„Wiara, nadzieja i rzeź”

Nick Cave zainspirował tę myśl dla BBC Radio 4 na temat rytuału i duchowości w cyrkularnej ekonomii wiary.

Jaka jest najbardziej duchowa książka opublikowana w 2022 roku?

Istnieje dobry argument przemawiający za tym, że jest to seria rozmów o życiu i śmierci, sztuce i kreatywności między dziennikarzem Seanem O'Haganem a piosenkarzem rockowym Nickiem Cave'em.

Zatytułowany „Wiara, nadzieja i rzeź”, Rowan Williams – który wie o tych rzeczach, będąc kiedyś arcybiskupem Canterbury – mówi, że nie przypomina sobie, by czytał „tak więc poszukując zaangażowania w to, jak działa wiara…”

Cave powiedział BBC Newsnight, że to nagła śmierć jego nastoletniego syna Arthura – i doświadczenie żałoby jego rodziny – zmieniło jego spojrzenie na życie. Być może najbardziej zaskakujące było to, że przywrócił go do praktyk religijnych.

Wcześniej uważa, że ​​miał wąskie spojrzenie na świat, ale teraz czuje, że stał się „prawdziwą osobą”, w której obudziła się głęboka wiara.

Ale nie kupuje popularnego poglądu, że duchowość stopniowo wypiera religię. Opisuje religię jako „duchowość z rygorem”, ponieważ „wymaga czegoś od nas…”

Powszechnym tropem jest stawianie religii i duchowości w opozycji – jedna zimna i skostniała, druga fajna i modna – ale amerykańska badaczka Barbara Brown Taylor uchwyciła ich splątanie.

„Religia”, pisze, „jest głęboką studnią, która łączy mnie z mądrością wieków. Duchowość to codzienne doświadczenie wydobywania żywej wody i niesienia jej do suchego świata.

Zapytany, jak wygląda jego religia, Cave wymienia szereg przyjętych nawyków, takich jak chodzenie do kościoła, modlitwa i czytanie pism świętych.

W wielkich społecznościach wyznaniowych zwyczaje często nazywane są rytuałami i przywołują alternatywny czas i miejsce w ciągu dnia lub wyznaczają alternatywny kalendarz na cały rok.

Dziś jest ostatni dzień chrześcijańskiego roku, a jutro pierwsza niedziela okresu znanego jako Adwent — cztery tygodnie oczekiwania i narad przed Bożym Narodzeniem.

Ekonomia wiary jest okrężna, przypominając, że samo życie nie jest tak linearne, jak się wydaje. Że każdy koniec może mieć inny początek. Że nawet w rzezi jest wiara i nadzieja.

Być może autor piosenek w Nick Cave odkrywa, co rabin Chaim Stern miał na myśli, opisując rytuał jako „poezję w działaniu”.

W niektóre dni moc uczestniczenia w zwykłym życiu wspólnotowym kościoła, synagogi czy meczetu jest mniejsza w systemie wierzeń, a bardziej w rotacji znanych zwyczajów, schemacie rymu i rytuału, kręgu pieśni i ciszy.

Nikt nie mówi tego lepiej niż autorka Karen Armstrong :

„Religia nie polega na przyjmowaniu 20 niemożliwych propozycji przed śniadaniem, ale na robieniu rzeczy, które cię zmieniają. To moralna estetyka, etyczna alchemia. Jeśli będziesz zachowywać się w określony sposób, zostaniesz przemieniony.