Wyjaśnij dzieciom - dlaczego Irlandia Północna nie domaga się referendum w sprawie pobytu / urlopu jak Szkocja?
https://politics.stackexchange.com/a/34470jest zbyt zawiła - konflikty historyczne i religijne są zbyt skomplikowane. Szukam odpowiedzi na 10 lat
Co tydzień widzę nowy artykuł na temat SNP lub Nicoli Sturgeon domagających się referendum w celu pozostania lub opuszczenia Wielkiej Brytanii. Dlaczego Irlandia Północna nie robi tego samego? Celowo pytam tylko o pozostanie lub opuszczenie Wielkiej Brytanii, a nie o to, czy Irlandia Północna stanie się niezależnym państwem narodowym lub ponownie zjednoczy się z Republiką Irlandii - nie wahaj się odpowiedzieć na obie możliwości.
To się nie powiela. Dlaczego Irlandia Północna nie domaga się referendum w sprawie przystąpienia do Irlandii, podobnie jak w Szkocji? , na którą odpowiedziano 10 kwietnia 2019 r., ponieważ Umowa o handlu i współpracy UE-Wielka Brytania z 1246 stronami została uzgodniona 26 grudnia 2020 r.
Odpowiedzi
Po stronie szkockiej ważne jest, aby pamiętać o referendum w 2014 r. W sprawie niepodległości Szkocji od Wielkiej Brytanii - zaledwie 2 lata przed referendum w sprawie Brexitu.
W ramach kampanii Szkotom obiecano, że jedynym sposobem na pozostanie w UE jest głosowanie „NIE” na niepodległość; że niezależna Szkocja zostanie automatycznie usunięta z UE i będzie musiała ponownie ubiegać się o przyjęcie za jednomyślną zgodą (wówczas) 28 członków.
Członkowie UE, w tym Niemcy, wydawali się neutralni i pozytywnie oceniali nasze szanse, a nawet premier Hiszpanii Mariano Rajoy (pomimo polityki wewnętrznej z Katalonią) dobitnie nie zagroził weta . (UWAGA: źródło indyjskie!) Teraz, gdy nie mogę znaleźć wyraźnej groźby weta ze strony Wielkiej Brytanii, ich nacisk na trudności wywołał niewypowiedziane pytanie, kto inny zrobiłby coś takiego?
Przynajmniej częściowo w wyniku tego Szkocja zagłosowała przeciwko niezależności od Wielkiej Brytanii, przed bardzo zdecydowanym głosowaniem w 2016 r., Za pozostaniem w UE (około 62% / 38% dla pozostania, czyli około sześć razy więcej niż ogólny margines Wielkiej Brytanii dla Wychodzić).
Cóż, nie wyszło dokładnie tak, jak obiecywano, i nie jesteśmy już w UE, bardzo wbrew szkockim życzeniom.
Teraz jest jasne, że najlepszą perspektywą powrotu do UE jest odnowiona droga do niepodległości, a nowe referendum jest pierwszym krokiem na tej drodze, a podstawy leżące u podstaw poprzedniego wyniku referendum zostały całkowicie podważone.
W międzyczasie Nicola zwrócił się do UE, aby „nie spuszczała z nas światła”.
(Jak zauważono w komentarzu, okaże się, jak płynne będzie w praktyce ponowne wejście do UE)
Najwyższa głosowana odpowiedź jest całkiem dobra w Irlandii Północnej, ale w Szkocji wydaje się zupełnie nie na miejscu, bez opowiadania tej strony historii. Ludzie są bardzo przychylni UE, a przyjęta odpowiedź wydaje się być tego nieświadoma.
RonJohn szczerze komentuje, że ta odpowiedź tak naprawdę nie odpowiedziała na pytanie o Irlandię Północną. Pozostała większość w Irlandii Północnej była znacznie mniejsza, co może częściowo wyjaśniać, dlaczego jest mniej oburzenia z powodu rozwoju Brexitu. Ponadto Wielka Brytania dokonała znacznych (i drogich i niewygodnych) dostosowań zgodnie z życzeniami NI, częściowo zgodnie z wymogami Porozumienia Wielkopiątkowego.
Dlatego wydaje się rozsądne, aby wszystkie strony w NI (a) nie kołysały łodzią i nie otwierały przeszłych ran politycznych, oraz (b) czekały i sprawdzały, jak dobrze Brexit (w tym otwarta granica do Eire i wszelkie tarcia celne, które mogą się pojawić). gdzie indziej) sprawdza się w NI w praktyce.
