Paul Rudd i szkieletowa załoga stawiają czoła opuszczonej przez pandemię SNL, ponieważ przedstawienie musi trwać
mam 52 lata. Pamiętam pierwszy Saturday Night Live , jeśli nie z oglądania go na żywo (miałbym sześć lat) , to na pewno z popkulturowej włóczęgi, do której byłem, nawet w tak młodym wieku, z natury i nieprawdopodobnie dostrojony. Teraz, jako niezależna scenarzystka telewizyjna , leżąc na łóżku (piszę leżąc na brzuchu – teraz już wiesz), ze śpiącym kotem beztrosko przytulonym do mojego tyłka i narzekającym jękiem burzy śnieżnej w Maine za wichurami , czuję się samotna, i niewytłumaczalnie niespokojny. To przy spektaklu saksofonu Lenny'ego Picketta (i SNLklawiszowiec zespołu, którego imienia niestety nie znam) grający na garstce obecnych i byłych luminarzy SNL, którzy właśnie dali coś na pozór show .
Saturday Night Live skończyło się na tydzień (w rzeczywistości na rok), zamykając rok 2021 wyzywającą brawurą ekipy szkieletowej, oczekiwany świąteczny pokaz Paula Rudda w klubie Five-Timers zmienił się, w oczywistej ostatniej chwili, w pokaz klipów. Wciąż pojawiają się wieści o tym, ilu członków obsady i ekipy SNL zostało pospiesznie odesłanych do domu dzięki protokołom COVID i plotkom o wielu pozytywnych testach , Rudd, Kenan Thompson, Michael Che, Tina Fey i Tom Hanks dzielnie przytrzymywali inaczej ewakuowany fort. ( Członek Platinum Lounge, Steve Martin, pojawił się na filmie, beztrosko gratulując [tu wstaw imię gwiazdy] w klubie Five-Timers, z trzykrotnym gospodarzem Martinem Shortem, który podawał mu drinka podczas robienia shtick .)
Przypuszczam, że niektórzy mogą spierać się o pozornie niedbały wybór starych szkiców z wakacji , które SNL wykonał w tym irytująco rzadkim wysiłku trupera, aby wypełnić 90 minut czasu antenowego w sieci. Saturday Night Live 's musiało walczyć już wcześniej w swojej długiej, długiej historii, czy to w radzeniu sobie z pijanymi i/ lub nieprzejednanymi gospodarzami , czy też okazjonalnym atakiem wąglika. Ale to było inne. Z pięcioma twardymi duszami pod ręką, dzielnie upewniającymi się, że przedstawienie musi rzeczywiście trwać, puste Studio 8H brzmiało przepastnie i dziwnie pogrzebowo . Kiedy Fey (zastępując nieobecnego Colina Josta) i Che siedzieli na reżyserskich krzesłach i brzęczeli o wieczorny WeekeW najnowszym materiale Hanks, Rudd i Kenan siedzą w pustym pierwszym rzędzie, przerywniki ich reakcji były mrożąco intymne, ich śmiech był świadomym koleżeństwem ludzi, którzy wspólnie przeżyli coś bardzo dziwnego i potencjalnie niebezpiecznego .
SNL wykonał robotę Yeomana, tworząc coś, co wyglądało trochę, ale nie do końca jak Saturday Night Live przez trzy odcinki zamykające sezon 45 zatopiony przez COVID, łącząc odległe skecze i występy muzyczne z godną podziwu zaradnością zrodzoną z konieczności. I bez wątpienia ten ostatni odcinek z 2021 roku wykonałby podobny patchworkowy profesjonalny obrót talerzami , gdyby kwintet 8H nie robił tak wyraźnie wszystkiego, co w jego mocy pośród rozrzuconych stron i porzuconych filiżanek kawy trwającego filmu katastroficznego. Jeśli kiedykolwiek widziałeś, jak ekipa telewizyjna odważnie puszcza audycję o apokalipsie zombie na początku oryginałuDawn of the Dead , trudno nie poczuć chłodnego ukłucia rozpoznania.
Czy robię z tego zbyt wielką sprawę? Do diabła, nie mam pojęcia. Nowy Jork odnotował w piątek rekordową liczbę 21 000 nowych przypadków, ponieważ każdy nowy wariant uczy świat alfabetu greckiego, jedna litera po drugiej . NFL przesunęło dni meczowe , próbując utrzymać marsz gospodarki piłki nożnej i CTE, jednocześnie mówiąc graczom, że są zdani na siebie , eliminując wszystkie irytujące testy, które pozbawiły fanów ich ulubionych gwiazd . W międzyczasie NBA w zasadzie trolluje lokalne YMCA , aby gracze mogli wypełnić składy dotknięte COVID-19 . Do diabła, nawet Rockettes nie grają w tym sezonie.
