Która piosenka Beatlesów jest samplem Szekspira?

Niezwykła historia niezamierzonego mashupu Beatlesów i Bardów

W kwietniu 1964 roku The Beatles zostali wezwani do wykonania odcinka „Pyramus and Thisbe” ze Snu nocy letniej w programie telewizyjnym przeznaczonym na rynek amerykański. Zbliżyli się do zakutego w swoją nieznajomość tekstu:

Kiedy krzykacze krzyczeli „Roll Over Shakespeare”, mogli spodziewać się zbiorowego aprobaty ze sceny. The Beatles zrobili Chucka Berry'ego - Bard po prostu nie był ich torbą.

Lennon i McCartney byli zapalonymi czytelnikami. Ten ostatni lubił studiować literaturę w szkole, gdzie Hamlet był najwyraźniej ustalonym tekstem. W The Lyrics: 1956 to the Present (2021) McCartney sugeruje, że piosenka Let it Be mogła być inspirowana „linijkami { z Hamleta , które } podświadomie zakorzeniły się w mojej pamięci”.

Podświadomość Paula mogła płatać figle — patrz tutaj — ale Szekspir jest bezpośrednio, choć nieumyślnie, cytowany w innej piosence Beatlesów.

29 września 1967 roku John Lennon pracował z George'em Martinem i inżynierami dźwięku z Abbey Road nad potencjalnie nowym singlem, I Am The Walrus. Mieli podstawową architekturę utworu, ale eksperymentowali z dodatkowymi źródłami dźwięku, zwłaszcza na potrzeby zakończenia.

Jednym z nich byli śpiewacy Mike Sammis, którzy specjalizowali się w bliskich harmoniach wokalnych używanych w jinglach reklamowych.

Dostaliśmy się do zespołu Mike Sammes Singers, ludzi bardzo komercyjnych i tak obcych Johnowi, że to nie była prawda. Ale w ścieżce dźwiękowej po prostu zaaranżowałem śmiechy i hałasy, takie rzeczy typu „wooooow”. Jan był tym zachwycony. George Martin The Complete Beatles Sesje nagraniowe , Mark Lewisohn

Choć eksperci w śpiewaniu nietypowych tekstów ( TUC to biszkopt / który rozpływa się w ustach / i wybucha smakiem) ośmiu wokalistów i osiem wokalistek miało swoją wszechstronność, która została przetestowana przez ocenę Martina.

Outro składało się z długich okrzyków, „ho ho ho, he he he, ha ha ha” i rymowanek z placu zabaw, Oompah, oompah, włóż to do swojego swetra i Mam jeden, mam jeden, każdy ma swój.

Nigdy nie będąc niedogotowanym dźwiękiem, Lennon kontynuował dodawanie kolejnych warstw.

Zrobiliśmy około pół tuzina miksów i użyłem wszystkiego, co pojawiało się w tamtym czasie. Antologia Johna Lennona

Do miksu 22 z nich dodali transmisję radiową na żywo z trzeciego programu BBC. Ta nadająca tylko wieczorami stacja poświęcona sztukom wysokim miała zostać zastąpiona o północy tego samego wieczoru przez BBC Radio 3.

Aby uczcić to słodko-gorzkie wydarzenie, stacja nadała całą sztukę Szekspira. Zostało to nagrane 24 sierpnia, trzy dni przed śmiercią Briana Epsteina.

Lennon nie wiedział, że słucha Szekspira. Słyszał tylko głosy — a raczej coś, co brzmiało jak pojedynczy głos:

Nie wiedziałem, że to Król Lear, dopóki wiele lat później ktoś mi o tym nie powiedział — ponieważ prawie nie rozumiałem, co mówi. Interesujące było zmiksowanie całości z transmitowanym na żywo radiem.

Dzięki cudom technologii dźwiękowej możemy teraz usłyszeć słowa, które w noc nagrania były stłumioną plamą. Pochodzą one z Aktu IV Scena VI.

Dlaczego próbka Króla Leara działa tak dobrze? Szczęśliwy przypadek? Beatlesi specjalizowali się w nich, często nieświadomie podłączając się do ducha czasu.

Rok przed I Am the Walrus Rosencrantz i Guildenstern Are Dead wykonano na festiwalu w Edynburgu. Sztuka Stopparda wykorzystuje dwie pomniejsze postacie z Hamleta, aby zbadać postmodernistyczne idee dotyczące natury sztuki i rzeczywistości. Wydaje się, że Lennon intuicyjnie chwyta temat i dzięki tajemniczej alchemii zapewnia odpowiednią ścieżkę dźwiękową.

Który tytuł piosenki Beatlesów pochodzi od Szekspira?

Pięć unikalnych cech I Am the Walrus