Jak działają aplikacje do kamer bezpieczeństwa w domu? Jak połączyć telefon z kamerami bezpieczeństwa w domu lub kamerami bezpieczeństwa w pracy i widzieć wszystko, co się dzieje?
Odpowiedzi
TAk. Każda firma ma własne oprogramowanie, więc wystarczy pobrać aplikację na smartfona. Gdziekolwiek jesteś, możesz zobaczyć, co nagrywają i pokazują kamery. Po prawidłowym skonfigurowaniu telefon aktywuje alarm, gdy kamera wykryje coś w zaprogramowanym obszarze, co, jeśli nie zostanie ustawione dokładnie, doprowadzi cię do szału.
Jak przydatne jest to wszystko? Nie bardzo. Mam nadzieję, że nigdy nie zobaczysz żadnego alarmu w telefonie, który jest włamaniem przestępcy, ale właśnie dlatego zainwestowałeś (dość duża inwestycja, jeśli potrzebujesz profesjonalisty do zainstalowania systemu).
Mam małe doświadczenie. Byłem w więzieniu i wychodziłem z niego dziesiątki razy. Więzienia mają kamery.
W dawnych czasach, kiedy odwiedzałem więzienia, było to wtedy, gdy więzienie hrabstwa miało cele, które były wszystkimi kratami z przodu, w tym zakratowanymi drzwiami. Bloki celi składały się z sześciu dwuosobowych cel, po trzy z każdej strony, i otwartej przestrzeni o szerokości prawdopodobnie od 8 do 15 stóp. I solidne stalowe drzwi z małym okienkiem prowadzącym do głównego korytarza.
W ciągu dnia drzwi cel były otwarte, więc można było się przemieszać i wejść do części wspólnej. Więźniowie podwijali skarpetki naprawdę ciasno, by piłka była twarda jak piłka baseballowa. Dla zabicia czasu grali w berka.
Na ścianie końcowej naprzeciwko drzwi znajdowała się obudowa kamery. To były stare czasy aparatów z cegły z obiektywem na końcu. Jego obudowę zbudowano tak, że nie można było jej zwisać ani chwycić, była z grubej stali ze śrubami zabezpieczającymi i małym szklanym okienkiem.
Czasami więzień decydował się na destrukcję i rzucał tą twardą kulą o to szkło. W końcu się złamie. Więc dostali grubsze szkło. I to by się zepsuło. Użyli bezpiecznego szkła samochodowego, takiego jak przednie szyby, które były laminowane pomiędzy nimi. I to by się zepsuło. Próbowali leksanu. Leksan nie pękł. Ale zarysowało się dość łatwo. I spłonie. Tak, więźniowie mogą znaleźć sposoby na rozpalenie ognia.
I za każdym razem, gdy to robili, kosztuje to więzienia. Musieliby posłać po jakiegoś naprawy, który by przyjechał i naprawił ten aparat. Zeszli na dół, a dozorca zamykał wszystkich w celach, a on wszedł ze swoją torbą na narzędzia i drabiną, wszedł tam i naprawił obudowę kamery. Za każdym razem, gdy przychodził, musiał wyjąć szklankę, potem iść i zrobić kawałek szkła, a potem wracać, więc więźniowie musieli być zamknięci na godzinę lub dwie.
Pewnego dnia jakiś sprytny więzień powiedział: „Nie wiem, dlaczego zawracasz sobie głowę, aby to naprawić, po prostu znowu to zepsujemy”. Odpowiedź brzmiała: „Idź prosto. Za każdym razem, gdy go złamiesz, płacę mi, żebym tu przyszedł i to naprawił. Po prostu zarabiam więcej pieniędzy. I za każdym razem, kiedy tu schodzę, musisz być zamknięty w swojej celi, zamiast móc się mieszać.
W końcu umieścili na szkle tego rodzaju drucianą siatkę w kształcie rombu i użyli grubego szkła, aby piłka go nie stłukła i nie mogli go zarysować. Tego rodzaju rzeczy, które czasami widuje się na tych dużych, domowych grillach na imprezy i takie tam.
Tak, więźniowie nie są najmądrzejszą grupą. Dlatego większość z nich tam jest.
Och, czy wspomniałem, że to ja przyszedłem naprawić kamery?
Ale ta linijka „Byłem i wychodziłem z więzienia dziesiątki razy”, rzucona we właściwym czasie na zebraniu, może wywołać bardzo zdziwione spojrzenia. Ale w rzeczywistości było to setki razy.