Recenzja filmu „Parallel Mothers”: Opera mydlana Pedro Almodóvara prezentuje oszałamiający występ Penélope Cruz
Parallel Mothers jest dowodem na to, że Pedro Almodóvar pozostaje główną siłą filmową. Jego scenariusz został podniesiony przez urzekające kreacje Penélope Cruz i Mileny Smit. Jego melodramat telenoweli czasami gra trochę zbyt surowo, chociaż Parallel Mothers pozostaje wspaniałym dodatkiem do filmografii Almodóvara, który szokuje, intryguje i dodaje energii.
„Matki równoległe” to 22. film fabularny Pedro Almodóvara
Janis Martinez (Cruz) jest samotną kobietą w średnim wieku, która pracuje jako fotografka czasopism. Spotyka samotną, dorastającą kobietę o imieniu Ana (Smit) w szpitalnej sali, gdzie oboje wkrótce będą rodzić. Janis nie żałuje swojej decyzji o urodzeniu dziecka, chociaż ten pomysł przeraża Anę. Obie kobiety nawiązują silną więź, gdy na swój sposób mierzą się z macierzyństwem.
Parallel Mothers łączy przeszłość i teraźniejszość, gdy Janis próbuje uzyskać pozwolenia na wykopaliska w miejscu głęboko związanym z jej rodziną. Zmaga się z powrotem do pracy, zajmuje się dramatem z udziałem jej kochanka, Arturo (Izrael Elejalde) i ukończeniem wykopalisk, na których polega tak wiele innych rodzin.
Pedro Almodóvar prowadzi dwie narracje
Parallel Mothers podkreśla macierzyństwo pokoleniowe. Janis i Ana mają wyraźną różnicę wieku, która pokazuje, jak podchodzą do swoich własnych podróży do macierzyństwa. Jednak scenariusz Almodóvara wykracza poza to, co publiczność widzi w przypadku dwóch głównych bohaterów. Drastycznie różnią się też ich relacje z własnymi matkami, co wskazuje na efekt domina macierzyństwa. Ojcostwo również pojawia się w tle, ale nigdy nie musi ono być głównym tematem.
Almodóvar bada, jak macierzyństwo zmienia człowieka. Obaj są teraz odpowiedzialni za inne ludzkie życie, ale teraz muszą także żonglować innymi ważnymi aspektami swojego życia, w tym karierą. Parallel Mothers zawiera jedną kobietę wracającą do pracy i drugą, która jest jeszcze młoda i znajduje swoje miejsce w świecie. Niemniej jednak wspólna historia Janis i Any bardziej przypomina przeznaczenie, ponieważ od czasu ich spotkania w szpitalnej sali zostali nierozerwalnie związani.
Druga historia wykopalisk w Parallel Mothers działa bardziej jak podpórki do książek. Rozpoczyna i kończy narrację. Jednak nadal pasuje do reszty filmu. Historia wykopalisk dalej potwierdza badania Almodóvara nad macierzyństwem, rodziną i dziedzictwem. W związku Janis i Any jest mnóstwo dramatów, ale ta narracja naprawdę uderza w brzuch.
„Parallel Mothers” to emocjonalna podróż
Parallel Mothers jest szczególnie skuteczny dzięki wyjątkowym występom Cruza i Smita. Cruz jest absolutnie magnetyczna, ponieważ zapewnia naprawdę dynamiczną grę, która wnosi znaczący niuans do roli. Smit zachwyca, mimo że jest nowicjuszem na scenie. Chemia Cruza i Smita jest niezaprzeczalna. Almodóvar wykonuje wspaniałą robotę, tworząc główne postacie filmu.
Dramat czasami zagłębia się nieco zbyt głęboko w swój melodramat, co działa przeciwko bardziej autentycznym momentom filmu. Historia Janis i Any rozgrywa się w dziwnych miejscach, które nie do końca się sprawdzają. Wydaje się, że Parallel Mothers ma jeszcze lepszy film w swojej historii wykopalisk, który aż prosi się o rozwinięcie. Jednak Almodóvar tylko drażni się z ogromnym emocjonalnym wpływem, który mógł sięgnąć znacznie głębiej.
Parallel Mothers wykorzystuje to, co zagubione i odnalezione, jako istotny motyw tematyczny. Można go znaleźć w badaniu macierzyństwa, przyjaźni, romansu i pochodzenia. Jest sentymentalny i znacząco intymny. Jednak niektóre z bardziej dramatycznych momentów opery mydlanej utrudniają pełny potencjał filmu. Niemniej jednak Parallel Mothers jest poruszający i godny uwagi narrację.
Parallel Mothers pojawi się w ograniczonych kinach 24 grudnia .
POWIĄZANE: Gwiazda „Spencer” Kristen Stewart zadowalająco uderza krytyków reprezentacji LGBTQ w filmach
