Jessica Simpson ujawnia, jak „wielka gwiazda filmowa” próbowała ją uwieść: „Myślałam, że nigdy się tym nie podzielę!”

Kiedy Jessica Simpson była młodą piosenkarką i gwiazdą reality show, a jej życie miłosne było śledzone w niezliczonych nagłówkach i na okładkach magazynów, była jedna historia, której nigdy nie opowiedziała. Jak ścigała ją „wielka gwiazda filmowa”, która zabiegała o nią, ścigała ją — i próbowała ją uwieść.

Opowiada wszystko (z wyjątkiem imienia gwiazdy) w nowym opowiadaniu , które napisała dla Amazon Original Stories, Movie Star , które ukazało się w środę i jest dostępne tutaj . Opowieść o późnych nocach w Chateau, prywatnych samolotach, wielkich ego i wielkich małych kłamstwach. „Oni zawsze mówią, że są samotni” – pisze. Ale na koniec historia samopoznania.

„To bardzo osobista historia i naprawdę myślałem, że nigdy się nią nie podzielę!” Simpson mówi LUDZIOM. Mówi, że zapisanie tego przywołało wspomnienia z jej szybkiej ścieżki do światowej sławy. „Cały okres był bardzo surrealistyczny” – mówi. „Były chwile, kiedy świetnie się bawiłem, nie zrozumcie mnie źle! Ale przez większość czasu czułem się odizolowany, ponieważ jestem kimś, kto lubi głębokie kontakty z ludźmi i nie wiedziałem, kto jest godny zaufania, a kto nie."

Patrząc wstecz, mówi: „Nauczyłam się, że nie zawsze można wierzyć ludziom w ich bardzo przekonujące słowa — wydaje się to oczywiste, ale tak naprawdę nie jest, gdy ma się do czynienia z kimś, kto tak dobrze to sprzedaje”. I wyszła z lekcją życia lub dwiema. „Nie zdradzanie własnego serca i umniejszanie własnej wartości jest w rzeczywistości o wiele lepsze niż natychmiastowa gratyfikacja, jeśli żyje się w kłamstwie” – mówi. „Dowiedziałem się również, że istnieje szeroki zakres tego, co oznacza monogamia w Hollywood!”

Teraz 42-letnia piosenkarka, projektantka ubrań i autorka bestsellerów jest od dziewięciu lat żoną Erica Johnsona i mamą trójki ich dzieci — 10-letniego Maxwella, 9-letniego Ace'a i 3-letniego Birdie. studio, „bawić się i inspirować muzyką”.

„Nauczyłam się, że miłość własna jest jednym z kluczy do prawdziwego kochania kogoś innego i że prawdziwa miłość nigdy nie sprawi, że zakwestionujesz siebie i to, co jest prawdziwe” – mówi. „Dzięki mojej niesamowitej bratniej duszy i mężowi mogę kochać namiętnie i bez strachu przed zranieniem”.

I chociaż ta historia jest czysto hollywoodzką potrawą, na razie zachowuje imię aktora dla siebie i dokucza LUDZIOM: „Powiem ci to… on wciąż jest gwiazdą filmową!”

Sprawdź poniżej wstępny fragment oryginalnej historii Amazon Simpsona.

Ogromny czarny telefon Motorola z klapką ciągle eksplodował w mojej torebce, sprawiając, że podskakiwałem za każdym razem, gdy brzęczał. Wokół mnie, na czerwonym dywanie after party MTV VMA 2001, gwiazdy muzyki pop, które najbardziej podziwiałam w branży, promieniowały blaskiem. A potem byłem ja.

Wyobraź sobie czarną koktajlową sukienkę z odkrytymi ramionami z olbrzymim, szerokim czarnym paskiem i czarne botki, które odcinają mi nogi. Strój nie zawierał oświadczenia „Należę tutaj”, tak jak myślałem. Jennifer Lopez , która prowadziła imprezę, przebrała się w różowy top i spódniczkę w kolorze gumy do żucia, które tylko ona mogła zdjąć. Była taka miła, zatrzymała się, żeby zrobić sobie ze mną zdjęcie – co Ja Rulesfotografowany swoim kapeluszem typu Bucket Burberry. Wszędzie wokół nas kobiety zdawały się postępować zgodnie z instrukcją stylisty, by podrzeć ubrania i ponownie owinąć je strzępami materiału, zwieńczoną szafą pełną akcesoriów – naszyjniki i kajdanki obciążały te piękne kobiety w dżinsach skrojonych na ich miarę hoohaa kość. Wyglądałam, jakbym miała sięgnąć do mojego gigantycznego paska, by wyciągnąć ogromną książkę z autografami i zaoferować wybór Sharpies.

