Jak zostać przyjacielem mojego 16-letniego syna i 20-letniej córki? Kiedy powinnam być tylko matką?
Odpowiedzi
Nie wiem, czy jestem właściwym facetem, żeby na to odpowiedzieć. Ale oto idzie.
Więc mój tata próbował być moim „przyjacielem” kilka lat temu. Zasadniczo zaczął nakładać na mnie mniejsze ograniczenia. Zasadniczo pozwolił mi spędzić więcej czasu w domu przyjaciela, dał mi rzeczy, których chciałem, czy to moje ulubione słodycze, czy zestaw do krykieta itp. Moja mama z drugiej strony nadal starała się być okrutna jak zwykle (lol), ale były razy, kiedy mój tata był po mojej stronie i sprzeciwiał się mamie.
Lubiłam osobę, którą stał się mój tata.
Zmiany:
- Mogłem bez wahania poprosić mojego tatę o pieniądze na każde wydarzenie, czy to w filmach, czy w dzień. Wcześniej musiałam okłamywać rodziców, żeby zdobyć pieniądze.
- Mogłam urządzać wieczorne wyjścia u mojego przyjaciela, nie okłamując rodziców. Wcześniej musiałem skłamać na temat jakiegoś ważnego zadania, które zbliżało się do przywileju wieczornego wyjścia.
- Po studiach mogłem spędzać więcej czasu z rodzicami. Wcześniej większość czasu spędzałem w moim pokoju. Wiele więcej. Chciałbym móc wymienić więcej, ale teraz prawie nie pamiętam żadnych zmian (to było dawno temu).
Chodzi mi o to, że poczułem się bardziej komfortowo z myślą o postrzeganiu mojego taty jako „przyjaciela”, a nie tylko „TATA”.
Jednak szczęście trwało krótko.
Dzień wyników: W większości przedmiotów uzyskałem bardzo słabe wyniki. Poszliśmy do domu otwartego („dzień w szkole, w którym odkryto arkusz odpowiedzi”).
Nie żartuj, za każdą przewróconą stronę, za każdy błąd, który zauważył w moim arkuszu odpowiedzi, szczypał mnie. I chłopcze, to było dużo szczypty. Ból nie do zniesienia!
Do szkoły pojechaliśmy rikszą (trójkołowcem), jednak po wynikach udaliśmy się do domu pieszo. Powiedział: „Nie mogę sobie już pozwolić na marnowanie pieniędzy”. To był najdłuższy spacer w moim życiu. Przez cały czas nic nie mówił. Kiedy dotarliśmy do domu, mama mnie zbeształa. Mój tata siedział na kanapie, rozpracowując w myślach błąd, który popełnił. Gdzieś wiedział, że jest odpowiedzialny za rozpieszczanie mnie.
Zostałem ranny tego dnia. Nie tylko dlatego, że zdobyłem mniej punktów, ale także dlatego, że mój „przyjaciel” był tym, który mnie zranił tego dnia.
Myślałem, że był moim przyjacielem. Myliłem się. Nieważne, jak bardzo się stara, żebym go polubił, jest to daremne. Nie zrozum mnie źle. Kocham mojego tatę. Chce dla mnie tego, co najlepsze i nic mniej. Tak więc były i będą chwile, w których będzie dla mnie surowy dla własnej korzyści. Ale kiedy natkniesz się na taką osobę, bardzo trudno będzie utrzymywać z nią przyjazne stosunki. Będą chwile, w których będzie na ciebie krzyczał, drwił, a potem trzaskasz mu drzwiami w twarz.
Dla rodziców:
Możesz spróbować zbliżyć się do swoich dzieci. Spróbuj z nimi porozmawiać. Szanuj ich życzenia. Zapytaj ich, jak minął im dzień. Opowiedz im o swoim dniu. Zabierz je na ekscytujące przygody. Ale nie oczekuj, że cię polubią. Tego rodzaju oczekiwanie będzie bolało.
Relacja między dzieckiem a rodzicem jest bardzo podobna do relacji pracownik – pracodawca. Pracownik zawsze boi się pracodawcy. Bez względu na to, jak fajny jest pracownik, jest szansa, że kiedyś będziesz musiał go zwolnić. Więc pracodawca zbytnio przywiązujący się do pracownika nie będzie mógł go zwolnić.
Tutaj kończę moje bzdury. Spodziewam się, że będzie wiele błędów gramatycznych. Jestem zbyt leniwy, żeby to sprawdzić. :P Miłość!
PS: Zacząłem pracować 2 lata temu. Moje zarobki były minimalne i musiałam sama przeżyć w nowym mieście. Teraz zdaję sobie sprawę, że moi rodzice musieli przejść przez gówno, aby uzyskać moje szczęście.
Po pierwsze nie staraj się być ich przyjacielem. Nie rób tego oczywistego. Matka jest jak 10 MBA razem, musi tylko to sobie uświadomić. Oto, co możesz spróbować-
- wytyczać drogę dla zdrowej rodziny. Dobre jedzenie i ćwiczenia. Dbaj o formę lub możesz być jak „hej dzieciaki, idę dziś pobiegać, spakuj własne jedzenie”.
- Podziel się swoją mądrością- To jest wiek 16-22 lat, który w moim mieście nazywa się „Wiek diabła”. Dzieci nie chcą niczego słuchać ani uczyć. Więc pozwól im robić, co chcą i czuwaj.
- Brak smartfona podczas rozmowy. Nie dodawaj również do ich stron na Facebooku lub Instagramie, jeśli już jesteś, usuń siebie. Zamiast tego stwórz dla siebie profil insta i prześlij swoje niesamowite kliknięcia. Niech dzięki temu dowiedzą się o Twojej pasji.
- bądź otwarty, aby usłyszeć o swoich przyjaciołach. Co im się podoba, a czego nie. Idź z nimi do kina na hollywoodzki film.
- Jeśli to możliwe, naucz ich swoich przepisów i ogrodnictwa.
- Przytul je, gdy wyjdą z domu. Poproś ich też, żeby kiedyś dla ciebie ugotowali.
- Przestań prać ich ubrania, jeśli robisz.
- Podróżuj samotnie gdzieś (Fort / rynek lub gdziekolwiek) i dziel się z nimi swoimi zdjęciami wraz z wrażeniami.
Powtarzam, nie próbuj być ich przyjaciółmi. Po prostu wprowadź kilka drobnych zmian w swoim życiu i pozwól im podążać za Tobą w tym celu. Powodzenia!