Wiosną 2011 roku uzyskałem tytuł licencjata w dziedzinie inżynierii przemysłowej i kierowałem się prosto do szkoły biznesu. Na powyższym zdjęciu kilku członków mojej najbliższej rodziny, którzy przybyli, aby świętować moje osiągnięcie. Najwyraźniej nie brakowało mi miłości i wsparcia — ponieważ każda osoba na tym zdjęciu rzuciłaby wszystko w jednej chwili, aby mi pomóc w każdy możliwy sposób. Moja babcia (ta z laską) powiedziała mi kiedyś, że „utopiłaby dla mnie kroplę wody”. Babcie po prostu kochają mocniej.

To powinien być jeden z najszczęśliwszych dni w moim życiu, ale byłem przerażony.

Nikt na tym zdjęciu nie uzyskał tytułu MBA.

Nikt na tym zdjęciu nie pracował dla Google, McKinsey ani żadnego innego miejsca, w którym bym się znalazł

Nikt na tym zdjęciu nie mógłby mi powiedzieć z doświadczenia, jak skutecznie poruszać się w ciągle zmieniającym się świecie korporacyjnym.

Wszystkie niewiadome dotyczące życia po drugiej stronie ukończenia studiów budziły we mnie skrajny niepokój (zanim się zorientowałem, co to jest) i przez kilka następnych lat uderzałem głową więcej razy, niż mogę zliczyć, próbując „sam to rozgryźć”. Przypominam sobie niezliczone niewykorzystane okazje, by być asertywnym w miejscu pracy, bronić swoich spraw o awanse, o które mnie pominięto, lub upewnić się, że otrzymałem odpowiednie uznanie za mój wkład — wszystko dlatego, że nie rozumiałem swojej wartości ani tego, jak skutecznie kierować moją karierą.

Większy odemnie

Niestety, zmagania, o których mówię, są częstsze, niż mi się zdawało. Studenci i młodzi profesjonaliści są przytłoczeni.

• 59% studentów czuje się nieprzygotowanych do wejścia na rynek pracy
• Podobnie jak ja, prawie 50% to absolwenci szkół wyższych pierwszego pokolenia
• Poziom lęku wśród tej populacji podwoił się od 2008 roku

Co gorsza, karmi się ich kłamstwem, że każdy otrzymuje każdą ofertę pracy i awans za pośrednictwem najważniejszych wydarzeń w mediach społecznościowych.

Warunki te mogą być frustrujące dla wszystkich, ale kiedy jako pierwszy w swojej rodzinie wchodzisz do korporacyjnej Ameryki i znajdujesz się pod presją, by działać w środowiskach, w których nikt nie wygląda tak jak ty ani nie rozumie twojej podróży, mogą być paraliżujące.

Wzory, skoki i piloci

Jedną z rzeczy, które zauważyłem podczas całej mojej kariery, jest to, że w większości ludzie, których znam, którzy mieli najwyższą trajektorię kariery, zawsze mieli grupę osób, do których mogli zwrócić się o opiekę i poradę. Niezależnie od tego, czy nazywają to „zespołem marzeń”, „siostrzanym kręgiem” czy „osobistą radą dyrektorów”, spójnym wątkiem było to, że zidentyfikowali wiele osób o różnych umiejętnościach i doświadczeniach, które pomogły im pokierować ich zawodowymi lub osobistymi podróże.

Pewnego dnia latem 2020 roku uczestniczyłem w wirtualnym spotkaniu rady doradczej firmy, dla której kiedyś doradzałem. Kiedy wszyscy dzieliliśmy się pomysłami na to, w jaki sposób firma może osiągnąć swoje cele rozwojowe i skutecznie się skalować, pamiętam, jak pomyślałem: „Cholera, potrzebuję jednego z nich dla siebie”.

Ta myśl utkwiła mi w pamięci.

Zacząłem sobie wyobrażać, jak to mogłoby wyglądać i jak mogłoby być łatwym do opanowania dodatkiem do moich dotychczasowych obowiązków. Myśl zamieniła się w notatki, a te notatki w cechy. Zanim się zorientowałem, stworzyłem wstępną koncepcję Peadbo, platforma oprogramowania do zarządzania osobistymi radami doradczymi. Podzieliłem się nim z moimi współzałożycielami, którzy zgodzili się pomóc mi go ożywić. Podobnie jak ja, wszyscy z wyjątkiem jednego byli kolorowymi absolwentami college’u pierwszego pokolenia. Wartość i potencjalny wpływ były dla nich jasne, ponieważ w taki czy inny sposób każdy z nich napotkał podobne przeszkody jak ja i nieformalnie skorzystał z grupy ludzi, którzy zainwestowali w ich indywidualny sukces. Zbudowaliśmy program nauczania i rozpoczęliśmy przeprowadzanie nietechnicznych pilotaży, w ramach których przeprowadziliśmy ludzi przez proces identyfikacji potencjalnych członków zarządu i rozpoczęcia prowadzenia spotkań.

