Czy powinnam pozwolić mojemu 14-letniemu synowi wyjść z przyjaciółmi, skoro twierdzi, że wszyscy wychodzą, a ja mu nie pozwalam?
Odpowiedzi
Opowiem wam, co się działo przez całe moje lata szkolne, ponieważ moja mama nigdy nie pozwalała mi wychodzić z domu.
Kłamałem jej bardzo często. Twierdziłem, że muszę oddać pracę w lokalnym college'u społecznościowym, gdzie miałem dodatkowe zajęcia. Mówiłem, że mam praktykę. Czasami nawet mówiłem, że pracuję nad projektami grupowymi w szkole. Kłamałem w wielu sprawach, żeby wyjść z przyjaciółmi. Czułem się uwięziony i nienawidziłem siedzieć w domu podczas przerw. To właśnie robi większość nastolatków, żeby wyjść ze znajomymi. Kiedyś powiedziałem mamie, że jadę na wycieczkę zorganizowaną przez mój program letni, żeby utrzymać kontakt i wyjść z przyjaciółmi z sąsiedniego miasta. Podczas moich rzekomych zajęć wychodziłem na zakupy, na kręgle, do kina lub po prostu, żeby coś zjeść.
Ponieważ moja mama nie pozwalała mi nigdzie wychodzić, nie ufałam jej w kwestii prostych informacji o sobie. Stało się to moim sposobem na znalezienie prywatności w domu. Nie ufała mi na tyle, abym mogła wyjść, więc ja nie ufałam jej w kwestii mojego życia poza domem. Czułam, że jestem ciągle obserwowana. Aby uciec od tej obserwacji, postanowiłam szukać każdej okazji, aby opuścić dom. Jeździłam na każdą wycieczkę szkolną z noclegiem i spędzałam lato poza domem na programie letnim. W każdej możliwej chwili próbowałam się od niej uwolnić.
Byłem też bardzo antyspołeczny, zanim zacząłem wychodzić z domu na dłużej. W szkole średniej nie znałem nikogo poza moją 30-osobową klasą, ponieważ nie miałem okazji się z nimi kontaktować. Kiedy dołączyłem po szkole, poznałem więcej dzieci i mogłem się socjalizować, ponieważ miałem kontakt z większą liczbą osób. Następnie zapisałem się do klubów sportowych i sportowych, aby poznać więcej ludzi. Teraz mam bardzo dużą sieć kontaktów zawodowych i silną grupę przyjaciół, których poznałem tylko dlatego, że trochę dłużej wychodziłem z domu. W szkole średniej, kiedy nie było zajęć pozalekcyjnych, zapisałem się do wielu klubów i sportów, aby uciec od domu. Postanowiłem dołączyć do koszykówki w pierwszym roku, chociaż nigdy wcześniej nie grałem, i poprosiłem mojego przyjaciela, aby nauczył mnie wszystkich podstaw w ciągu dwóch tygodni, aby spróbować przejść testy i uniknąć powrotu do domu.
Jestem na ostatnim roku i w sezonie aplikacji na studia, przyjrzałem się najdalszym szkołom, które miały mój kierunek. Moje najbliższe szkoły były 4 godziny drogi od domu i wdawałem się w największe kłótnie z rodzicami o studia. Jeśli będziesz próbował trzymać swoje dziecko w środku na zawsze, ono prędzej czy później będzie próbowało znaleźć własne sposoby, żeby się wydostać.
Nie mówię, że powinnaś pozwolić mu się całkowicie wyluzować, nie wiedząc, dokąd idzie ani z kim, ale pozwól mu wychodzić od czasu do czasu, dopóki uważasz, że na to zasługuje, ponieważ trzymanie go w niepewności może mieć szkodliwy wpływ na wasz związek później. Pokaż mu, że mu ufasz, a on będzie skłonny zaufać tobie.
Tak. Jego „twierdzenie” jest prawdziwe. Wszyscy czternastolatkowie chcą wychodzić ze znajomymi, a większość rodziców się na to godzi. Jeśli czujesz się niekomfortowo, ustal pewne granice. Ustal godzinę policyjną i omów możliwość umożliwienia ci śledzenia go na jego telefonie. To da ci spokój ducha i pozwoli mu wiedzieć, że nie może iść nigdzie, gdzie mógłby wpaść w kłopoty.
Proszę, pozwól mu wyjść z przyjaciółmi. Osłanianie dziecka może ogromnie zaszkodzić jego życiu towarzyskiemu i ogólnemu szczęściu.