Czy muszę powiedzieć rodzicom o mojej paranoi, jeśli będzie się utrzymywać? Jak bym to zrobił?
Odpowiedzi
Krok pierwszy: kup komponenty do klatki Faradaya.
Krok drugi: użyj ich, aby zamienić swój pokój we wspomnianą klatkę Faradaya.
Krok trzeci: zatrudnij ekipę z nieoznakowaną furgonetką, aby porwała twoich rodziców, kiedy najmniej to podejrzewają.
Krok czwarty: daj im zawiązane oczy i zmuś do noszenia zatyczek do uszu i poinstruuj kierowcę, aby wykonał serię losowych skrętów, w tym kilka pączków i przeskoczył krawężnik. Nigdy nie zgadną, że wracają do domu.
Krok piąty: zaprowadź ich do klatki Faradaya, aby „oni” nie słyszeli, co masz do powiedzenia.
Krok szósty: zignoruj wszystkie wcześniejsze rady i po prostu zrównaj się z rodzicami. Jeśli jesteś młody, prawdopodobnie możesz uzyskać pomoc, aby nauczyć się sobie z tym radzić. Nieuzasadniona paranoja może być oznaką czegoś bardzo poważnego. To może być stres. To może być wczesna psychoza. Bez względu na przyczynę lub dotkliwość potrzebujesz lepszej pomocy, niż ma do zaoferowania Quora.
Porozmawiaj z nimi i poproś o pomoc. Jeśli nie możesz z nimi porozmawiać, poszukaj doradcy/terapeuty w swojej szkole. Niepokój i paranoja to okropne rzeczy, które wymknęły się spod kontroli. Sprowadź pomoc.
To zależy od tego, na czym masz paranoję i jaka jest ona dotkliwa, czy wyobrażasz sobie rzeczy lub sytuacje, które nie mają dowodów na uzasadnienie takich myśli, czy też pewne sytuacje wzywają cię do paranoi lub jak lubię nazywać twoje INSTYNKTY, aby się uruchomić, pamiętaj o drapieżnikach jak naiwni i słabi, dlatego żerują na tego typu ludziach, ale jeśli to psuje twoje życie społeczne i czyni cię strasznym, to tak, znajdź kogoś, kto to naprawi, nauki buddyzmu mogą pomóc w lęku przed zranieniem i śmiercią, jeśli tak jest co cię dotyczy.