Jednym z moich ulubionych pilotów była Tiffany. Tiffany była pielęgniarką i chciała przenieść swoją karierę na wyższy poziom, przechodząc na stanowisko kierownicze. Jednym z jej największych wyzwań na początku pilotażu było to, że tak naprawdę nie znała nikogo w zarządzaniu pielęgniarskim i nie mogła dowiedzieć się, kto byłby odpowiedni do zasiadania w jej zarządzie. Po kilku konsultacjach dowiedziałem się, że jej brat jest inżynierem zarządzania, w jej kościele jest kobieta, która była dyrektorem w branży motoryzacyjnej, i ma kilku innych przyjaciół, którzy ucieleśniają wiele uniwersalnych umiejętności potrzebnych jej do osiągnięcia jej cele. Z pomocą swojego zarządu Tiffany zaktualizowała swój LinkedIn, poprawiła swoje CV, aby bardziej skupić się na wynikach ilościowych, i nauczyła się podstaw zarządzania danymi. W ciągu sześciu miesięcy zapewniła sobie nowe stanowisko ze znaczną podwyżką wynagrodzenia.

Według Tiffany, jeszcze bardziej cenna niż rady taktyczne, które otrzymała, była jej nowo odkryta pewność siebie. Jej tablica sprawiła, że ​​poczuła, że ​​nie tylko może osiągnąć to, czego chciała, ale że na to ZASŁUŻYŁA . Jej system wsparcia pomógł jej pozbyć się syndromu oszusta, który jest tak powszechny wśród profesjonalistów zajmujących się kolorami.

Po zobaczeniu, jak ludzie tacy jak Tiffany i wielu innych zakładali firmy, otrzymywali awanse, tworzyli nowe partnerstwa biznesowe i zmieniali branże za pomocą swoich zarządów, wiedziałem, że mamy coś prawdziwego. Dzięki szybkiemu startowi Techstars jesteśmy teraz na dobrej drodze do wprowadzenia naszego MVP w grudniu 2022 r.

Nowa narracja

Wraz z presją, z jaką mierzą się dziś studenci i profesjonaliści, kultura pośpiechu i narracja o byciu „samodzielnym” muszą zniknąć. W ich miejsce musimy przyjąć prawdę — że KAŻDY ma jakąś pomoc w drodze na szczyt. To nie przypadek, że Wall Street Journal regularnie publikuje artykuły o tym, jak odnoszący sukcesy liderzy biznesowi mają zazwyczaj osobistą radę dyrektorów. To dlatego, że kariera jest trudna, rozwój osobisty jest trudny, a ŻYCIE JEST CIĘŻKIE i im szybciej uznamy, że przydałaby nam się pomoc, tym większe mamy szanse na osiągnięcie naszych celów.

Chociaż jesteśmy jeszcze dość wcześnie na tej drodze Peadbo, a droga przed nami będzie pełna wyzwań, napędzają mnie wizje przyszłości, w której posiadanie lub zasiadanie w Osobistej Radzie Doradczej jest nie tylko celebrowane, ale wręcz oczekiwane — jeśli jesteś na początku swojej podróży uzyskaj pomoc; a jeśli zrobiłeś jakiś postęp, pomóż tym, którzy idą za tobą, dzieląc się swoją mądrością.

Co ważniejsze, jestem podekscytowany wpływem, jaki Peadbo wywrze na naszą misję, aby zlikwidować luki w możliwościach i zamożności poprzez mentoring oparty na współpracy.

Keith Chaney jest współzałożycielem Peadbo (Techstars '22). Peadbo z siedzibą w Waszyngtonie to oparte na chmurze narzędzie do zarządzania radami doradczymi, które umożliwia użytkownikom budowanie i zarządzanie relacjami z doświadczonymi profesjonalistami w ich sieci, aby pomóc im w kierowaniu karierą lub osobistą podróżą w trakcie i po studiach. Pochodzący z Flint w stanie Michigan, Keith uzyskał tytuł MBA na Uniwersytecie Carnegie Mellon w 2013 roku oraz tytuł BSE w dziedzinie inżynierii przemysłowej na Uniwersytecie Kettering w 2011 roku.

Jeśli jesteś zainteresowany pracą w Osobistej Radzie Doradczej studenta lub młodego profesjonalisty (zobowiązanie tylko sześciu godzin rocznie), możesz zarejestrować się tutaj . Jeśli chcesz poznać możliwości partnerstwa, wypełnij ten krótki formularz .