Mam 15 lat i jestem gejem. Czy to dobry pomysł, żeby teraz ujawnić się rodzicom, a jeśli nie, to kiedy? Nie sądzę, żeby byli całkowicie w porządku ze związkami queer.

Answer 1

Ciekawe, pomyśl o rodzicach i innych osobach, o których myślisz, że nie wiedzą, ale oni wiedzą.

Jeśli nie akceptujesz siebie, kto powinien? Uczymy innych, jak chcemy być traktowani - więc zacznij dbać o siebie i traktuj swoich rodziców z szacunkiem i godnością.

Ich reakcja może nie być taka, jakiej się spodziewasz, jednak niezależnie od tego, jak zareagują, pomoże ci to w twojej życiowej podróży.

Niełatwo jest dorosnąć i wziąć odpowiedzialność za to, kim jesteś. Ci, którzy się o ciebie troszczą, mogą być zszokowani - ale okaż im swoje wsparcie, tak jak chciałbyś, aby oni wspierali ciebie - najlepiej, jak potrafią.

Answer 2

Sam dokonałem coming outu około roku temu. Miałem wtedy 23 lata i byłem dość mocno przekonany o moim rozpasanym homoseksualizmie. Zrobiłem to w Dzień Matki, pisząc mojej matce kartkę z napisem „Wszystkiego najlepszego z okazji Dnia Matki. PS. Jestem gejem”. Przyjęła to całkiem dobrze, biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności (i w końcu przestała pytać, kiedy znajdę sobie dziewczynę).

Mówię ci o tym, ponieważ to, czy to jest wielka sprawa, zależy przede wszystkim od ciebie. Wydaje się , że to poważna sprawa, ale nie musi taka być. Oczywiście, reakcja twoich rodziców również będzie miała znaczenie.

Nie mogę oceniać Twojej konkretnej sytuacji, ale oto kilka rad.

Obawiasz się, że to może być faza, więc może możesz to wyrazić słowami takimi jak „Myślę, że mogę być…” lub „Zacząłem się w tobie podkochiwać…”. Niejednoznaczne i niepewne, zakorzenione w rzeczach, które się dzieją, ale niekoniecznie są ostateczne. Poleciłbym to tylko wtedy, gdy uważasz, że Twoi Rodzice będą dobrzy w tej kwestii (o czym wspomniałeś).

Możesz spróbować napisać listy próbne, poczytać historie o tym, jak robią to inni ludzie. Osobiście uważam, że najlepszym sposobem, aby to zrobić, jest po prostu powiedzieć. „Mamo, tato, jestem gejem”. Żadnych wymyślnych słów, żadnych kwiecistych przemówień. Zerwij plaster. Oczywiście, powiedziałem to za pomocą kartki, ponieważ byłem zbyt zdenerwowany, aby zrobić to osobiście. Kiedy już napiszesz kartkę i wyślesz ją pocztą lub po prostu zostawisz ją z prezentem lub czymś takim, to jesteś zamknięty. Trudniej jest to cofnąć i unikasz początkowych nerwów konfrontacji. Oczywiście, musisz poradzić sobie z lękiem oczekiwania, aż to przeczytają, co może być gorsze! Ale! Nie ma szans (lub przynajmniej znacznie zmniejszone szanse), że się cofniesz.

Mam nadzieję, że wszystko pójdzie dobrze!