W wieku 29 lat, co jest uważane za niski poziom testosteronu w darmowym teście testosteronu?
Odpowiedzi
Wiele opinii tutaj, ale nie ma na to prostej odpowiedzi .
To takie subiektywne.
Więc musisz to oprzeć
1) Twój poziom T, na którym jesteś testowany podczas wizyty u lekarza — czy jest to subiektywny dolny poziom około 300 ng/dl? (Uwaga: high-end jest uważany za około 800.)
ORAZ
2) Jak się czujesz? / Twoje objawy.
Na przykład facet z poziomami T na poziomie 350 ng/dl może czuć się świetnie.
Inny facet w tym samym wieku, w tym samym stylu życia, może mieć taką samą liczbę i czuć się słaby, przygnębiony, zmęczony, niski popęd seksualny, nieproduktywne treningi, nie może schudnąć, aby uratować życie itp.
Można zatem argumentować, że „mając niskie T” nie chodzi tylko o liczbę.
To facet, który czuje się jak gówno i, jeśli ma to związek z hormonami, prawdopodobnie ma testowany poziom T w wieku 2–500 lat.
To zdumiewające, jak ważna jest ta mała cząsteczka, testosteron, w męskim ciele. Więcej niż tylko związane z „męskimi” rzeczami, istnieje coraz więcej dowodów, że poziom testosteronu odgrywa ważną rolę w chorobach serca, wysokim ciśnieniu krwi, cukrzycy, depresji i nie tylko .
Więc jeśli masz wątpliwości, przetestuj.
Przywitaj się z Alexem Viada
Alex jest ultramaratończykiem i triathlonistą. Wyraźnie widać, że cierpi na niski poziom testosteronu… Czekaj, co?
To prawda, Alex może wyciskać 465, przysiadać 700 i przejechać 50 mil w 9 godzin i 38 minut.
Oczywiście bieganie nie zaszkodziło poziomowi testosteronu pana Viady.
Czytaj dalej, wy wszyscy „Brah nie jest brzydki”, przejdę do sedna.
Wiem, wiem… kiedy myślisz o „biegaczu”, myślisz o facetach takich jak Michael Shelley.
Michael Shelley to australijski sportowiec wytrzymałościowy, który regularnie startuje w maratonach długodystansowych.
Wygląda na małego, prawda?
Dlaczego? Dlaczego nie wygląda jak Alex Viada? Jak Alex może być tak duży, skoro bieganie obniża poziom testosteronu?
Wiele powodów.
Kortyzol jest jednym z nich, ale nie jedynym. Przyjrzyjmy się, czym jest kortyzol i co właściwie robi.
Kortyzol to hormon, który jest uwalniany w różnych kontekstach stanu twojego organizmu. Na przykład, kiedy się budzisz, kortyzol zalewa twój system i pomaga ci zachować czujność. Kortyzol jest również uwalniany po przypływie adrenaliny jako reduktor stanu zapalnego, a także sposób na uzupełnienie energii — kortyzol to hormon, który indukuje lipolizę (katabolizm tłuszczu — rozbijanie tłuszczu na energię) oraz katabolizm białek (rozkładanie mięśni na energię) ). Dodatkowo, gdy poziom cukru we krwi jest obniżony, kortyzol może zostać uwolniony z tego samego powodu, co powyżej.
Głównym powodem, dla którego kortyzol ma ostatnio dużo złej prasy, jest jego rola w radzeniu sobie ze stresem. Kiedy ktoś doświadcza stresu, czy to fizycznego, emocjonalnego, psychicznego, może doświadczyć reakcji walki lub ucieczki. Adrenalina zostaje uwolniona. Adrenalina nie utrzymuje się długo w twoim systemie, ale kortyzol może być stale uwalniany przez znacznie dłuższy czas. Kiedy masz dłuższą ekspozycję na kortyzol, masz większą szansę na zwiększenie trzewnej tkanki tłuszczowej, a w wyniku wyższego poziomu tłuszczu będziesz mieć niższy poziom testosteronu.
Chodzi o to, że KAŻDE ćwiczenie zwiększy poziom kortyzolu… nawet sprinty i podnoszenie ciężarów.
Ponieważ kortyzol jest reakcją na niską dostępność wolnych aminokwasów i cukru we krwi, przeprowadzili badanie na 4 grupach ludzi. Wszystkie grupy wykonały ten sam trening. Jedna grupa piła wodę, jedna piła mieszankę węglowodanów, jedna mieszankę aminokwasów rozgałęzionych (BCAA), ostatnia piła mieszankę węglowodanów i BCAA. Przed i po podjęciu środków kortyzolu.
