Czy to tylko ja, czy większość ludzi po czterdziestce uważa, że ​​życie jest zbyt długie?

Answer 1

To tylko ty.

Answer 2

Przypuszczam, że gdyby ktoś spędzał cały swój czas przyklejony do sofy jak próg zwalniający zmierzający donikąd, jego umysł uwięziony przez śpiew syren na małym ekranie, sparaliżowany niekończącymi się godzinami bezmózgowia, jego kilka niezależnych myśli przed… zajęci pogonią za osobistymi przyjemnościami, bezsensownymi plotkami, użalaniem się nad sobą, zawiścią i nienasyconą pogonią za coraz większą ilością materialnych zdobyczy, wtedy około 40 lat życia może wydawać się długim czasem.

Z drugiej strony, co to mówi o intelekcie człowieka, jeśli po zaledwie 4 dekadach jest on tak przerażony niedostatkiem doświadczeń życiowych i wyczerpującą nudą, która określa jego istnienie, że wolałby skrócić cały eksperyment, gdy nawet żółw wisi przez sto lat.

Być może wyobrażają sobie powrót do deski kreślarskiej i zaprojektowanie nowego eksperymentu pełnego ich najwspanialszych fantazji w stylu Mitty. Wrócą jako przystojny, bogaty, utalentowany łamacz serc, zazdrość świata i ostatecznie posiądą każdą rzecz i każdą rzecz, jakiej pragnie ich serce.

Oczywiście taki scenariusz to fantazja, a prawdopodobieństwo jego manifestacji jest prawdopodobnie mniejsze niż zero. Ale nigdy nie wiesz.

Istnieje jednak bardziej realistyczna alternatywa, a mianowicie przeprojektowanie eksperymentu, gdy jeszcze tu jesteś, żywy i zdolny. Po prostu zmień cel swojego życia, patrz na zewnątrz na potrzeby innych, a nie na swoje pragnienia, szukaj empatii zamiast zazdrości, naucz się medytować, naucz się grać na instrumencie muzycznym, ucz się, ucz się, ucz się. Szukaj nowych doświadczeń, ustaw się jako wspaniała świnka morska we własnych eksperymentach życiowych. W miarę zdobywania nowej wiedzy, nowych doświadczeń i ciągłego filtrowania ich przez bogato wyłaniający się filtr wglądów, introspekcji i wyobraźni, rozwinie się mądrość, aby zobaczyć, że warto żyć i żyć pełnią życia. Bo to są KLUCZ do życia.

Mówię ci, mam siedemdziesiąt lat i moje życie nigdy nie było łatwe, ale wciąż nie mogę się nim nacieszyć. Jeśli istnieje sposób, żebym mógł kontynuować eksperyment przez kolejne 50 lat, to zrobię. Ochoczo. W końcu czekałem ponad 14 miliardów lat na swoją szansę i nie mam zamiaru jej wyrzucać.