Czy to dziwne, że ja, 16-letnia dziewczyna, jestem najlepszą przyjaciółką 52-letniej kobiety? Jest miła, bezpieczna i możemy się dogadać. Nawet pomagam jej w strategiach radzenia sobie i jest bardzo mądra. Nawet WYGLĄDA na o wiele młodszą. Czy to jednak normalne?
Odpowiedzi
Moja matka pracowała na pełen etat, gdy dorastałam, ale mieliśmy sąsiadki, które zostawały w domu z dziećmi. Hojnie pozwalały mi odwiedzać je w ciągu dnia, po szkole i latem. Były moimi „dodatkowymi matkami”, od których się uczyłam i które mnie bawiły. To był dobry przykład powiedzenia: „Do wychowania dziecka potrzebna jest cała wioska”. Uważam się za bardzo szczęśliwą, że miałam je w swoim życiu. Nadal mam przepis na ciasto od jednej z nich. Więc jeśli ta kobieta jest dobrą osobą, ma bezpieczne środowisko i nie uważa cię za szkodnika, to gratuluję ci znalezienia „dodatkowej matki”. Kiedy sama byłam młodą matką, mieszkającą w połowie kraju od mojej matki i babci, miałam kilka starszych przyjaciółek, które również obdarowały mnie swoją mądrością, doświadczeniem i towarzystwem. Brzmisz jak ktoś, kto uczy się, że przyjaciele są w różnych kształtach, rozmiarach i wieku. Brawo!
Mam 31 lat i przyjaźnię się z kobietą po 40-tce, którą poznałem, gdy miałem 9 lat, więc to może się udać. Traktuję ją jak miłą, ale starszą kuzynkę, która potrafi dawać rady. Niektórzy ludzie bez wątpienia powiedzą, że to nie jest normalne, ale jeśli jest to dla ciebie korzystne, kontynuuj. Nie zaniedbuj jednak swoich rodziców, nikt nie będzie ci bliższy. Ja kocham swoich, chociaż się kłócimy, ponieważ na końcu, pomimo moich błędów, będą blisko mnie. Małżeństwo może się nie udać, ale rodzice zazwyczaj trzymają się swoich dzieci. Mówię zazwyczaj, ponieważ niestety niektórzy rodzice zaniedbują dzieci i żyją na marginesie społeczeństwa.