Czy 143 cm to odpowiedni wzrost dla 11-letniego chłopca?

Apr 29 2021

Odpowiedzi

LaneRussell5 Nov 03 2018 at 09:49

To, mówiąc językiem medycznym, „cholernie wysoki wzrost”.

Nie próbuję sugerować, że to jest to, co mówisz, ale ten stopień wzrostu może być objawem - oczywiście samo bycie dość wysokim nie jest zaburzeniem samym w sobie, ale istnieje niezliczona ilość problemów ze wzrostem, które mogą mieć miejsce, i chociaż z pewnością możliwe jest , że jest to po prostu anomalia statystyczna (innymi słowy, „twoje dziecko jest po prostu wysokie”), myślę, że masz prawo się martwić! To dużo wzrostu!

Niestety, nawet jeśli nie jesteś obcym w internecie, nie ma zbyt wielu możliwości diagnostyki w internecie - czas na lekarza (który może skierować cię do specjalisty natychmiast lub po wstępnym badaniu - czasami jest to wyłącznie w celach ubezpieczeniowych, po prostu nie jest to koniecznie bardziej niepokojące, jeśli zostaniesz skierowany do specjalisty szybciej lub wolniej, jeśli w ogóle). Prawie na pewno wykonają badania krwi na czczo, mogą chcieć analizy moczu i na pewno będą chcieli obejrzeć twoje dziecko - poza tym, wyczerpałem wiedzę medyczną. Zupełnie normalne jest, że czujesz się śmiesznie dzwoniąc do gabinetu lekarskiego, ponieważ twoje dziecko jest naprawdę wysokie - ludzie zajmujący się medycyną też mają poczucie humoru, obiecuję, po prostu powiedz im to, co tutaj wyjaśniasz: twoje dziecko jest naprawdę bardzo wysokie jak na swój wiek i uważasz, że mogą występować inne objawy, takie jak problemy z zachowaniem, i potrzebujesz opinii lekarskiej w tej sprawie.

Jeśli masz jakiś rozsądny czas oczekiwania - a mówię to jako osoba z dużym doświadczeniem po stronie „pacjenta” w klinice i na oddziale ratunkowym - zapisz rzeczy, które przed intensywnym skupieniem się na tym, co może być objawem, uważałeś za naprawdę dziwne - jak wzrost (Twój lekarz może i będzie pytał o więcej, nie jest to niezbędne, ale może pomóc Ci się uspokoić, a jeśli masz problemy z zasypianiem, ponieważ się martwisz, zawsze możesz to zapisać i położyć się spać). Jeśli Twoje dziecko przyjmuje jakieś leki - na receptę, bez recepty, cokolwiek - wymaga jakiegokolwiek sprzętu adaptacyjnego (aparaty słuchowe, okulary, wózek inwalidzki, aparaty ortodontyczne itp.), jakiekolwiek medyczne cokolwiek, zapisz to. Jedyne, co możesz rozsądnie oczekiwać, że będzie w pełni zaktualizowane, to szczepienia, wszystko inne zapisz w małym notesie. Ułatwia to umówienie wizyty o milion procent (a komputery i kliniki nie są idealne - czasami coś zostaje przeoczone lub źle wprowadzone, ale jeśli masz to wszystko zapisane dla własnej dokumentacji, zawsze będziesz wiedział, co jest czym). Jeśli masz tydzień lub więcej czasu oczekiwania, zainwestowałbym w kalendarz (który powinieneś zachować dla siebie, jeśli to w ogóle możliwe ) i zaznaczał dni, które są szczególnie trudne pod względem zachowania, a także pory dnia, jeśli to możliwe. Jeśli nie masz dużo czasu (i rozumiem cię!), coś tak prostego jak uśmiechnięta lub ponura buźka może pomóc śledzić wzorce. Niezależnie od tego, co to znaczy, twoje dziecko prawdopodobnie jest równie sfrustrowane - niezwykle rzadko zdarza się, aby dzieci faktycznie chciały cię dopaść, nawet jeśli może się tak wydawać.

Umawiaj się na wizyty - lekarze to lubią. Zjedz jedzenie po badaniach laboratoryjnych na czczo - mam ponad 30 lat i to wciąż jest uciążliwe. Jeśli możesz to zrobić (i nie jak marchewka na kiju), kup dziecku zabawkę lub jakieś tematyczne przybory szkolne lub coś, co lubi - bycie w tym wieku jest wystarczająco trudne bez dosłownego, fizycznego wysuwania się. Staraj się być dla siebie dobry - rodzicielstwo też jest wystarczająco trudne.