Grupa, która spożywała wodę, odnotowała 58% wzrost poziomu kortyzolu 30 minut po treningu. Grupy, które spożywały węglowodany i mieszankę węglowodanów + BCAA, odnotowały spadek poziomu kortyzolu, podczas gdy grupa BCAA pozostała niezmieniona w stosunku do poziomów przed treningiem.
W tym badaniu każda grupa straciła tłuszcz i zyskała mięśnie. Węglowodany + BCAA zyskały najwięcej mięśni i straciły najwięcej tłuszczu, podczas gdy grupa placebo straciła kolejną największą ilość tłuszczu i zyskała najmniej mięśni.
Inne badanie wykazało to:
okazuje się, że poziom kortyzolu i ostry rozpad mięśni nie mają negatywnego wpływu na przyrost masy mięśniowej lub utratę tłuszczu w okresie 12 tygodni. Jeśli wierzyć ostatnim badaniom z McMaster's University, może być odwrotnie.
Naukowcy z McMaster's przyjrzeli się związkowi między poziomem kortyzolu po treningu a zmianami siły, beztłuszczowej masy ciała i przekroju włókien mięśniowych. Odkryli, że po 12 tygodniach treningu oporowego wysoki potreningowy poziom kortyzolu był (choć słabo) skorelowany z przyrostem beztłuszczowej masy ciała i zmianami w wielkości włókien mięśniowych typu II.
To wymaga powtórzenia: osoby z wyższym poziomem kortyzolu były bardziej narażone na zwiększenie masy mięśniowej w trakcie badania. To przeciwieństwo tego, czego oczekiwaliby nienawidzący kortyzolu!
Kortyzol wywołany ostrym wysiłkiem fizycznym nie powoduje rozpadu mięśni… tak jest w przypadku długotrwałego poziomu kortyzolu w sytuacjach wysokiego stresu.
Co to znaczy?
Oznacza to, że ćwiczenia nie są bezpośrednią przyczyną utraty mięśni.
Teraz oczywiście przebiegnięcie maratonu spowoduje, że poziom kortyzolu przebije dach, a poziom testosteronu się obniży. Testosteron to rosnący hormon. Kortyzol, jeśli istnieje, aby zmniejszyć stan zapalny i znaleźć energię. Maraton to jedna z najbardziej wyczerpujących rzeczy, przez jakie może przejść człowiek. Nie myl jednak wydarzenia ze szkoleniem . Rzadko, jeśli w ogóle, będziesz biegał tak dużo, jeśli biegasz dla ćwiczeń. Tylko ekstremalne wydarzenia miałyby na ciebie tak głęboki wpływ. Nawet podnoszenie ciężarów – lub sprint – przez 2-3 godziny z rzędu całkowicie by cię wydrenowało, powodując podwyższony poziom kortyzolu i obniżony testosteron… chociaż w obu przypadkach zastanawiam się, czy odżywianie podczas zawodów obniżyłoby kortyzol i zwiększyło testosteron.
Jaki jest więc główny powód?
TRYB DIETY I TRENINGU
Biegacze długodystansowi nie jedzą bez przerwy, nie rozdrabniają białka i w ich najlepszym interesie jest bycie mniejszym . Poruszanie mniejszym przedmiotem wymaga mniej energii. To nie ma tak dużego znaczenia podczas sprintu, ale przeniesienie 10 funtów więcej na 26,2 mil naprawdę się sumuje.
Przypomnij sobie, że biegacz długodystansowy nie ma motywacji, aby naprawdę podnieść górną część ciała, jego górna część ciała ulegnie zanikowi z powodu braku użytkowania.
Co więcej, badania nad wpływem głodu na poziom testosteronu pokazują, że deficyty poziomu energii mogą powodować spadek poziomu testosteronu.
Nie, to nie bieganie. To ekstremalny wydatek energetyczny połączony z dietą i przygotowaniem.
Faktem jest, że większość maratończyków nie jest maratończykami, ponieważ to nie jest ich życie, to rekreacja. Nie próbują też być kulturystami… chociaż jeśli tak, to z pewnością mogą zaprogramować swój trening i odżywianie wokół maratonu.
Poziom aktywności rekreacyjnej nie będzie miał ogromnego wpływu na poziom hormonów podczas treningu, jeśli będziesz się prawidłowo odżywiać. Wyścig będzie miał na ciebie wpływ, ale minie, bo to jedno wydarzenie.
Pamiętaj, aby załadować się wcześniej, spożywać odpowiednie płyny i pokarmy podczas wyścigu, a bieg nie wpłynie na ciebie tak bardzo.