Wur-Wurrr. Wur-Wurrr.

Moja torebka. Unikałem telefonów od dwóch boybanderów, jednego z *NSYNC , drugiego z Backstreet Boys . Wcześniej, w hotelu, prowadziłem z nimi osobne rozmowy w tym samym czasie na mojej Motoroli i telefonie w pokoju. Ciągle przełączałem się między rozmowami, zawieszając każdą, gdy rozmowa stawała się zbyt poważna, kiedy naprawdę mieliśmy się spotkać. Byłem dobry przez telefon i mogłem rozmawiać, ale osobiście wiedziałem, że moja nieśmiałość oznacza, że ​​nie będę w stanie nawet spojrzeć im w oczy.

Powiedział, że Backstreet Boy może być na przyjęciu. Pomyślałem, że mogę go unikać. Kiedy byłem nastolatkiem, stałem w pierwszym rzędzie na jednym z jego koncertów. Podczas piosenki wylał na siebie butelkę wody, kręcąc ciałem i cały czas na mnie patrząc. Zapytałem go, czy to pamięta, a on się roześmiał. To był prawdopodobnie jeden z jego ruchów.

Drugi boybander powiedział mi, że mieszka w swoim samochodzie z wyboru. Wiedziałem wystarczająco dużo o branży, by wiedzieć, że pieniądze w tych boysbandach zawsze były. . . niepewny, ale wydawał się podwoić to przekonanie. „Byłbym w porządku, robiąc to przez resztę życia” – powiedział. – Tylko zatrzymaj kilka rzeczy. Użył tego słowa – „rzeczy” – a ja wyobraziłam sobie, jak próbuję upchnąć wszystkie rzeczy, których moje rakowe serce nie chciało wypuścić do jego samochodu. To nie miało prawa zadziałać.

„Po prostu znowu cię zawieszę” — powiedziałem i rozłączyłem się na dobre.

Był początek września 2001 roku. Spędziłam to lato z dala od mojego pierwszego prawdziwego chłopaka, Nicka, i nadal nie wiedziałam, jak być singlem. Spotykaliśmy się przez prawie trzy lata, zaczynając, gdy miałam 18 lat, a on 24. Teraz miał 27 lat i był gotowy się ze mną ożenić. Ale mój tata nie chciał dać swojego błogosławieństwa. Uważał, że jestem za młoda na małżeństwo.

To zabawne , myślałem , że jestem wystarczająco dorosły. Nie wiedziałem nawet, jak się umawiać. Przed Nickiem za związek uważałem rozmowy z chłopcami w środku nocy i wpadanie w kłopoty z rodzicami. W pewnym sensie moja kariera sprawiła, że ​​dorosłam szybciej, aw inny, fundamentalny sposób zamroziła mnie w szkole średniej.

Wpisy w moim pamiętniku z tych miesięcy bycia singlem są pełne postanowień dotyczących randek. „Muszę wyjść i doświadczyć innych związków”. Napisałem tego ranka po tym, jak skończyłem 21 lat w lipcu i jestem zdumiony, jak mogłem tak jasno powiedzieć o czymś, o czym wiedziałem tak mało. Nie miałem pojęcia, co znaczy „doświadczenie”. Wciąż byłam zakochana w Nicku i czułam się winna, że ​​mam motyle na punkcie kogokolwiek innego. Nawet myślenie, że coś może być możliwe z innym mężczyzną, było jak oszustwo, a ja nigdy nie złapałem przynęty. Cholera, nie wiedziałem, co to za przynęta .

Tego wieczoru na imprezie MTV nie wiedziałam, że dokładnie pięć dni dzieli mnie od powrotu do Nicka i ostatecznego poślubienia go, ale to już inna historia. Na razie wyobraź sobie mnie w czarnej sukience koktajlowej, robiącą to, co kazała mi Columbia Records. Dzisiejszy wieczór był częścią mojej pracy — zdobyć jak najwięcej prasy dla mojego nowego singla „A Little Bit”.