Szkocja
W Szkocji SNP chce przeprowadzić referendum i zmienić zdanie ludzi na swoją stronę. W Szkocji nie wiemy, kto wygrałby teraz referendum. Być może SNP przekonałby większość do głosowania za niepodległością. Być może zwyciężyłyby partie konserwatywne i laburzystowskie. SNP chce referendum, ponieważ uważa, że „mogą wygrać. Inne partie nie chcą referendum, ponieważ obawiają się, że mogą przegrać.
Irlandia Północna
W Irlandii Północnej podział jest znacznie głębszy. Naród protestancki chce pozostać częścią Wielkiej Brytanii. Wiemy, że lud protestancki zagłosowałby za pozostaniem.
Katolicy chcą opuścić Wielką Brytanię. Katolicy głosowaliby za odejściem. I tak jak ludzie nie często zmieniają religię, bardzo rzadko ludzie zmieniają zdanie na temat opuszczania Wielkiej Brytanii lub nie opuszczania go. A ponieważ protestantów jest więcej niż katolików, znamy wynik referendum.
Zatem partie, które chcą opuścić Wielką Brytanię, nie chcą referendum, ponieważ wiedzą, że przegrają. A partie, które chcą pozostać w Wielkiej Brytanii, nie potrzebują referendum, ponieważ nie mają nic do zyskania. Oznacza to, że nikt nie chce referendum.
Tło jest takie, że w Irlandii Północnej istniały stulecia przemocy, począwszy od XII wieku, a następnie nasilały się w ostatnich dziesięcioleciach, a kulminacją były The Troubles między 1960 a 1990 rokiem. Były bomby i morderstwa. W 1998 roku główne organizacje paramilitarne obiecały oddać swoje bomby i broń w zamian za obietnicę samostanowienia. Obie strony obawiają się, że teraz referendum spowoduje powrót do przemocy.
Obecnie Irlandia Północna znajduje się w stanie delikatnej równowagi.
W przeszłości wszelkie poglądy na temat przyszłości NI wywoływały gwałtowne reakcje ze strony partii opozycyjnych - niezależnie od tego, czy chodziło o pozostanie częścią związku (sprzeciwiają się republikanie), niepodległość (sprzeciwiają się obaj), czy przystąpienie do Republiki Irlandii (przeciwstawiającej się związkowcom i lojalistom) ).
Od połowy do późnych lat 90. NI znalazła spokojną równowagę, ponieważ jej przyszłość nie jest do końca określona, ale jej obecna sytuacja jest nieco bardziej płynna - wszystkie partie mogą dzielić się władzą w rządzie NI (kiedy się dogadają).
Każde referendum na cokolwiek mogłoby drastycznie przechylić tę równowagę, a istnieje niebezpieczeństwo, że przemoc wznowi się - nikt nie chce tego ryzykować, więc jest to różnica w sytuacji, gdy obecny stan rzeczy jest ogólnym zwycięzcą.
Po prostu dlatego, że w Irlandii Północnej droga do referendum jest zupełnie inna.
Ustawa o Irlandii Północnej z 1998 r., Statut Parlamentu Zjednoczonego Królestwa, stanowi, że Irlandia Północna pozostanie w Zjednoczonym Królestwie, chyba że większość mieszkańców Irlandii Północnej zagłosuje za utworzeniem części zjednoczonej Irlandii. Stanowi, że Sekretarz Stanu ds. Irlandii Północnej „skorzysta z uprawnienia [do przeprowadzenia referendum], jeśli kiedykolwiek wydaje mu się prawdopodobne, że większość głosujących wyraziłaby życzenie, aby Irlandia Północna przestała być częścią Zjednoczonego Królestwa i stanowią część zjednoczonej Irlandii ”. Takie referenda nie mogą się odbyć w odstępie siedmiu lat.
Innymi słowy, ci, którzy chcą tak zwanego sondażu granicznego, muszą tylko zobaczyć wyraźną większość w głosowaniu, zanim Sekretarz Stanu ds. Irlandii Północnej będzie musiał dać im to, czego chcą. Dlatego większość ich energii skupia się na zwiększaniu poparcia wśród ludności, a nie na żądaniach rządu Wielkiej Brytanii.
W Szkocji nie ma takiego prawa ani wymogu przeprowadzania referendum w żadnych okolicznościach, bez względu na to, jak duża jest większość opowiadająca się za niepodległością. W związku z tym SNP musi najpierw stworzyć mandat na takie referendum, a następnie zastosować naciski polityczne i prawne, aby zmusić rząd Wielkiej Brytanii do wyrażenia zgody.