Heidi Gardner o zerwaniu z Butt-Headem w SNL: „Na pewno dużo się u mnie działo”

W miniony weekend w Saturday Night Live jedna rzecz była naprawdę słuszna. O wiele zabawniej jest śmiać się ze starych kreskówek, niż rozmyślać o tym, że sztuczna inteligencja może pewnego dnia „stać się tak inteligentna, że ​​uzna ludzi za niepotrzebnych i zabije nas wszystkich”. A co powiesz na idealny makijaż Beavisa i Butt-Heada ?

W miarę jak w serialu SNL 1975 Jasona Reitmana  pojawiają się nowi członkowie obsady, którzy chcą zbadać pierwszy odcinek studia 8H, legendarny serial kontynuuje dodawanie rozdziałów do książek historycznych nawet w sezonie 49. W ten weekend Ryan Gosling, Mikey Day i kilka fachowo umieszczonych protez zainspirowało jednego z nich najzabawniejsze szkice, które za jakiś czas uświetnią program. (Albo prawdopodobnie dlatego, że Kristen Wiig w zeszłym tygodniu odmówiła poddania się Jumanji . SNL jest teraz w ogniu, co?)

W ratuszu News Nation, aby omówić regulacje dotyczące sztucznej inteligencji, profesor (Kenan Thompson) wpada w panikę, gdy zauważa w tłumie dwóch sobowtórów Beavisa i Butt-Heada (Gosling i Day). Ale nie to głupie założenie czyni szkic tak wyjątkowym. Kiedy odwraca się i widzi Daya i jego „odsłonięte dziąsła”, Heidi Gardner, grająca moderatorkę ratusza, całkowicie traci przytomność. Zwłaszcza dla aktora, który rzadko się załamuje, jest to zachwycający moment, który wywołuje podobny śmiech u reszty obsady. (Ale żaden ze statystów o kamiennych twarzach, którzy są prawdziwymi MVP tego fragmentu.)

Wybuch rozmów wokół przerwy Gardner był tak ogromny – szkic zyskał prawie 6 milionów wyświetleń na YouTube w niecałe trzy dni – że przeprowadziła już wywiad z Vulture na ten moment. Gardner ujawniła, że ​​szkic faktycznie leżał w koszu przez prawie pięć lat i – wbrew wszelkim pozorom – faktycznie widziała makijaż (bez dziąseł i zębów Daya) na próbach. Mimo to po prostu „nie mogła przygotować się na to, co [ona] zobaczyła” tego dnia, mimo że „naprawdę próbowała”. „Bez wątpienia dużo się u mnie działo” – dodała.

Zagłębiając się w swoją osobistą historię, Gardner wyjaśniła również, że zwykle tak dobrze udaje jej się zachować spokój, ponieważ poprzedni reżyser „wpoił ją [jej]”, że nie mogła się złamać i musiała zachować profesjonalizm. „Miło było w końcu dać z siebie wszystko i zostać za to pochwalona” – powiedziała. „Opuściłem scenę trochę zszokowany. Potem pojawił się niepokój i pomyślałem: O mój Boże, czy wszystko było w porządku? Miałem w garderobie kilku przyjaciół, którzy odpowiedzieli: „Oczywiście, wszystko było w porządku”.  Wielu innych pisarzy i członków obsady podeszło i powiedziało: „Dobra robota”.  Jestem jak: Co? Właściwie nie wykonałem swojej pracy. Jeśli chodzi o wszystkich tych statystów, Gardner „ma nadzieję, że wszyscy dostaną chwilę, w której będą mogli całkowicie zatracić się w szkicu, a potem otrzymają wsparcie”. Jeśli prowadzi to do czegoś choć w połowie tak uroczego jak to, chcemy tego samego.