Impreza na czerwonym dywanie była tak zatłoczona, że ​​wszyscy leżeliśmy jeden na drugim, a mój ochroniarz powstrzymał mnie przed upadkiem, kiedy zostałem potrącony. Byłem zdeterminowany, aby stanąć na swoim miejscu, ponieważ moi szefowie w Columbia Records powiedzieli mi: „Chcemy cię na czerwonym dywanie”. Naprawdę myślałem, że oznacza to, że powinienem przez cały czas stać na nim co najmniej jedną nogą. Właśnie ukazał się mój nowy album, Irresistible, a ci mężczyźni siedzący przy stole kierowniczym powiedzieli, że to mnie zdefiniuje – nawet jeśli nie pozwolili mi napisać żadnej z piosenek, które się na nim znajdą. Karcili mnie, żebym zszedł do 102 funtów, i dyktowali mi dokładną długość włosów (za ramiona) i kolor (trzymaj blond). Gdyby wiedzieli, że unikam kolejnego słynnego boybandera, nie byliby zadowoleni. Tyle wiedziałem. Randki ze słynnym boybanderem przyniosłyby im nagłówki, których chcieli.

Ponieważ telefon wciąż dzwonił w mojej torbie, zrezygnowałem z miejsca. – Może pójdziemy do baru? – zapytałem mojego ochroniarza. „Mam teraz 21 lat. Mogę postawić drinka”.

Skrzywił się i nie byłam pewna, czy nie pochwalał napoju, czy kalorii. Tak się złożyło, że był też moim trenerem. Myślę, że zapłacono mu za bycie tam bardziej po to, by chronić mnie przed przekąskami, które krążyły wokół, niż przed szalonymi prześladowcami, ale lubiłem go.

Zobaczyłam, jak jego twarz nagle rozjaśniła się na widok kogoś za mną, i odwróciłam się, by zobaczyć, jak tłum jakoś się rozstępuje, gdy potężna gwiazda filmowa szła w naszą stronę w dżinsach i T-shircie. Mój ochroniarz powiedział, że są przyjaciółmi, ale zastanawiałam się, czy może nie przesadza. Sądząc po zaciśniętym uścisku dłoni brata, miłość była prawdziwa.

– To jest Jessica – powiedział mój ochroniarz.

„Wiem”, powiedział Gwiazda Filmowa. Uściskał mnie w inny sposób; zmodyfikowany uścisk celebryty, który trzymał kilka sekund dłużej, niż się spodziewałem. Jako nasz wspólny przyjaciel, mój ochroniarz mówił, ta megagwiazda, o której dorastałem, myśląc, że jest taka seksowna, zmierzyła mnie wzrokiem od góry do dołu. Jakby rozbierał mnie wzrokiem, co było w porządku, ponieważ miałam mnóstwo powodów, by porzucić ten strój i się przebrać.

Movie Star zaczął rozmowę, a kiedy się pochylił, miałem dość przytomności umysłu, by wiedzieć: „Och, tak to jest być podrywanym”. Ponieważ, poza moim byłym chłopakiem, żaden mężczyzna nigdy nie był tak szczery i nie patrzył na mnie w prowokacyjny sposób. Przynajmniej chciałem tak na siebie patrzeć. Położył dłoń na moim biodrze i pochylił się, żebym mogła go lepiej słyszeć.

Tylko on mówił jeszcze ciszej.

Poczułem zabawne uczucie. Patrzyłam, jak poruszają się jego usta, ale reszta świata była skupiona jak sen. Byłem wielkim czytelnikiem, aby nadrobić to, że porzuciłem szkołę średnią, więc przeczytałem wystarczająco dużo Jane Austen i sióstr Brontë, żeby wiedzieć, co się dzieje. To nie była miłość, ale coś ze snu. O tym właśnie mówią, kiedy mówią o omdleniu, pomyślałem. To jeden z tych momentów omdlenia .

To było coś innego niż poczucie winy, które pojawiało się u chłopców w moim wieku, kiedy wydawało mi się, że coś jest możliwe. To było prawdziwe.

A ja nie byłem gotowy. Uciekłem z Movie Star. Wymyśliłam jakąś wymówkę i zachowywałam się jak Kopciuszek w kiepskich butach. Chciałbym móc powiedzieć, że grałem fajnie. Później dowiedziałem się, że było to postrzegane jako „granie trudne do zdobycia”.

Przeczytaj resztę tutaj .