7 najlepszych ballad The Rolling Stones

The Rolling Stones zbudowali swoją reputację grając bluesową muzykę rockową. Jednak wiele z ich hitów nr 1 to chwytające za serce ballady. Oto niektóre z najlepszych ballad The Rolling Stones z ich 60-letniej kariery.

1. „Gdy płyną łzy”

The Rolling Stones zasadniczo wykonali cover tej piosenki autorstwa Micka Jaggera i Keitha Richardsa. Wręczyli go Marianne Faithfull (wówczas dziewczynie Jaggera), która jako pierwsza nagrała swoją wersję. 

W jakiś sposób 20-letni Jagger przekonująco przekazał tęsknotę i samotność starości za pomocą zaledwie kilku linijek tekstu w utworze trwającym mniej niż trzy minuty. Delikatnie szarpana gitara akustyczna i syropowate smyczki dodawały efektu. W 1966 roku The Stones porzucili folkową piosenkę „As Tears Go By”, która dekady później stała się jedną z ich najlepszych ballad. 

2. „Rubinowy wtorek”

„Ruby Tuesday” z albumu Between the Buttons z 1966 roku może być jednym z najbardziej melodyjnych utworów Jaggera-Richarda w katalogu Stonesów. Żałosne smyczki, beztroski flet Briana Jonesa i gustowny młotek riffowy fortepianu nadają balladzie rytm. Tekst Jaggera o miłości nieosiągalnej (zamiast miłości utraconej) okazał się poetycki - cover piosenki z folkowym zabarwieniem był w Anglii bardziej popularny niż oryginał. Amerykańska publiczność była jednak znacznie bardziej otwarta na „Ruby Tuesday” i wysłała go na pierwsze miejsce list przebojów Billboardu.

3. „Brak oczekiwań”

Zgodnie z niektórymi innymi najlepszymi balladami The Rolling Stones, w „No Expectations” utrzymali rzadkie instrumentarium. To tylko głos i gitara Jaggera – akustyczne brzdąkanie Richardsa i zdezelowana gra Jonesa – z przerywanym bębniącym basem Billa Wymana, ledwo wyczuwalnym drewnianym klockiem Charliego Wattsa i brzęczącym fortepianem Nicky'ego Hopkinsa. Po porywającym otwierającym Beggars Banquet (1968) „Sympathy for the Devil”, kojący „No Expectations” miał tonację 180, ale grał dobrze.

4. „Dzikie konie”

Czy to ma znaczenie, że Jagger powiedział, że „Dzikie konie” są oparte na okropnym frazesie ? Nie do nas. Gustowna melodia w wiejskim stylu (kto by pomyślał?) może być najszczerszą z ich szczerych ballad. Ospałe brzdąkanie na gitarze akustycznej, rustykalna gitara elektryczna i barowa gra na pianinie przypominają wiejski klimat. Co ciekawe, podobnie jak „As Tears Go By”, The Rolling Stones nagrali swoją wersję piosenki (z albumu Sticky Fingers z 1971 roku ) jako drugą. Pierwsi zrobili to The Flying Burrito Brothers , chociaż Stonesi wykonali bardziej trwałe wykonanie.

5. „Księżycowa mila”

Pomimo okładki i utworów takich jak „Brown Sugar”, „Bitch” i „Can't You Hear Me Knocking”, Sticky Fingers postawił na ballady. Wspomnieliśmy o „Dzikich koniach” przed chwilą. Teraz pomijamy „Sister Morphine” i „Dead Flowers”, aby przejść do „Moonlight Mile”. 

Piosenka Jaggera o tęsknocie za domem zaczyna się żałosnym brzdąkaniem gitary akustycznej, po czym na scenę wchodzą pianino, perkusja i smyczki. Jego teksty żywo malują obraz harówki życia w trasie (z wersami takimi jak „Dźwięki nieznajomych nie wysyłają nic do mojego umysłu” i „Zrobiłem stertę szmat z moich błyszczących ubrań”) i tęsknotę za domem. Wyjątkowa ballada Rolling Stones przybiera pełen nadziei obrót pod koniec, gdy zbliża się do bezpiecznego domu.

6. Angie

Nie powstrzymywalibyśmy cię, gdybyś chciał udowodnić, że „Angie” jest najlepszą balladą Rolling Stonesów. Sprawdza wszystkie pudełka wyróżniającego się powolnego rocka: gitara w tonacji molowej, gustowne i żałobne pianino, delikatnie nabrzmiałe struny, powściągliwe tempo i miażdżące serce teksty.

Centralnym punktem The Goats Head Soup (1973) jest Mount Rushmore piosenek o zerwaniu. The Rolling Stones pisali piękne ballady przez całą swoją karierę, ale „Angie” była ich szczytem. Zajął 1. miejsce w Stanach Zjednoczonych i wzrósł do 5. miejsca w Anglii, spędzając łącznie 26 tygodni na listach przebojów w tych dwóch krajach (16 w USA i 10 w ojczyźnie Stonesów).

7. „Czekając na przyjaciela”

Tempo The Stones zwolniło w połowie lat 70. i miało to całkowity sens. Z wyjątkiem roku 1970, w latach 1964-1974 mieli co najmniej jeden album w sklepach każdego roku. Ekscesy związane ze stylem życia gwiazd rocka prawdopodobnie nie pomogły im przetrwać. Tattoo You udowodnił każdemu, kto ich policzył na początku lat 80-tych, że w zespole zostało jeszcze trochę magii. „Waiting on a Friend”, ostatnia piosenka na tym albumie z 1981 roku, pochodziła prawie dekadę wstecz od sesji Goats Head Soup , ale zespół nadał jej nowoczesny blask w przypadku Tattoo You .

Zwiewna produkcja utworu zapewniła miejsce na rytm samby Wattsa, cudownie subtelną linię basu Wymana i lśniącą gitarę Richardsa, w której można było odetchnąć. A oni potrzebowali tej przestrzeni. Gra na saksofonie Sonny’ego Rollinsa – zarówno solo w połowie utworu, jak i zakończenie – była prawdopodobnie najlepszą ze wszystkich piosenek Rolling Stones. Przez cały czas Jagger dawał z siebie wszystko, śpiewając o znaczeniu długotrwałych przyjaźni, wersami takimi jak: „Kochać się i łamać serca / To gra dla młodzieży / Ale nie czekam na damę / Ja” Czekam tylko na przyjaciela. The Rolling Stones nie mają w swoim dorobku wielu lepszych ballad.

Aby uzyskać więcej informacji na temat świata rozrywki i ekskluzywnych wywiadów, zasubskrybuj kanał YouTube Showbiz Cheat Sheet .