Czy SNL powinien był to zamknąć (aby wycofać się z innego byłego koncertu Tiny Fey )? Hanks żartował na temat swojego monologu otwierającego pokaz , wręczając marynarkę Rudda Five-Timer's Club podczas antyklimatycznej, skromnej ceremonii. „Przyjechałem tu z Kalifornii”, zażartował Hanks, otwierając program, „A jeśli myślisz, że przelecę 3000 mil i nie pojawię się w telewizji, cóż, masz kolejną myśl”. Fey wyszedł, żeby żartować, że Hanks „zapoczątkował COVID”, tak jak założył Five-Timers Club , pokazując rodzaj wisielczego humoru, który przeniósł się przez większość niezwykle rzadkich treści na żywo dzisiejszego wieczoru.
Mimo to dobrze się stało, że Hanks tam był. SNL przywiózł go na ostatni koncert przed złowróżbnie zbliżającą się Nocą Wyborczą 2016, słusznie wyczuwając, że tata Ameryki był tym, czego potrzebowaliśmy. I Hanks, na nieszczęście dla niego i żony Rity Wilson , sprowadził rzeczywistość COVID do domu, będąc jedną z pierwszych znanych osób dotkniętych wirusem , wraz z decyzją SNL o zarezerwowaniu odzyskanego Hanksa w celu wprowadzenia pierwszej z tych pandemii w - home pokazuje podobny alarmowy telefon uspokajający . Niezależnie od planów, jakie miał program, aby Hanks wygłupił się z przyjęcia nowego dzieciaka Rudda do Five-Timera, SNLnieświadomie dał nam kolejną dawkę Hanksa w noc, w której widok szokująco pustej 8H oznaczał zagładę i mrok.
Dziś wieczorem pojawiło się trochę nowego materiału. Poza tym, że Fey i Che robili trochę niesprawdzonych materiałów aktualizacyjnych (Fey radośnie dmuchnęła w tę samą kwestię, którą najwyraźniej dmuchnęła na próbie), serial zgromadził trzy sfilmowane kawałki, jeden już o 5 rano w sobotę. Ten, „Wieczór z Pete'em Davidsonem”, wywołał nieumyślnie przerażającą nutę, ponieważ w filmie pojawił się niesprawny Colin Jost-bot jako część starzejącego się, cynicznie odtworzonego aktu scenicznego Pete'a Davidsona. Parodia Wściekłego Byka , w filmie widzimy brzuchatego, łysiejącego starszego Pete'a, który posłusznie puszcza hity („Do Chad !”, Krzyczy członek widowni Mikey Day) i pławi się w dawnej samoocenie.
Lubię to. Niedoszły element podnoszący na duchu czarno-biały film krótkometrażowy pojawił się, gdy Rudd, jako były scenarzysta SNL , Eddie Corbin, udaje się wręczyć bezdusznemu Pete'owi prezent świąteczny wraz z notatką o następującej treści: „Widziałem to i pomyślałem z ciebie. (To pudełko trawki.) Rudd sprawia, że jego zapomniany pisarz (Davidson przypisuje mu niespodziewany żart „ Jak zostałem słynnym symbolem seksu z powodów, których nikt nie mógł zrozumieć?”) jest słodko, żałośnie lojalny , z protekcjonalną zmianą Davidsona serce widząc, jak aktor podarował swojemu byłemu kumplowi „jeden z moich Oscarów”. (To bez wątpienia nieunikniona nagroda Violi Davis za całokształt twórczości.) Film wygląda świetnie, a żart, który podstarzałyDavidson nadal występuje w duetach z Machine Gun Kelly (lub jego urną, ponieważ Kelly najwyraźniej umiera w 2051 roku) jest solidny. Byłby to niezły, autoreferencyjny mały skecz, gdyby nie to, jak pożegnalna piosenka Davidsona dla znudzonej, ale na wysokich obcasach publiczności odbijała się echem w niezamierzonym przerażającym klimacie „ Don't Look Back In Anger ”. "Na razie. Jeszcze się zobaczymy”.
