nieśmiertelności.
Ludzie są świadomi istnienia tej planety i zdolności kosmitów i przybywają, by przejąć tę zdolność siłą. Myślę, że podróże w czasie odegrały pewną rolę w tej historii, ale o ile dobrze pamiętam, był to drobny szczegół.
Od jakiegoś czasu próbuję znaleźć tę książkę, z przerwami, a teraz doprowadza mnie to do szału. Jakakolwiek pomoc byłaby mile widziana. Dzięki!
Odpowiedzi
Czy to możliwe, że pamiętasz Judgement on Janus (1973) Andre Nortona?
Po tym, jak Niall Renfro zostaje wysłany z Dipple, zostaje zatrudniony na Janusie, aby pomóc kolonistom oczyścić gęsty i inwazyjny las, który tłoczy ich domostwa ( wirydarze ). Chociaż w sequelu dowiadujemy się, że cały świat nie jest zalesiony, wrażenie jest tutaj nieskończonego lasu.
Po tym, jak Niall odkrywa jakieś obce błyskotki, zapada na „zieloną” chorobę, a koloniści poddają go kwarantannie, a następnie wrzucają do lasu. Kiedy odzyskuje przytomność, odkrywa, że został przemieniony i zaszczepiony w wiedzę i umiejętności dawno zmarłego Iftina, Ayyara z Iftcan.
Nie ma żadnej rzeczywistej podróży w czasie, ale Niall, jako Ayyar, czasami widzi rzeczy, które były czymś więcej niż tym, co jest.
Wiele z tego przypomina mi Ghostworld Simona R. Greena
Imperium ludzkie obejmujące całą galaktykę ma bazę na planecie zwanej Unseeli; o ile pamiętam, są tam drzewa wykonane głównie z metalu bardzo przydatnego w hipernapędach.
Niestety tubylcy również potrzebują drzew - drzewa mogą przechowywać wspomnienia i osobowości, i ponownie je manifestować (stąd Ghostczęść tytułu).
„Ghostworld” ma kapitana statku kosmicznego rozwiązującego problemy, który przybywa, aby zbadać, dlaczego w bazie Imperium ucichło.
Nie pamiętam żadnej podróży w czasie, ale planeta jest odwiedzana w jego późniejszych książkach Deathstalker, a podróże w czasie odgrywają w tym niewielką rolę ...
To trochę długa szansa, ale proszę bardzo.
Myślę, że to może być nowela „Kryształowy statek” Joan D Vinge. Zebrane w The Crystal Ship ed. Robert Silverburg, 1976 oraz Eyes of Amber and Other Stories Joan D Vinge, 1979 (tam to przeczytałem).
Z Eyes of Amber na goodreads
„The Crystal Ship”, zainspirowany piosenką The Doors o tym samym tytule, to kolejne spotkanie między kulturami ludzkimi i obcymi, tym razem w pełni rozwinięte, o znaczącej przeszłości. Kolonia ludzi prawie wymarła, a ci, którzy pozostali, są uzależnieni od rodzimego narkotyku i orbity zawieszonej nad planetą w Kryształowym Statku, „świecie snów, w którym zapomniano o wszystkich smutkach”. Wtedy kobieta o imieniu Tarawassie wyrywa się ze zmęczenia, tworząc symbiotyczny związek z jednym z „Prawdziwych Ludzi”, od którego poznaje wiele sekretów.
Z The Crystal Ship, także na goodreadach
Pierwsza opowieść (Kryształowy statek, Joan Vinge) to interesująca opowieść o spotkaniu dekadenckiej, gwiezdnej cywilizacji ludzkiej z włochatą, zbiorową rasą tubylczą - ale raczej szczególna zdolność tej rasy do obcowania z sąsiadami i przodkami niż pomaganie im, powoduje, że odmawiają jakiejkolwiek zmiany lub postępu i trzymają się w przeciągu namiotów na mrozie, walcząc między sobą. Ich specjalna zdolność stała się ewolucyjną ślepą uliczką. Tak jak uzależnienie człowieka od fantazji „Starmena” zabiło ich.
Z mojego mglistego wspomnienia. Ludzie wymarli, zagubieni w snach. Na powierzchni planety nadal istniało ludzkie miasto, opuszczone, ale utrzymywane przez maszyny. W przeszłości miał miejsce konflikt z tubylcami, a tubylcy nie byli dobrze nastawieni do ludzi. Tubylcy przypominający torbacze (jestem pewien, że gdzieś woreczki były wplecione) mogli dzielić się wspomnieniami między sobą, a także z ludźmi.
Ludzka kobieta, Tarawassie, schodzi do opuszczonego miasta i ostatecznie spotyka Moon Shadow, jedną z tubylców. Wbrew wszelkim zwyczajom Moon Shadow pomaga Tarawassie i dzielą się wspomnieniami.
Myślę, że podróże w czasie odegrały pewną rolę w tej historii, ale o ile dobrze pamiętam, był to drobny szczegół.
Istnieje uszkodzony (lub niekompletny) portal łączący planetę z resztą ludzkiej cywilizacji podążającej za gwiazdami. Tarawassie przechodzi, prawdopodobnie po pomoc. Istnieje ryzyko, że jeśli portal nie zostanie naprawiony, będzie musiał wrócić statkiem kosmicznym z prędkością poniżej światła, co zajmie lata lub dziesięciolecia.
Ostatnia uwaga mówi, że Moon Shadow nigdy więcej jej nie widzi. Jest odrzucany przez innych tubylców i nigdy więcej nie podzielił się swoją pamięcią.
W posłowiu autorka wspomina, że uczyniła zakończenie zbyt subtelnym. Historia opowiadana jest w pierwszej osobie z perspektywy obu bohaterów. To ma oznaczać, że Tarawassie wróciła, udało jej się pojednać z tubylcami i podzieliła się swoimi wspomnieniami i Moon Shadows.