Podsumowanie Palm Royale: Czy rozwój fabuły został zaczerpnięty z kapelusza?

Pomyślałem, że może po zeszłym tygodniu Palm Royale w końcu żelował . Wszyscy byli w jednym miejscu, humor dopisywał, a ujawnienie informacji wydawało się korzyścią. Niestety, trwało to krótko, ponieważ w tym tygodniu koła mocno spadły.

Zgodnie z ustaloną strukturą, zaczynamy od kolejnej retrospekcji. W 1950 roku Robert (Ricky Martin) przebywał w Korei, kąpiąc się nago z facetem, który najwyraźniej jest kimś więcej niż tylko kumpelem z wojny. Ta retrospekcja i późniejsza sugestia, że ​​wspomniany kumpel nie wrócił do domu z Korei, nadają ton rozmyślaniom Roberta w pierwszej połowie odcinka. Ponuro gra na trąbce na plaży (Douglas [ Josh Lucas ]: „Czy ktoś zostawił włączoną tę smutną stację jazzową?”) i bardzo wzrusza się, rozmawiając z Maxine (Kristen Wiig) o tym, jak zawsze wszystko schrzani i za to płaci błędy z przeszłości.

Robert, kolego, czy przypadkiem nie spotkałeś tego człowieka? Nie powinien inspirować tego rodzaju załamania. Tymczasem Maxine dręczy poczucie winy, że to przez nią Robert nie jest ze swoim „księciem”. OK, to takie wymyślone. Najwyraźniej serial chciał wywołać konflikt między Robertem i Maxine, ale ten nie ma sensu. Maxine zamieniła się w prawdziwą oszustkę i spokojnie mogła od razu powiedzieć Robertowi, co się stało, bo nie był księciem i nie miał zamiaru zabrać Roberta do siebie do Hiszpanii! Zamiast tego Maxine opiera się na tych informacjach, jakby zrobiła coś złego. Później, gdy Robert dowiaduje się o tym wydarzeniu od policjanta w barze, jest oburzony i konfrontuje się z nią w domu. Nic z tego się nie sumuje.

Ale Maxine ma w tym tygodniu większą rybę do usmażenia – przepraszam, nie rybę, ale ssaka , jak jej ciągle powtarza pracownik obsługi zwierząt. Zaledwie trzy dni przed balem plażowym na plażę Dellacorte wyrzuciło wieloryba i jeśli Maxine nie zabierze go z powrotem do morza, umrze i zrujnuje jej przyjęcie – to znaczy, jeśli nie zepsuje go ktoś inny Pierwszy. Norma (Carol Burnett) jest dosłownie mordercza (jeśli włączysz napisy, jej bełkotliwa odpowiedź do Ann [Mindy Cohn] na początku odcinka brzmi: „Zabij Maxine, żeby wszystko wróciło do normy”), a Evelyn (Allison Janney) i Dinah ( Leslie Bibb ) dzwonią do swoich sprzedawców, prosząc ich, aby zastąpili Dom Perignon Boone's Farm Strawberry Hill lub żeberka niechlujnymi joesami („Żadnych bułek, tylko pomyj”).

Dinah urządza własne przyjęcie dla niejakiego Axela Rosenhipsa (Paul Sand), starszego mężczyzny, którego poznała na pogrzebie Skeeta. Ponieważ Perry przebywa w więzieniu, a większość ich aktywów jest zamrożona, musi zaplanować swoją przyszłość. Nie ekscytuje to Eddiego (Jason Canela), jej kochanka-profesjonalnego tenisisty, który chce, żeby w końcu się z nim związała, ale kiedy stawia jej ultimatum, ona odsyła go w swoją stronę. Ann szperając w starych rzeczach Normy, znajduje listy pomiędzy Axelem i Normą, którzy najwyraźniej kiedyś byli w sobie zakochani. Zdeterminowana, by nadrobić swoją złą karmę Roberta, Maxine zawozi Normę na przyjęcie urodzinowe Axela i próbuje nawiązać z nimi kontakt. To oczywiście doprowadza do wściekłości Dinah, która twierdzi, że Maxine przebija ją na każdym kroku. „Nie wiem, czy jesteś wiejskim głupkiem, czy najbardziej bezwzględną kobietą w Palm Beach!” Program też nie, Dinah!