Kate i Aidy udało się wraz z Ruddem nakręcić (w czwartkowy wieczór) reklamę popularnej sieci domów towarowych oferujących prezenty na ostatnią chwilę , co wydawało się najlepiej zrealizowanym skeczem z całej trójki, jaką otrzymaliśmy dzisiejszego wieczoru. Za każdym razem, gdy Aidy i Kate łączą siły, gwarantowane jest złoto, a tutaj, jako para starszych klientów, którzy testują swój ulubiony sklep, ich stopniowo ujawniający się fetysz wnuków jest w ich rękach bardzo zabawny. Kiedy zirytowany dyrektor handlowy Rudd bezskutecznie próbuje nakłonić swoich poddanych z powrotem do nieokreślonych towarów sieci („Po prostu powiedz „ sweter”)” „Dlaczego?”) zamiast szczerze wyrazić swoje monomaniakalne pragnienie wnuków, skecz opiera się na historii Kate i Aidy'ego. - doskonały timing i chemia.
Eskalacja od przekształcania każdego produktu w upomnienie dla ich dorosłych dzieci, aby już zabrały się do pracy („Puszysty koc… do przewijania wnuków”), para w końcu ma dziwne szkliste oczy. ( „Nożyczki… do wycinania dziur w prezerwatywach, aby dać je Kelseyowi”). Wreszcie nawracając Rudda (zawsze tak dobry w nasyceniu komiksowych postaci nieprawdopodobnym człowieczeństwem), trójka zachwycająco opowiada o swoich wyimaginowanych radościach z bycia dziadkami, a Rudd zauważył, że wnuki o nic nie pytają, po prostu „grają na klarnecie i dostają się na studia”. To ładny mały szkic, który ładnie pasowałby do prawdziwego programu. Tutaj jego aura normalności wystaje pośród wszystkich starych szkiców i żmudnych wstępów.
Ta wiecznie wyśmiewana, niedorzecznie przepracowana chrześcijańska ballada świąteczna „The Christmas Shoes” jest celem trzeciego i ostatniego sfilmowanego kawałka, w którym kupujący w domu towarowym Rudd lituje się nad uroczym chłopcem Kyle'a Mooneya, który po prostu chce kupić swojej mamie skarpetki dla Boże Narodzenie. Patton Oswalt pamiętnie (i słusznie) nazwał „The Christmas Shoes” „ najdziwniejszą, najbardziej przerażającą ” bożonarodzeniową piosenką wszechczasów, ale zamiast tego ten muzyczny skecz opiera się na absurdalnych możliwościach dziwnego mężczyzny i małego chłopca trzymającego linę kupujących na wakacjach ze wspólną opowieścią o nieszczęściu i posiadaniu ptaków .
Rudd, znowu tak świetny w nasyceniu głupiego fragmentu ostatecznym zaangażowaniem, uważnie słucha opowieści Mooneya o ulubionym ptaku jego rodziny, którego niedawna ucieczka jest powodem zmartwień jego matki. Że ptak nazywa się TJ Rocks i ostatecznie okazuje się, że stoi na czele świątecznego zespołu rockabilly o nazwie TJ Rocks and the Junkyard Boys (Charli XCX pojawia się w jednym, nagranym wcześniej występie), i że zdezorientowana mama chłopca (Aidy) jest, co zrozumiałe, zaskoczona na zainteresowanie tego dorosłego mężczyzny jej synem („Cóż, nie podoba mi się to”, śpiewa) to wszelkiego rodzaju dziwaczne hafty, które lubię na szkicu . Podobnie jak wścibstwo Rudda w milczącą naturę wspomnianego ptaka,„Dla mnie to trochę marnowanie ptaka”. Ponownie, sam w sobie, utwór jest rodzajem ponadprzeciętnego wpisu, który mógł, ale nie musiał, trafić do finałowego programu. Tutaj te trzy filmy w puszce są starannie przeplataną wymówką, aby w ogóle było dziś wieczorem przedstawienie.
Tak , podobnie jak pozostałe moje tradycyjne , głupkowate kategorie z odstępami między recenzjami (i oceną odcinka) , pomińmy tę — przynajmniej — w tym tygodniu. Jeśli jest jedna rzecz, którą wczorajszy koncert na żywo z niesamowicie odbijającym się echem pokazał aż nazbyt jasno, to to, że każdy w Nowym Jorku, który spotyka się razem, autentycznie ryzykując swoje cholerne życie, tylko po to, abyśmy mogli się trochę pośmiać, jest naprawdę bardzo cenny. Specjalne podziękowania dla Kenana i Che, podczas gdy ja naprawdę spędziłem cały koncert mając nadzieję , że wszyscy poza sceną są w porządku . Co do reszty z nas: zaszczepcie się, dajcie szczepionkę, załóżcie maskę, nie bądźcie samolubnymi dupkami i zróbmy wszystko, co w naszej mocy, aby taka noc jak tanigdy nie musi się powtórzyć.
