W jaki sposób ATC rozróżnia samoloty ułożone w stosy od siebie?
Jeśli dobrze rozumiem wzorce trzymania, kilka samolotów układa się w stos w pionie, każdy krąży na przypisanej mu wysokości do czasu uzyskania pozwolenia na opuszczenie wzoru i wejście w podejście do lądowania.
Moje pytanie brzmi: czy samoloty ustawione w pionie nie wydają się być nałożone na radarze ATC? Zastanawiam się, w jaki sposób ATC może utrzymać je wystarczająco oddzielone na ekranie, aby mogły śledzić je indywidualnie.
Odpowiedzi
Czasami nie możemy.
Chociaż dwa cele radarowe prezentowane bezpośrednio jeden na drugim nie stanowią problemu (większość systemów prezentacji radarów umożliwia swobodne przesuwanie etykiety danych, dzięki czemu można zapobiec nakładaniu się), sam system radarowy może czasami zmylić dwa cele, które są bardzo blisko. Radar będzie szukał samolotu, wysyłając sygnał i czekając na odpowiedź transpondera samolotu. Gdy dwa samoloty są bardzo blisko, otrzymają zapytanie z radaru prawie w tym samym czasie, więc ich odpowiedzi również będą w tym samym czasie. Radar otrzyma dwie odpowiedzi jedna na drugiej, co może spowodować zniekształcenie ( zobacz to powiązane pytanie ).
W niektórych sytuacjach oprogramowanie radaru może również zmylić dwa bliskie cele, zamieniając między nimi etykietę, dzięki czemu samolot A jest przedstawiany kontrolerowi jako samolot B i odwrotnie. Czasami widzimy to również w pobliżu lotniska, gdzie odlatujący samolot może „ukraść” etykietę z samolotu w krótkim finale, przez co wygląda na to, że odlatujący samolot właśnie ma wylądować.
W wyniku tych problemów nie wolno nam stosować normalnej separacji radarowej do poszczególnych samolotów w stosie rezerwowym. Zamiast tego separacja radarowa zostanie zapewniona dla określonego obszaru oczekiwania, który jest obszarem geograficznym ustanowionym wokół stosu przechowywania, wystarczająco dużym, aby zapewnić, że każdy trzymający pozostanie w nim. Jak słusznie zauważyłeś, wewnątrz stosu trzymającego stosowana jest tylko separacja pionowa.
Pamiętaj, że przez większość czasu samoloty w układzie trzymania nie latają bezpośrednio jeden na drugim. Wymagałoby to od nich wejścia do gospodarstwa dokładnie w tym samym czasie, lotu z dokładnie taką samą prędkością i skrętu z dokładnie taką samą prędkością, co po prostu się nie zdarza. Tak więc opisane powyżej kwestie nie stanowią problemu przez większość czasu, ale są na tyle powszechne, że mamy określone procedury ograniczające narzucone ryzyko.
Radar ATC jest typu „radaru wtórnego”, w którym wiązka nie odbija się po prostu od wykrywanego lub śledzonego obiektu, jak to miało miejsce wcześniej w dawnych radarach pierwotnych.
Przy pierwszym kontakcie lub wcześniej, ATC przypisuje każdemu samolotowi 4-cyfrowy kod transpondera za pomocą wyrażenia „Squawk xxxx”. Ten kod jest ważny tylko na ten konkretny lot lub segment lotu.
Radar wtórny wykorzystuje zakodowany sygnał z jednostki Interrogator, który jest identyfikowany, dekodowany i odpowiadający na pokładowy transponder, dzięki czemu każdy samolot zwraca określone dane, takie jak znak wywoławczy, wysokość itp., Tak że każdy samolot jest jednoznacznie identyfikowany.
Istnieje również możliwość identyfikacji znacznika przedstawiającego samolot przez naciśnięcie przycisku Ident na panelu transpondera w kokpicie, który następnie podświetla znacznik / symbol tego samolotu. Nazywa się to „identyfikacją” i jest zwykle inicjowane przez kontroler tylko przez wypowiedzenie „Squawk Ident”
Poza tym informacje mogą być wyświetlane i mieć wiele udogodnień ograniczonych tylko przez przetwarzanie oprogramowania, informacje mogą być przetwarzane i wyświetlane w spersonalizowany sposób, aby były bardziej przydatne dla kontrolera radaru.