Evelyn również przeżywa trudne chwile. Po raz kolejny przekonuje Douglasa, że ​​jeśli stanie po jej stronie i powie, że Linda (Laura Dern) zamordowała jej ojca, obciąży go procentem majątku. Oczywiście Douglas przekazuje tę informację (oraz zachętę Pinky’ego [Roberto Sancheza], by znalazł 2 miliony dolarów na otwarcie własnego klubu) bezpośrednio Lindie, w zasadzie szantażując ją, aby przekazała ponad 3 miliony dolarów z nowego spadku. Cieszę się, że ten facet stał się lepszą osobą od czasu ich nieudanego ślubu.

Maxine, pomimo własnych problemów, nie może znieść myśli, że Evelyn zepsuła jej szczęście. Linda zapisała w spadku starą przyczepę Evelyn Skeet i 500 dolarów tygodniowo, a życie, jakie zna, wyraźnie się rozpada. Maxine mimo wszystko proponuje, że pozwoli jej być współgospodarzem Beach Ball. („Każda królowa konkursów wie, że musi sięgnąć do tyłu i przytulić zdobywczynię drugiego miejsca”). Może Maxine ma po prostu nadzieję, że Evelyn rozwiąże jej problem z wielorybem, ale kiedy oboje docierają na plażę, zostaje pokonana przez to, co nazywa facet od wielorybów „radość waleni”. Ona… jest zakochana w wielorybie? I spędza większość reszty odcinka śpiewając mu sennie na plaży. Nawet jeśli wieloryb jest zawiłą metaforą, a oczy Allison Janney są zabawne przez sekundę, cały rozwój wydaje się niewątpliwie szalony i kastruje Janney w czasie, gdy powinna strzelać zingerami przez cały odcinek. (Zanim nastanie mania wielorybów: „Co robisz, kucając na podłodze jak niepowściągliwy Pomorzanin?”)

Próbując lepiej zrozumieć wieloryba, Maxine słucha trzech minut podcastu o wielorybach w wersji z 1969 roku i również bardzo się nim interesuje. Dowiaduje się o nawoływaniu wielorybów, co przydaje się, gdy jest na jachcie Dinah. Biorąc mikrofon, który był przeznaczony do wznoszenia toastów za Axela, wykrzykuje własne nawoływania wielorybów, wabiąc wieloryba wyrzuconego na brzeg z powrotem do oceanu. Maxine triumfuje, a Evelyn jest zdruzgotana – znowu. To znaczy, dopóki Eddie nie pojawia się na plaży i nie nazywa jej najsmutniejszą i najpiękniejszą kobietą na świecie. A potem się całują. Całują się?! Czy rozwój fabuły tego odcinka został zaczerpnięty z kapelusza? Wszystko wydaje się takie przypadkowe i wyprodukowane.

Przynajmniej jedno jest pewne: po kilku próbach zabicia Maxine (w tym zatrutego konika polnego, którego zamiast tego wypija Ann – czy już umarła?), Normie w końcu udaje się wypchnąć ją za burtę na jachcie Dinah. Oczywiście Maxine nie umrze po dwóch odcinkach, ale czy będzie świadoma zamiarów Normy w przyszłości?

Błędne obserwacje

• Dodanie do listy rzeczy, które w tym tygodniu wydawały się przypadkowe: Mary (Julia Duffy) nagle zostaje przywódczynią kobiet z księgarni, które starają się pomóc większej liczbie mężczyzn w ucieczce do Kanady. „Nie wiedziałam, że to twoja scena” – mówi niepewnie Maxine, gdy znajduje Mary wśród feministek. „Idę tam, gdzie jestem potrzebna” – mówi Mary, próbując niezgrabnego wyjaśnienia. „Zostałem oświecony”. Jasne, ok. Dlaczego nie? Fabuła i rozwój postaci nie były jak dotąd spójne.

• Robert zdaje sobie sprawę, że Mitzi (Kaia Gerber) to nie sprawa Perry'ego, ale Douglasa! Spotkali się podczas wieczoru w kasynie i od tamtej pory on próbuje wymyślić, jak sobie z nią poradzić. Teraz załatwił jej pracę jako stewardesa. Naprawdę myślałem, że ta dziewczyna zostanie czyjąś córką. Douglas błaga Roberta, aby zachował tajemnicę, ale pod koniec odcinka obaj zostają aresztowani podczas nalotu na bar dla gejów, w którym rozmawiają.
• Bez dwóch zdań najlepszy śmiech w tym odcinku to wymiana zdań pomiędzy Maxine i Evelyn. „Na pewno masz mnóstwo ptaków”. / „Powinieneś zobaczyć mój pokój dla ptaków.” Drugie miejsce zajął film Roberta „Ty i twój rozpieszczony mąż w tych różowych spodniach”.