Jeśli chcesz adoptować dziecko i mieć własne, w jakiej kolejności to zrobić?
Odpowiedzi
Jako adoptowane dziecko, zamierzam tylko rozważyć, jak osobiście bym o tym myślała.
Gdybym była pierwsza, a potem mieli naturalne dziecko: pokochają to dziecko bardziej, nie jestem ich, to właściwie ich krew, jestem zastępowana, nie byłam wystarczająco dobra itp.
Gdybym był drugi: prawdopodobnie byłbym często zastraszany przez drugie dziecko prywatnie (od dawna widziałem rodzeństwo, są bardziej źli, niż rodzic może sobie wyobrazić), ale najprawdopodobniej tak by się stało. Słowa „ich MOICH rodziców” itp. zostałyby najprawdopodobniej wypowiedziane przez biologiczne dziecko. Po prostu czułbym się nie na miejscu, a moja obecność prawdopodobnie zrównoważyłaby starsze rodzeństwo.
Adoptowanie dziecka jest trudne, ponieważ w końcu w jakiś sposób zrozumie, że nie jest biologicznie twoje. To samo w sobie może być kompensujące i trudne do wykonania, ale można to zrobić. Ale z ich „prawdziwym” dzieckiem w pobliżu byłoby to jeszcze bardziej denerwujące. Szczerze powiedziałbym, zrób jedno lub drugie, bo w końcu dzieci zrozumieją, że jedno nie jest spokrewnione i rozpęta się nowy rodzaj „dokuczania”. Zdarzyło mi się to, nawet nie przez rodzinę, ale przez inne dzieci, które po prostu wiedziały, że jestem adoptowana. Jeśli masz zamiar adoptować dziecko, musisz być naprawdę gotowy, aby zrobić krok do tyłu, aby dziecko nie było zawieszone na adopcji, jego rodzicach biologicznych itp. To ciężka praca.
Przez sporą część mojego życia źle rozumiałem adopcję, byłem z tego powodu zły. Ponieważ nikt mi tego tak naprawdę nie wyjaśnił. Skończyło się na tym, że popełniłem błąd, próbując mieszkać z mamą bio. Odkryła wtedy i wkrótce potem dzięki papierkowej robocie, że jest schizo-dwubiegunowym zaburzeniem osobowości i suką, która odmawia brania jej leków i sprawia, że życie jest piekłem dla wszystkich wokół niej. Ma innego dzieciaka. Na początku mu zazdrościłem, teraz chciałbym go uratować.
Najpierw urodziłam bio-dziecko, a potem zostałam adoptowana. Cieszę się, że tak się udało, bo moje pierworodne nauczyło mnie bycia rodzicem, zanim adoptowaliśmy nasze młodsze dziecko, a starsze stało się liderem i opiekunem młodszego. Adoptowaliśmy dziecko, co różni się od adopcji dziecka, które już doświadczyło rodzicielstwa, ale myślę, że byłoby tak samo, gdyby adoptowane dziecko było niemowlakiem lub starszym. Nie chciałam adoptować dziecka, które było starsze od naszego bio-dziecka, bo szczerze mówiąc nie miałam jeszcze żadnego doświadczenia ze starszymi dziećmi.