Czy rodzic może dać klapsa swojemu 18-letniemu synowi? Mama mówi „jej dom, jej zasady”.
Odpowiedzi
Czy rodzic może dać klapsa swojemu 18-letniemu synowi? Mama mówi „jej dom, jej zasady”.
Przez krótki okres, w którym dawałam klapsy moim dzieciom, chodziło mi o to, żeby uderzyć je mocno i boleśnie w pośladki, na tyle mocno, żeby zwrócić uwagę dziecka i uświadomić mu, że takie zachowanie nie będzie tolerowane bez wyrządzania mu fizycznej krzywdy.
Nie miało sensu dawać klapsów dzieciom przed ukończeniem czwartego roku życia, ponieważ brakowało im pewnych umiejętności poznawczych niezbędnych do zrozumienia, dlaczego się je bije.
Bicie po dziesiątym roku życia lub wcześniej, w zależności od dziecka, jest stratą czasu, ponieważ dzieci są wystarczająco duże i silne, aby wymagać prawdziwego bicia, aby przekazać im przesłanie. Ten rodzaj kary może spowodować poważne, jeśli nie trwałe, uszkodzenia fizyczne u dziecka.
Klapsy stosowałam tylko do momentu, aż stało się dla mnie jasne, że moje dziecko rozumie, co oznacza słowo „nie” i że każde jego zachowanie niesie za sobą konsekwencje, niezależnie od tego, czy jest dobre, czy złe.
Potem sadzałam dziecko, gdy zachowywało się niewłaściwie, aby omówić, co zrobiło. Pytałam dziecko, jak by się czuło, gdyby zrobiono mu to samo. Rozmawialiśmy o tym, aż miało jasne pojęcie, dlaczego takie zachowanie jest nie do przyjęcia.
Gdy zdał sobie sprawę, że zachowanie było czymś złym, pozwoliłem im wybrać odpowiednią karę. Musiało to być coś, czego nie lubią, a kara musiała być adekwatna do przestępstwa.
Nigdy nie karałam moich dzieci za robienie czegoś, czego po prostu nie chciałam, żeby robiły, ale nie było to nic złego. Zwłaszcza jeśli jedynym powodem, dla którego mogłam pomyśleć, że tego nie robią, było to, że ja tego nie chciałam.
Teraz, gdy wstęp mamy już za sobą, odpowiem na pytanie. Ponieważ pytanie wyraźnie mówiło o klapsach w przeciwieństwie do bicia, jakie to ma znaczenie?
Mam na myśli to, że gdy miałem 18 lat, jeśli moja mama postanowiła mnie wychłostać, to była to śmieszna sprawa. Jeśli nie chciałem poddać się laniu, to na pewno nie była wystarczająco silna, żeby zgiąć mnie na kolanie i dać mi lanie.
Gdybym nie był jeszcze gotowy, żeby wyprowadzić się sam, a „jej dom, jej zasady” nalegały na spuszczenie mi lania lub musiałbym się wyprowadzić, po prostu położyłbym się na jej kolanach i pozwolił jej mi to zrobić. W końcu jedynym sposobem, w jaki mogłaby mi zrobić krzywdę, było spuszczenie mi lania i, mówiąc wprost, to po prostu nie miało prawa się wydarzyć.
Legalnie? Niektórzy nazwaliby to napaścią, co jest nielegalne. Osobiście uważam to za zwykłe głupoty. 18-letni chłopiec jest bliski stania się mężczyzną, a rozsądna rozmowa o jego zachowaniu powinna przynieść więcej korzyści niż bicie kogoś, kto ledwo to poczuje.
To pytanie mnie fascynuje.
- [Odpowiedź prawna] Uważam, że jako osoba dorosła w świetle prawa 18-latek mógłby wnieść oskarżenie o napaść na matkę, która go uderzyła, nawet w stanie USA, który dopuszcza kary cielesne.
- [Odpowiedź praktyczna] Odpowiedź nr 1 nadal obowiązuje, ale nawet przed zaangażowaniem systemu prawnego, myślę, że syn ma inne priorytety do rozwiązania. Jeśli sytuacja między nim a matką zaostrzyła się do tego stopnia, że doszło do napaści fizycznej… prawdopodobnie nadszedł czas, aby opuścić dom. Pozostawanie w sytuacji, a następnie dalsze jej komplikowanie poprzez zaproszenie państwa jako niezdarnego mediatora, nie może być dobre dla nikogo zaangażowanego. Omówienie tych faktów może pozwolić na rozsądniejsze głowy i doprowadzić do deeskalacji sytuacji… ale poza tym, odejście jest najlepszą opcją.
- [Lekkomyślna odpowiedź] 18-letni syn mógłby po prostu odwrócić się i powiedzieć: „Zrób, co możesz”. Trudno mi traktować poważnie myśl o dorosłym mężczyźnie, który czuje się zagrożony na myśl o laniu od matki.
Redagować:
Po zobaczeniu „powiązanych pytań” na pasku bocznym tego pytania, wydaje się, że Quora sugeruje, że to pytanie ma podtekst seksualny. Celowo wybieram ignorowanie tego pomysłu i mówię to tutaj z wyprzedzeniem dla przyszłych komentatorów.