W X-Men '97, Profesor X i Magneto Fiddle Podczas gdy Rzym płonie

Mutanci Marvela są zamknięci w świecie walki – walki o przetrwanie i walki z nienawiścią . Ale równie często kłócą się między sobą, a przedostatni odcinek X-Men '97 w tym tygodniu nie jest wyjątkiem… z wyjątkiem tego, że dwie największe królowe dramatu mutantów nie mogły wybrać najgorszego momentu na swoją ostatnią sprzeczkę.

Wcześniej opisałem zeszłotygodniową „Tolerancję to wyginięcie, część 1” jako niezbędną „walcz, walcz, walcz!” część wielkiego, trzyodcinkowego finału X-Men '97 , przygotowującego grunt pod ideologiczne pole bitwy, które nadejdzie, gdy zarówno Magneto, jak i powracający Profesor X dali się poznać światu po raz kolejny, powstając, by stawić czoła zagrożeniu ze strony Bastionu z przeciwnych frontów. Ale tak naprawdę jest podobnie w tym tygodniu w „Tolerancji to wyginięcie, część 2”. Walki nadal trwają, jest ich dużo i jest dobrze. Zagrożenie ze strony Bastionu wciąż istnieje, choć zostało zatrzymane przez potężny impuls EMP Magneto, nawet jest nieco przytłumione przez rzeczywiste zagrożenie ekologiczne, jakie jego atak magnetyczny oznacza dla świata. Tyle, że ta ideologiczna schizma jest teraz także tutaj mocno widoczna i jak na razie mutanci mierzą się z nią, podejmując, cóż, „walcz, walcz, walcz!”

X-Men uwielbiają to prawie tak samo, jak kochają wspólną pracę. Seria ta zawsze była w równym stopniu operą mydlaną, jak i historią o superbohaterach, i nie ma większego, bardziej ckliwego dramatu niż przyjaciele i sojusznicy, którzy mierzą się za pas i zwracają się przeciwko sobie w sprawie wielkiej wpadki. Dlatego właśnie ma to sens, że nawet gdy Bastion podpalił połowę świata, uwalniając Najwyższych Strażników, i gdy Magneto wyłączył elektronikę niezależnie od jej źródła na całym świecie, aby sprowadzić Strażników do porządku, prawdziwym celem tego odcinka nie jest jak nasi bohaterowie zatrzymają Bastiona, ale jak przestaną się klepać po twarzy przez pięć sekund i będą słuchać argumentów, które wszyscy wygłaszają.

Tak więc, gdy Jean, Storm, Forge, Morph, Beast i Cable prowadzą jedną drużynę do infiltracji twierdzy Bastiona, próbując stłumić jego technopatyczne moce, a Cyclops, Wolverine, Jubilee, Nightcrawler i Charles udają się do odbudowanej Asteroidy M, aby spróbować odwieść Magneto od zniszczenia Ziemi, jaką znają – przy wsparciu zarówno Rogue’a, jak i Roberto, którzy przyjęli potężną ofertę zemsty Magneto za Genoshę w obliczu krnąbrności Charlesa – naprawdę dostajemy więcej z tego, co już mamy. I jeszcze raz: nie jest to złe: X-Men '97 rozkoszuje się swobodną akcją, a mnóstwo scen walki jest właściwie idealne jak na serial, w którym zawsze jest trochę za gorąco, żeby zwolnić i pozwól, aby jego pomysły trochę ostygły. Ponieważ w narracji tak naprawdę nie dzieje się nic poza tykającym zegarem pola magnetycznego Magneto, pozwala to, co najważniejsze, wypłynąć na powierzchnię. A co dla X-Men przez większość czasu liczy się najbardziej, niż dwóch najwybitniejszych ideałów próbujących przejść przez przejście?

Ale to nie jest jakaś czysta sala debat, w której znajdują się Magneto i Profesor X – to ogień bitwy, a gdy Rogue w pewnym momencie warczy na Logana, wszyscy grają, by zabić. Mutantkid jest przyzwyczajony do ataku, gdy jest oparty plecami o ścianę, ale łączy się to z siłami zewnętrznymi: zagrożenie wydaje się inne, gdy to oni walczą między sobą. To sprawia, że ​​argumenty, które Magnus i Charles toczą między sobą, również są odmienne. Mimo całej nikczemnej krawędzi '97 maluje szerokie działania Magneto tutaj - w końcu jest on całkiem gotowy i świadomy faktu, że to, co robi, nie tylko powstrzymuje Strażników, ale ustawia całą Ziemię na ścieżkę do natychmiastowego kataklizmu — nadal istnieje zrozumienie, że publiczność, podobnie jak Rogue i Roberto, czują się zranieni, że Genosha postąpił o krok za daleko, aby można go było postawić na karku mutantów. Z całego powodu, dla którego rok 97 namalował prośby Charlesa, by Magneto przestał, pozostaje faktem, że jego droga do tolerancji – i tak, ta tolerancja prowadzi w obliczu próby ludobójstwa – jest usiana ciałami pobitych i zakrwawione mutanty, gdy jego uczniowie szarpią się między sobą wokół niego lub ze względu na to, jak szybki jest, drugi hełm Magneto zostaje usunięty, aby zacząć go torturować przerażającym psionicznym podmuchem, gdy próbuje przejąć władzę nie tylko nad mocami Magneto, ale także nad jego mocami bardzo ciało.

Zarówno Magnus, jak i Charles chcą tego samego, zawsze chcieli. I choć sytuacja, w której się znaleźli, wywołuje u nich desperację, w „Tolerancji jest wyginięciem, część 2” żaden z mężczyzn nie ma do końca racji. To Cyklop – atakuje Charlesa w połowie ataku po tym, jak otrzymał psychiczną wizję Jeana, który prawie ginie w bitwie, próbując powstrzymać Sinistera i Bastiona; i to Wolverine – dźgający Magneto, aby powstrzymać jego tętno przed jeszcze silniejszym, przy czym, jak to ujął, najodważniejszy padnie w bitwie jako pierwszy. To nie czas na ideologiczne ataki w serce X-Men . Nadszedł czas, aby byli bohaterami dla siebie nawzajem, dla swoich ludzi, dla świata, który nazywają domem, bez względu na to, kto ich tam nie chce. Ścieżka, jaką wybiorą w tym świecie po fakcie, może poczekać.

Będziemy musieli poczekać na finał w przyszłym tygodniu, aby przekonać się, czy ich próba naprawdę się powiodła — Logan z pewnością płaci wysoką cenę, ponieważ odcinek kończy się, gdy Magneto odrywa adamantium ze swojego szkieletu w jednej z najbardziej przerażających sekwencji serialu do tej pory punkt. Ale nawet jeśli tak się stanie, ta przerwa w tej chwili jest tylko pauzą... a X-Men i cały świat czeka wyginięcie, jeśli wkrótce nie zrobią czegoś poza tym.

Chcesz więcej wiadomości o i9? Sprawdź, kiedy można się spodziewać najnowszych premier Marvela , Gwiezdnych Wojen i Star Trek , co dalej z uniwersum DC w filmie i telewizji oraz wszystko, co musisz wiedzieć o przyszłości Doktora Who .