Jak powiedzieć rodzicom, że mogę być transseksualistką? Mam 15 lat. W ciągu ostatnich kilku lat czułam się inaczej w kwestii mojej płci i nie chcę być mężczyzną.
Odpowiedzi
Rzadko jest to łatwa rozmowa, kiedy mówisz rodzicom, że kwestionujesz swoją płeć i próbujesz znaleźć tożsamość. Sformułowanie twojego pytania sprawia, że mam nadzieję, że będą otwarci na pomysł posiadania córki trans. Znacznie łatwiej jest odkrywać i rozumieć tożsamość płciową, kiedy nie ukrywasz jej przed rodzicami i, w idealnym przypadku, masz ich wsparcie.
Nie mogę ci powiedzieć, jak to zrobić. Mogę powiedzieć, że ukrywałam to przez wiele lat, a to nie pomaga. Powiedziałam im o tym, gdy miałam 23 lata, kiedy po raz pierwszy próbowałam przejść transformację i miałam myśli samobójcze. Na początku mnie nie wspierali. Po prostu cieszyłam się, że nie wyrzekli się mnie wprost. Odkryłam, że chociaż nadal ubierałam się jak chłopiec, nie czułam się zobowiązana do zachowywania się jak chłopiec. Mogłam rozmawiać z mamą i omawiać, co czuję, nawet jeśli ona tego nie rozumiała.
Powiedziałem rodzicom wprost. Posadziłem ich na łóżku i powiedziałem, że jestem transseksualistą i że nie spędzę reszty życia jako mężczyzna. Coming out był trudny. Zniszczyłem oczekiwania moich rodziców. Ale ich oczekiwania nie były moją odpowiedzialnością. Zwłaszcza, gdy weszły w konflikt z moim szczęściem i moim zdrowiem psychicznym.
Brzmisz tak, jak ja brzmiałam, mając 15 lat. Jest o wiele więcej wsparcia dla osób w twojej sytuacji, ale przydatne jest mieć po swojej stronie osoby, które kochają cię bezwarunkowo. Dobrzy rodzice to zrobią. Będą mieli otwarte umysły, bez względu na swoje osobiste obawy i pomogą ci zrobić to, co jest dla ciebie słuszne. Nie wiem, czy masz dobrych rodziców. Jesteś w lepszej pozycji, aby podjąć taką decyzję. Jeśli uważasz, że jest prawdopodobne, że cię skrzywdzą, warto poczekać, aż będziesz od nich mniej zależny. Wszystko sprowadza się do tego, co jest najlepsze dla twojego dobrego samopoczucia.
Powiem tylko , że lepiej powiedzieć im spokojnie i na poziomie. Powiedziałam rodzicom tonem przepraszającym i nie sądzę, żeby to pomogło. Gdybym mogła zrobić to jeszcze raz, powiedziałabym te same słowa, ale walczyłabym z poczuciem wstydu. Wstyd jest zewnętrzny i służył tylko temu, żeby mi zaszkodzić i utrudnić rodzicom usłyszenie mojej wiadomości.
Możesz powiedzieć rodzicom, że jesteś zdezorientowana. W wieku 15 lat czekaj, bo to nie jest coś ustalonego na stałe, później możesz mieć inne uczucia. Boisz się być mężczyzną? Czujesz pociąg do mężczyzn na randki? Lubisz przebierać się za kobietę? Dlaczego uważasz, że jesteś trans, a nie gejem, transwestytą itp.? Twoje ciało i umysł się zmieniają, nie skończyłaś rosnąć i nie musisz decydować teraz, okres dojrzewania przynosi wiele uczuć i hormonów. Nie musisz teraz składać wiecznych „deklaracji życiowych”, ale zawsze możesz porozmawiać z kimś o tym, co myślisz i czujesz. Jeśli musisz porozmawiać z kimś o swoich myślach. Powiedziałaś „może” być kobietą trans, myślę, że możesz potrzebować czasu i rozwoju, aby mieć pewność. Mam nadzieję, że to pomoże!