Jak zapytać mamę o wizytę u ginekologa? Uważam, że ten temat jest naprawdę krępujący, ale czuję, że muszę z nim porozmawiać. Jak mogę właściwie o to zapytać?

Apr 28 2021

Odpowiedzi

AnitaKorinsek May 16 2019 at 02:00

Tak, na początku trudno jest rozmawiać o kobiecych potrzebach, a kiedy dopiero zaczynasz zauważać, jak zmienia się twoje ciało, życzysz sobie, żeby nikt inny tego nie zauważył, dopóki nie poczujesz się komfortowo z tym, jaka jesteś. Zasugerowałabym, żebyś znalazła mamę samą, może w domu, może w samochodzie, ale na pewno samą, kiedy będzie mogła z tobą porozmawiać lub poprosić ją, żeby przyszła do twojego pokoju, kiedy będzie wolna. A potem wyrzuć to z siebie: „Mamo, muszę porozmawiać z ginekologiem. Czy możesz znaleźć mi kogoś, kto nie jest straszny?”. Ona najprawdopodobniej odpowie z troską (w myślach będzie zaniepokojona, być może myśląc o ciążach nastolatek…), możesz ją powstrzymać już na początku, mówiąc: „To nie tak, jak myślisz. Potrzebuję tylko specjalisty, żeby coś z nią sprawdził”. (jeśli widzisz, że do tego czasu masz pewność siebie i ona chce tego posłuchać, dotrzeć, porozmawiać więcej, doceni to. Jeśli wolisz nie rozmawiać o tym dalej, zostaw to tak i zaproponuj daty, może czas, kiedy będzie mogła umówić cię na wizytę). Jeśli ona nalega, a ty nie chcesz powiedzieć, co to jest… wymyśl ból lub inny dyskomfort, który chcesz potwierdzić u ginekologa.

Jeśli widzisz, że reaguje dobrze, spróbuj wykorzystać ten czas, aby zapytać mamę, czy kiedykolwiek doświadczyła czegoś podobnego i jeśli tak, jak sobie z tym poradziła… Zobaczysz, gdy zaczniesz, poczujesz się bardziej komfortowo, opowiadając jej i zadając więcej pytań, a to może was do siebie zbliżyć. Poproś ją również, aby nie dzieliła się tym z nikim. To sprawi, że będziesz bardziej spokojna. Trzymam za ciebie kciuki.

MarkWoodburn1 May 15 2019 at 21:12

Nie musisz się tego wstydzić. Każda kobieta MUSI iść do ginekologa — kropka (bez urazy). Nigdy nie powinnaś się wstydzić swojego ciała. Twoja mama wie wszystko o ginekologu i nie powinna cię zawstydzać ani czuć się mniej z twojej strony za poruszenie tego tematu (prawdopodobnie będzie dumna, że ​​jej mała córeczka staje się — lub jest już — kobietą).

Jeśli jesteś zbyt zawstydzony, żeby z nią rozmawiać, porozmawiaj przynajmniej z Pielęgniarką Szkolną, albo może z Przyjaciółką, która była u takiej, ale najpierw porozmawiałabym z Mamą. Powinna chętnie pomóc.