Czy to normalne, że nie bałam się już rzeczy, których się bałam? Kiedyś bałam się rodziców, ale już się nie boję, kiedy na mnie krzyczą lub grożą. Nie narzekam, tylko ciekawa.
Odpowiedzi
Zależy, dlaczego już się nie boisz i czego. Wyłączenie reakcji emocjonalnych może być mechanizmem obronnym, a także oznaką depresji.
Nie mogę komentować krzyków rodziców bez dodatkowych informacji, ale jeśli zauważysz, że zamykasz się w odpowiedzi na sytuacje o wysokim poziomie emocji, możesz porozmawiać z kimś wykwalifikowanym (terapeutą, pedagogiem szkolnym itp.)
Drugą stroną tego jest to, że wraz z wiekiem twoje reakcje emocjonalne są (miejmy nadzieję) bardziej racjonalne i mniej ekstremalne. Jeśli cię to dotyczy, porozmawiaj ze swoim lekarzem, doradcą itp.
Powodzenia!
Ok, więc wysłałem to pytanie. Mam 23 lata i dopiero teraz zauważam, że jest to problem. Wychowałam się w gospodarstwie domowym zdominowanym przez kobiety. Nie miałem wokół siebie ojca, tylko matkę, babcię i ich rodzeństwo. Miałem więc dość dziwne i zagmatwane życie. Poza tą szlochającą historią…..(której nie proszę o litość, tylko o pomoc.) Całkowicie unikam kobiet za wszelką cenę. Podobnie jak w sklepie spożywczym wybieram raczej wyspy męskie niż kobiece, aw pracy unikam ich za wszelką cenę. Kiedy dziewczyny próbują ze mną flirtować, udaję, że udaję, że nie wiem, a potem wycofują się i wycofują. Daje mi to ogromną ulgę.
Więc teraz, kiedy wiem, że jestem dziwny lub inny, zastanawiam się, co mogę zrobić, aby uzyskać pomoc. Pociągają mnie kobiety, co jest najdziwniejszą częścią tego wszystkiego. Po prostu z jakiegoś powodu ich nienawidzę (być może mysogin). Moja matka była moim jedynym rodzicem i nienawidziła mnie bez powodu. Wiem, że byłem przyzwoitym dzieckiem, więc w dzieciństwie nie było ze mną problemu. Byłem mądry i miałem wielu przyjaciół. Moi znajomi w pracy pytają, dlaczego nie mam dziewczyny i nie mogę im odpowiedzieć (z obawy przed zakłopotaniem). Wiedzą, że chcę taką, mogę powiedzieć, że wiedzą….. i to naprawdę frustruje, kiedy próbują ustawić mnie z jednym bez pytania.
Ja też nie jestem gejem, kiedy oglądam porno, zawsze jest to proste porno… ale poza tym tak dobrze dogaduję się z facetami. Uwielbiam mieć przyjaciół. Ale jeśli chodzi o komunikację z kobietami, kompletnie mi się nie udaje. Może dlatego, że moja mama nigdy się ze mną nie komunikowała i nigdy nie chciała. Nienawidziła mojego ojca, który poszedł do więzienia po moim urodzeniu i myślę, że dlatego też mnie nienawidziła. nienawidziła też własnego ojca (i wszystkich mężczyzn) do głębi. Nic z tego nie było moją winą…
Zastanawiam się tylko, czy jest jakiś sposób, w jaki mogę uzyskać pomoc w tego typu sprawach? Wiem, że to dziwne i naprawdę przeraziło mnie psychicznie, ale zaczynam tracić nadzieję… To znaczy, nie chcę się starzeć i nigdy nie mieć własnej rodziny, podczas gdy moi przyjaciele to robią… Nie chcę być „tym facet”, kiedy się starzeję.